JAMBO!!!!


Nog een kleine maand en ik vertrek naar Afrika...
Ik moet toegeven dat dat best behoorlijk spannend is! Gelukkig is het altijd al een droom van me geweest, daardoor zal het vertrek enerzijds zwaar zijn, maar anderzijds ook leerrijk, avontuurlijk, leuk, interessant, ... Kortom: een ervaring om nooit te vergeten???!!!!

Op deze blog kan je al mijn avonturen en gebeurtenissen in Kenia volgen... Hier zullen zonder twijfel fijne avonturen beschreven staan, maar zeker ook momenten van gemis...
Het is voor mij namelijk de eerste keer dat ik voor 3 maanden van huis ga... Daar komt nog bij dat ik ook mijn vriendje zo lang zal moeten missen. Dat kan dom klinken, maar ook die dingen doen pijn!

Ik kijk al erg uit naar mijn vertrek... 6 februari is het zover!
Dan neem ik de vlieger van Brussel naar Mombasa... In Kenia zelf zal ik leven in een vrijwilligerswoning van Rainbow 4 kids... Dit is een organisatie die het onderwijs in Kenia probeert aan te pakken... En ik als, leerkrachtje in spé, kan daar zonder twijfel een heleboel bijleren en misschien kan ik de leerkrachten daar ook wat leuke zaken bijbrengen...
We zullen zien...

Ik wens je alvast veel plezier bij het lezen van mijn blog!!
Lieve groeten

Antje

zondag 24 april 2011

Dag 76 – 24.04.2011 – VIJF – De scheve en de lelijke!

Vandaag heb ik geslapen tot 9 uur : -) Da was redelijk zot en gebeurt hier absoluut niet vaak : -) Had wel goed geslapen alleen ben ik ’s nachts even moeten opstaan omdat ik een pijnlijk en raar gevoel had in mijn borst en buikstreek. Heb wat gedronken en ben daarna terug in bed gaan liggen. Heel snel ben ik niet in slaap gevallen, maar bon… Was dus blij dat ik tot 9 uur ben kunnen blijven liggen : -)

Rond 10 uur zijn we voor de laatste keer naar de Nakumatt geweest om de laatste week nog door te komen met wat voedsel : -) We hebben niet meer teveel gekocht en proberen nu ook alle laatste restjes weg te werken. Ik weet niet precies wat we met de rest moeten doen, maar ik gok dat we sowieso wel wat dingen zullen uitdelen ook. Na de Nakumatt hebben we zelf eens viazi gemaakt thuis (=krokantje patatjes met kleurstof in frituurolie). Het was niet even lekker dan de viazi die ze in de restaurantjes hier verkopen, maar toch cava! Kunnen we thuis ook wel eens proberen te maken! Ondertussen hebbek dus wel al een heleboel gegeten van hier. Mandazi (=ontbijtkoek), Viazi (=gefrituurde patatjes), Badjia (=gefrituurde koek met groenten), Shapati (= soort pannenkoek), Samosa (driehoekige gefrituurde koek), ugali (soort puree, maar zonder smaak : -)), Chai (=thee), … echt vanalles! En uiteraard mogen we de rijst met bonen niet vergeten. Geef me alstublieft geen bord rijst met bonen als ik terug naar huis kom mams!!! (Ik heb voor de zekerheid vandaag stiekem frietjes met videe en rauwe groenten besteld bij haar : -)) Daar kijk ik al wel naar uit!
En zondag 1 mei ga ik met Toon een ontbijtje doen, want wil zo graag nog eens een goei lekker Belgisch ontbijt! : -)

Bon, na het maken van de Viazi zijn we naar Masudi en de jongens gegaan. We wilden ze meenemen naar het strand, daar met z’n allen eens op een kameel rijden (want dit zou voor hen de eerste keer zijn) en dan naar Kim4love (festivalleke) gaan. Daar is nu vanalles te doen omdat het Paasweekend is. Ahja : -) Vrolijk Pasen dus!!! Al heb ik hier geen paaseitjes : -(

Op het strand leken de jongens vol energie te zitten. We zagen nu ook goed dat ze Masudi echt graag hebben en dat ze weer helemaal gezond en wel zijn! Tot we plots bij de kamelen stopten… Het hart van Shuku begon ontzettend hard te bonzen! Hij trok zich weg, want wilde niet te dicht bij dat immens grote dier komen. En ja, ook de 1-jaar oudere Baraka zat met schrik : -) Da was echt grappig om te zien. Ik besloot dan maar als eerste op de kameel te gaan zitten, zodat Shuku kon zien wat de bedoeling was. Toen hij dat zag, kreeg Masudi de toestemming om hen voor mij op de kameel te zetten. Zo ook met Baraka die bij Jessica ging zitten : -) Uiteraard was dat nog niet alles… De kameel die gaat rechtstaan en die uiteindelijk ook weer gaat zitten na de rit zorgde toch ook voor bizarre en bange gezichtjes, maar de rit zelf vonden ze toch super. Ze durfden zelfs zonder handen te ‘rijden’ : -)
Tijdens de rit hebben Jessica en ik nog wat gelachen met het feit da zij op ne scheve kameel zat en ik op ne lelijke : -) Vandaar dus mijne blogtitel : -)

Aangekomen bij Kim4love hebben we allemaal frisdrank gedronken en een kleine snack gekozen om te eten. Dat eten kwam pas heel laat na onze bestelling, maar was toch wel goed te eten : -)
We hebben daar wat naar de muziek geluisterd, wat gepraat, maar vooral veel gewacht op ons eten. Da is toch iets waar ge na 3 maanden nog steeds niet gewend aan geraakt ze… aan da ‘pole pole-woord’. : -) Maja…
Nadien zijn we met de Matatu terug naar huis gekomen. Baraka heeft nu van Masudi ook de uitleg gekregen in het Swahili dat wij bijna terug naar België gaan en dus wel een lange tijd de jongens niet meer kunnen zien. Amai… Baraka was ineens echt ongelukkig. Da kind begon ocharme bijna te wenen. Masudi liet ons achteraf weten dat Baraka dacht dat we vandaag al zouden vertrekken. Da was nu niet het geval, maar ik hou mijn hart al vast voor vrijdag… Pff ik ga echt wenen als ik die kinderen moet achterlaten. Allé, da is het juiste woord niet, maar ’t gaat toch pijn doen… Wil die echt heel graag zien opgroeien dus Toon, wij komen ooit terug eh : -) Punt! : -) (Ikke baas, gij sloef over dit onderwerp : -) hihi)

Het is nu nog maar half 9, maar ik denk toch dat ik niet meer echt lang op ga blijven. Morgen is het weer Holidayfun en dan moeten we weer een beetje fit zijn : -) Het gaat echt raar zijn te weten dat alles nu ongeveer voor de ‘laatste keer’ is… : -(
Mmm : -( Met pijn in m’n hart sluit ik dit blogbericht af…
Tot snel allemaal!

2 opmerkingen:

  1. Da's goed. Ik wil die ook wel eens ontmoeten. En als extra voordeel: hoe meer gij Afrikaans begint te denken, hoe meer polé polé en dan mag ik 's morgens misschien eens wat langer blijven liggen :-p
    Toon xx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Och profiteurke :-) Ma cava, ik wil daar wel eens over nadenken :-)

    BeantwoordenVerwijderen