Zoals ik jullie gisteren verteld heb, zijn we naar Congoriver geweest. En zoals ik ook al vertelde heeft Chea ons vergezeld. Ook zijn neef Patrick was er bij. Ik heb echt een prachtige avond gehad daar. We hebben eerst met z’n allen over het strand gewandeld en hebben daar fijne ‘jumpfoto’s en prachtige typische ‘witte-strand-foto’s’ genomen met natuurlijk prachtige palmbomen : -) (word maar al jaloers! : -)) Daarna zijn we met z’n vijven in een cano gaan zitten en zijn we door de mangroves gevaren. Het was niet zo’n typisch dichtbegroeide mangrove, eerder een brede rivier met bosjes en bomen hangend in het water… Echt prachtig. Rustig varend over het water, verloren we een beetje de tijd uit het oog en al snel begon het zonnetje achter de bomen te kruipen. Waardoor we niet alleen prachtige mangroves kregen, maar ook een prachtige zonsondergang konden meemaken in ons bootje met aan de andere kant een reuze volle maan (die serieus, hier 20 x dichter lijkt te staan dan in België… MAN, die was groot : -)) Daarna zijn we met z’n allen terug naar de grote weg gewandeld, hebben we een matatu genomen en hebben Chea en Patrick ons veilig terug aan ons huisje achtergelaten. Ik had al eerder wat berichten gekregen van Chea over een bizar gevoel dat hij had in zijn buik en dat kwam door mij en ik had vandaag ook gemerkt dat hij mijn hand wilde vasthouden, maar had dat toch vriendelijk geweigerd. Chea is een schilder hier in de buurt en ik heb hem wel wat opdrachten gegeven om te schilderen, omdat ik zijn werk apprecieer. Ik heb dat ook meermaals vriendelijk laten vallen, maar hij heeft daar blijkbaar iets anders door begrepen… Na onze avond kreeg ik een bericht aan waarin hij zijn liefde voor mij beschrijft. Ok, ’t was een mooi bericht. ’t Is ne schilder en blijkbaar ook een beetje ne kunstenaar met woorden, maar ik viel toch een beetje volledig achterover…
‘Anne, I’am really sorry if I’ll be wrong but your beauty and humanity has driven my heart into loving you. It has been growing deep in my heart since early days I saw you and I can’t keep this feeling burn in me without telling you. I love you…’
Ok… BAAAAAMMMM, weer ne muur… Wat moest ik nu doen… Het eerste wat ik deed is het Jessica en Niki vertellen. Ik heb hen gevraagd wat ik zo abnormaal gedaan had tegen hem dat hij op mij verliefd kon zijn geworden, maar zij hebben me er altijd normaal tegen weten doen… En dat dacht ik om eerlijk te zijn toch ook… Ik heb hem dus maar vriendelijk verteld dat ik hem graag als vriend zou houden, maar dat ik (zoals hij trouwens al wist) een vriend heb in België waarvan ik HEEEEEEEELLLL VEEEEEEELLLL hou : -) Ik heb er daarna ook met Toon over gepraat. Die was eerst een beetje de kluts kwijt denk ik, maar hij gelooft wel dat ik hier niks zou beginnen met een Keniaan. (Dus Toon, dit is waarschijnlijk niet leuk om te lezen, maar weet toch maar dak u heel graag zie en dak da ga blijven doen ze : -) Der is niemand die aan u kan tippen ; -))
Wat wel nie zo tof is, is dak er nog een laatste schilderij van verwacht en dat we op voorhand (dus voor ik da bericht aankreeg) hem hadden beloofd dat we naar zijn huis zouden gaan op zondag. Belofte blijft uiteraard belofte, maar ik ga me daar toch nie gemakkelijk bij voelen denk ik. Ma bon. Hij weet nu hoe ik erover denk, dus waarschijnlijk is hij dat wel snel vergeten…
Bon. Ik heb dus met Toon gepraat tot half 1 ’s nachts ongeveer. Dat was nodig nu, met heel da voorval. En jammer genoeg heb ik diezelfde avond mijn eerste echte heimweebui gehad : -) Ja dames en heren, An Van Herck heeft geweend voor iedereen die ze mist : -) (Nu ben ik weer helemaal uit die emotionele bui, maar gisteren had ik het toch een halftuurtje echt moeilijk : -)) Elke dag wordt nu zwaarder en zwaarder, maar we halen da wel : -)
Vandaag dan… vandaag hebben we weer Holidayfun gehad met de kleine groep. We hebben een soort van doorschuifsysteempje uitgedokterd wat wel fijn was om te doen. Er waren drie groepen: één groep mocht verven met borstels en met kleine ballonnetjes als stempels, één groep mocht spelen met muziekinstrumentjes en kreeg een verhaaltje voor gelezen en nog een andere groep mocht spelen met blokken met de knikkerbaan en met clickx. : -)
De kinderen hebben er echt van genoten. Ze hebben achteraf ook samen opgeruimd. Ik schrok er heel erg van hoe hard de kinderen hielpen bij het opruimen van al de verfpotjes, borstels en het kuisen hiervan. In België vind je hier zelden kandidaten voor, hier in Kenia heb je niet genoeg potjes om iedereen te laten kuisen : -) Ongelofelijk hoeveel kinderen dat graag wilden doen! Ik blijf erbij, in België kunnen ze echt nog veel leren van hier!
Na Holidayfun heb ik nog een uurtje geslapen. Man, wat was ik moe! Daarna ben ik aan dit blog begonnen en ik ga zo dadelijk voor school beginnen werken. Mijn afstudeerproject begint mooie vormen aan te nemen en ik krijg er elke dag een beter gevoel over! Gelukkig : -)
Bon… Tellen jullie mee af zoals bij Nieuwjaar??? Nog bijna 10 dagen en dan zie ik jullie terug!!!!!!
(en om heel eerlijk te zijn ga ik na twee dagen België Kenia al zo erg missen dat ik daar weer begin af te tellen om ooit terug te komen : -)) Man man… Naar huis gaan of blijven… der is eigenlijk geen goeie mogelijkheid… Beide gaan me heel veel pijn bezorgen!
Och ja… Jullie horen morgen opnieuw van mij : -)
Dikke kussen!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten