Hallo allemaal….
Hier ben ik weer, maar dit keer vanuit België…
Afscheid nemen van Kenia deed pijn en ook nu ik hier in België zit heb ik de indruk dat ik al graag terug ga! Vrijdag heb ik Shuku en Baraka nog een laatste keer vastgepakt en echt heel erg geweend omdat ik hen in Kenia moest achterlaten… Ik vroeg aan Shuku: Best Rafiki forever? En hij zei vol overtuiging ja! : -) Dat er tranen uit mijn ogen kwamen kon hij niet zo goed volgen. Hij keek naar mij en wist echt niet wat er aan de hand was. Hij heeft zelfs een traantje bij mij weggeveegd en I love you gezegd… Prachtig, maar ook zo pijnlijk… Enerzijds was ik blij dat ze niets begrepen van ons vertrek, anderzijds deed dat net zoveel pijn… Pff ’t was echt nie gemakkelijk…
Toen onze taxi vertrok zijn ze allebei nog meegelopen tot ze de taxi niet konden bijhouden… Da was een beetje zoals in de film, maar dus ook pijnlijk!
Och ja… Ik zit nu terug in België en heb zelfs nog een telefoontje ontvangen van Baraka : -) Iets van ‘Hello it’s Baraka, How are you, I love you, kwaheri bye bye’ : -) Lies had dat ingefluisterd toen ze nog in Kenia zat. En nu heb ik dus een grappige voicemail en tegelijkertijd eentje om nooit meer te verwijderen!
Bon, om eerlijk te zijn is Kenia echt een zalige levenservaring geweest. Het lijkt alsof ik er nog volwassener van ben teruggekomen. Daarnaast heb ik nu echt in mijn hele lijf een gelukkig gevoel over alles wat ik hier thuis heb. Ongelukkig over materiële dingen kan je nu echt niet meer zijn.
Pff echt, ik wil zo graag terug! Toon heeft al beloofd dat hij ooit terugkomt met mij : -) Hopelijk kan ik snel beginnen sparen om al snel weer te keren naar Kenia!
Momenteel ben ik al weer volop bezig met mijn stage en mijn Durbuy schoolreis… Het Haraka Haraka zit er inderdaad weer in. Het woord ‘pole’ heb ik opnieuw moeten schrappen uit mijn woordenboekje! Helaas!
Tot slot wil ik graag een laatste keer alle sponsors bedanken. Het maakt niet uit wat je gegeven hebt, want met ALLES wat ik van jullie kreeg heb ik stuk voor stuk kinderen gelukkig gemaakt! Onthoud dat en weet dat je met kleine dingen mensen kan laten lachen!
Dames en Heren, vrienden en vriendinnen, kennissen, familieleden of toevallige lezers van dit blog… Ook u wil ik danken om mijn avonturen te blijven volgen tijdens mijn reis. Dit heeft me altijd enorm veel deugd gedaan en het gaf me kracht om m’n blog te blijven schrijven. Daardoor, door u, heb ik nu voor mezelf één groot en lang verhaal dat ik later nog 100 keer kan lezen zodat ik deze prachtige ervaring nooit meer kan vergeten…
Kenia zit in mijn hart!!!
dinsdag 3 mei 2011
donderdag 28 april 2011
Dag 80 en 81– 28/29.04.2011 – EEN!!!! – ‘Afscheid nemen bestaat niet’
Vandaag was een bizarre dag… Ik heb hem echt op een speciale manier beleefd. Alles wat we deden was waarschijnlijk voor de laatste keer en dan merk je pas hoeveel dingen je niet hebt opgemerkt in drie maanden tijd… Pff… Het doet pijn om te weten dat dit avontuur op zijn einde loopt : -(
Vandaag hebben we zowa vanalles gedaan eigenlijk. Heb wat gelezen in een Harry Potter boek, heb een appeltaartje gegeten van de Love Bakery, heb een klein middagdutje gedaan, heb nog wat maandverband, rugzakken en schoenen uitgedeeld in het dorpje (Lies en Lise hadden ook nog heel wat babykleertjes), we zijn met z’n allen naar het restaurantje van de Nakumatt geweest om ’s avonds te eten (Mushroom burger : -) Lekker!) en heb van iedereen foto’s op mijn laptop gezet. Met als gevolg dat we ongeveer een 10 000 foto’s hebben : -) Niet slecht eh? : -)
Voor de rest vertrekken we dus morgen… Hier even het dagverloop, want ik kan mijn blog die dag niet meer aanvullen.
We proberen op te staan rond 7-8 uur en nemen onze laatste douche en ruimen ons huisje op.
Dan gaan we met de kleine Robert nog een keer naar het Dispensarium. We hebben hem vandaag nog eens gezien en de jongen is weer helemaal beter! GELUKKIG!! De wonden moeten wel nog een keer verzorgd worden, vandaar het dispensariumbezoek!
Daarna gaan we afscheid nemen van personen van het dorpje waar we het meest contact mee hebben gehad en uiteraard zit hier ook het sowieso zware afscheid bij van Shuku en Baraka. We zijn ze al een paar dagen aan het voorbereiden op ons vertrek. (Kesho kutwa (overmorgen) An en Jessica bye bye) (Kesho (=morgen) An en Jessica go to Belgium) We hebben maar wa in’t Swahili en in’t Engels alles duidelijk proberen te maken, maar ze hebben begrepen dat we weggaan, want toen we vandaag vroegen (Lini (=wanneer) Jessica en An bye bye?) zeiden ze ‘Kesho’). Ze begrijpen dus dat we weggaan, maar ze snappen niet dat dat weggaan wel voor een lange tijd is. Ze hadden zelfs aan Masudi al gevraagd wanneer we terug kwamen… Dus ik vrees dat het tijdsbesef er niet echt bij is… Jammer, maja… Ze zijn ook nog zo klein!
Na het afscheid zal het ongeveer wel tijd zijn om te vertrekken denk ik. We gaan op voorhand nog wat flesjes water kopen in de winkeltjes in het dorp en ook nog een pakje koekjes.
Rond 10.30u komt de taxi ons ophalen. Dan gaan we richting de luchthaven waar we ongeveer anderhalf uur later arriveren. Rond 12 uur – half 1 zullen we er dus wel zijn. Dan is het heeeeeel lang wachten. Om kwart voor vier vertrekt onze vlieger richting Kilimanjaro. Daar hebben we onze eerste tussenstop. Van daaruit gaan we naar Addis Abeba (Ehtiopië) en van daaruit naar Parijs. Tot slot komen we aan in Brussel om 08.35 : -) Don’t be to late Toon en mams : -)
Pff ik denk nie da ik morgen echt afscheid wil nemen. Wil liever gewoon in mijn hoofd steken da ik nog terug kom naar hier : -) en dat ik dan iedereen wel terug zal zien…
Bon… Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er morgen niks gebeurt met de vlieger, dat ik veilig land en dat ik iedereen eindelijk mag terug zien… ( Toon, weet verdomd goed dat ik in uw armen vlieg : -) )
Tot heel erg snel allemaal!!!
Wil echt graag terug bij jullie zijn!!
Nog een laatste warme Keniaanse knuffel!
Bye bye, see you Kesho Kutwa!!!!
Vandaag hebben we zowa vanalles gedaan eigenlijk. Heb wat gelezen in een Harry Potter boek, heb een appeltaartje gegeten van de Love Bakery, heb een klein middagdutje gedaan, heb nog wat maandverband, rugzakken en schoenen uitgedeeld in het dorpje (Lies en Lise hadden ook nog heel wat babykleertjes), we zijn met z’n allen naar het restaurantje van de Nakumatt geweest om ’s avonds te eten (Mushroom burger : -) Lekker!) en heb van iedereen foto’s op mijn laptop gezet. Met als gevolg dat we ongeveer een 10 000 foto’s hebben : -) Niet slecht eh? : -)
Voor de rest vertrekken we dus morgen… Hier even het dagverloop, want ik kan mijn blog die dag niet meer aanvullen.
We proberen op te staan rond 7-8 uur en nemen onze laatste douche en ruimen ons huisje op.
Dan gaan we met de kleine Robert nog een keer naar het Dispensarium. We hebben hem vandaag nog eens gezien en de jongen is weer helemaal beter! GELUKKIG!! De wonden moeten wel nog een keer verzorgd worden, vandaar het dispensariumbezoek!
Daarna gaan we afscheid nemen van personen van het dorpje waar we het meest contact mee hebben gehad en uiteraard zit hier ook het sowieso zware afscheid bij van Shuku en Baraka. We zijn ze al een paar dagen aan het voorbereiden op ons vertrek. (Kesho kutwa (overmorgen) An en Jessica bye bye) (Kesho (=morgen) An en Jessica go to Belgium) We hebben maar wa in’t Swahili en in’t Engels alles duidelijk proberen te maken, maar ze hebben begrepen dat we weggaan, want toen we vandaag vroegen (Lini (=wanneer) Jessica en An bye bye?) zeiden ze ‘Kesho’). Ze begrijpen dus dat we weggaan, maar ze snappen niet dat dat weggaan wel voor een lange tijd is. Ze hadden zelfs aan Masudi al gevraagd wanneer we terug kwamen… Dus ik vrees dat het tijdsbesef er niet echt bij is… Jammer, maja… Ze zijn ook nog zo klein!
Na het afscheid zal het ongeveer wel tijd zijn om te vertrekken denk ik. We gaan op voorhand nog wat flesjes water kopen in de winkeltjes in het dorp en ook nog een pakje koekjes.
Rond 10.30u komt de taxi ons ophalen. Dan gaan we richting de luchthaven waar we ongeveer anderhalf uur later arriveren. Rond 12 uur – half 1 zullen we er dus wel zijn. Dan is het heeeeeel lang wachten. Om kwart voor vier vertrekt onze vlieger richting Kilimanjaro. Daar hebben we onze eerste tussenstop. Van daaruit gaan we naar Addis Abeba (Ehtiopië) en van daaruit naar Parijs. Tot slot komen we aan in Brussel om 08.35 : -) Don’t be to late Toon en mams : -)
Pff ik denk nie da ik morgen echt afscheid wil nemen. Wil liever gewoon in mijn hoofd steken da ik nog terug kom naar hier : -) en dat ik dan iedereen wel terug zal zien…
Bon… Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er morgen niks gebeurt met de vlieger, dat ik veilig land en dat ik iedereen eindelijk mag terug zien… ( Toon, weet verdomd goed dat ik in uw armen vlieg : -) )
Tot heel erg snel allemaal!!!
Wil echt graag terug bij jullie zijn!!
Nog een laatste warme Keniaanse knuffel!
Bye bye, see you Kesho Kutwa!!!!
woensdag 27 april 2011
Dag 79 – 27.04.2011 – TWEE – The end of Holidayfun
Hallo allemaal! Hier ben ik weer!
Woensdag is beachday bij Holidayfun. En het is nu ook de laatste dag Holidayfun voor ons. Het is wel een beetje raar, maar ja… Aan alles komt een einde? De kinderen hebben zich vandaag uitgeleefd in het water. Ze zwemmen echt graag! We zijn iets vroeger teruggekeerd dan normaal om op school nog wat zaken terug op orde te zetten. We hadden namelijk heel class 1 ontruimd om dit lokaal te kunnen gebruiken bij regenweer. Normaal staat het nu terug op orde : -)
Daarna hebben we de kinderen getrakteerd op frisdrank en een koekje. Dat vonden ze tof! Ze hebben ons daarna allemaal een afscheids-High-Five gegeven. Ik denk dat Holidayfun gedurende andere vakanties ook een succes kan zijn. Toch ben ik ervan overtuigd dat een ervaren speelpleinwerker een nog grotere hulp had geweest, maar bon, we hebben ons best gedaan. En om de eerste keer te zijn, is het geslaagd denk ik!
Vandaag is het trouwens weer stralend weer hier in Kenia! De afgelopen vier dagen hebben we praktisch niets anders gezien dan regen, niets anders gevoeld dan wind en vooral gewandeld met een trui en ja, ik heb voor de eerste keer in Kenia zelfs sokken gedragen : -) Maar het weertje vandaag heeft mijn huid weer wat roder gemaakt.
Na Holidayfun kreeg ik een bericht van mijn mama om mijn mail eens te checken en haar dan te bellen. Ze wilde graag voor de mama van Rita een matras een muskietennet en wat extra eten kopen. Ik wilde er zo snel mogelijk werk van maken. Ik stapte in de douche, maakte me wat proper, ging naar Omari en vroeg hem om mij te helpen alles te gaan halen. Ook Madame Fatuma heeft geholpen, omdat ik niet meer zeker wist waar Rita woonde : -) ’t is daar een doolhof van kleine weggetjes ze! Vóór ik vertrok met Omari zag ik Moka nog. Dat is een jongen van rond de 25 jaar die extra hulp biedt op school. (kuisen, werken in de keuken, andere kleine dingen,…). Hij mankt al ongeveer anderhalve week nu denk ik. Wij dachten met de vrijwilligers dat zijn teen misschien gebroken of extreem gekneust was, maar Moka bleef er een beetje over zwijgen en knikte altijd ‘nee’ als we vroegen of het misschien gebroken kon zijn. Nu vandaag vroeg ik opnieuw aan Moka hoe het met zijn voet ging. Hij zei dat hij naar het ziekenhuis moest gaan. Toen heeft hij mij laten zien wat het probleem was… Miljaar schrok ik me daar een bult :-o Zijn middelste teen hangt er voor ¼ af. Er zit een ontzettend grote en diepe snee in die teen. Hij zou op een steen gestapt zijn toen hij op school bezig was. Toen ik dat zag kreeg ik echt medelijden. Man, da moet pijn doen! Bij elke stap moet die snee nog eens opengetrokken worden, da kan nie anders. Bah… Ik wist zeker dat zo’n grote snee genaaid moest worden, maar naaien kan je blijkbaar enkel een 8-tal uur na het ongeluk. Moka zat ondertussen zowat aan 216 uur… Jongens toch! Dat hij dit niet vroeger gezegd heeft, dat snap ik echt echt niet! Ik heb aan Omari gevraagd of ik hem naar het ziekenhuis moest brengen, maar toen vertelde Jessica dat dat dus niet veel meer uithaalt, omdat naaien toch niet gaat. Toen zijn we met hem maar naar het Dispensarium gestapt. Die man trok verdorie ook grote ogen hoor! Hij heeft de wonde verzorgd, maar kon verder niet veel doen. (Ik heb voor de grap nog tegen de dokter gezegd dat het beter is dat we zijn teen amputeren : -) Haha. Moka kon er wel mee lachen, vooral ook toen ik even later met een schaar richting zijn teen ging : -)) Bon, ik heb dit doktersbezoek betaald, maar ik vrees dat dit snel anders opgelost moet worden, want Moka moet om de 2 dagen ongeveer terug naar daar om het te laten verzorgen. Pff ocharme toch!
De kleine Robert is trouwens wel terug beter nu. De paaseiwindel is ondertussen al van zijn hoofd af, maar hij draagt nu een mutsje over de plakker op zijn hoofd om de wonde extra te beschermen van vuil. Hij leek wel heel erg stil en loopt er een beetje verdwaasd bij als je’t mij vraagt, maar we proberen hem nog enkele keren te bezoeken deze week. Ik heb ook Lies en Lise gevraagd om nog eens te gaan kijken als wij al weg zijn, want zij vertrekken pas maandag.
Na het dispensariumbezoek van Moka ben ik terug naar Omari gegaan. Ben samen met hem (toch nog een keer met de brommer :- )) naar het wisselkantoor gegaan om geld te wisselen, naar de winkel gegaan om een matras, een muskietennet en een geweven rieten mat te kopen om de matras op te leggen. Al die dingen hebben ze op een extra motor gestapeld. Ikzelf zat achteraan op een andere motor. Daarna ben ik nog wat extra eten gaan kopen voor het gezin. Maizeflower om ugali te maken, spaghetti, rijst, bonen, boter, brood, theeblaadjes, suiker, zout,… Een kleine hulp, maar nu kunnen ze toch een paar dagen geld sparen en hier iets anders belangrijk mee kopen.
De mensen waren super gelukkig. De mama heb ik jammer genoeg niet gezien, want die was aan het werk, maar de grootmoeder lachte en zei vol overtuiging: God bless you! Thank you! Give your mama a hug, Greet her from me : -) En zo van die dingen : -) het was fijn om mensen met zo’n kleine dingen super gelukkig te maken : -) Zalig! Ik heb een paar foto’s genomen en ben daarna terug met Omari naar huis gegaan.
Heb ondertussen mijn mama ook ingelicht en ze leek blij dat ik het zo snel heb kunnen regelen : -) Mja uiteindelijk kon da ook moeilijk anders, want overmorgen vertrek ik al : -) Haha :- ) OVERMORGEN!!!!! Zalig om da te kunnen zeggen : -)
Trouwens, nog een grappige anekdote… Het grasmachine van onze vrijwilligerswoningen is nu ongeveer al een tweetal weken kapot denk. Het gras staat momenteel dus hoog. En wat had onze John daar nu op gevonden? Het gras knippen met een snoeischaar! : -) Zalig! Na ongeveer de helft van de gazon gedaan te hebben, heeft hij ontdekt da da toch nie zo handig was : -) Schitterend he : -) Ach ja… Da was een anekdote om mijn vader (geïnteresseerd in tuinieren) eens goed te laten lachen :- ) Dus, paps geniet ervan! : -)
Allé bon… Ik ga eens afsluiten nu. Tot morgen allemaal!!!
Woensdag is beachday bij Holidayfun. En het is nu ook de laatste dag Holidayfun voor ons. Het is wel een beetje raar, maar ja… Aan alles komt een einde? De kinderen hebben zich vandaag uitgeleefd in het water. Ze zwemmen echt graag! We zijn iets vroeger teruggekeerd dan normaal om op school nog wat zaken terug op orde te zetten. We hadden namelijk heel class 1 ontruimd om dit lokaal te kunnen gebruiken bij regenweer. Normaal staat het nu terug op orde : -)
Daarna hebben we de kinderen getrakteerd op frisdrank en een koekje. Dat vonden ze tof! Ze hebben ons daarna allemaal een afscheids-High-Five gegeven. Ik denk dat Holidayfun gedurende andere vakanties ook een succes kan zijn. Toch ben ik ervan overtuigd dat een ervaren speelpleinwerker een nog grotere hulp had geweest, maar bon, we hebben ons best gedaan. En om de eerste keer te zijn, is het geslaagd denk ik!
Vandaag is het trouwens weer stralend weer hier in Kenia! De afgelopen vier dagen hebben we praktisch niets anders gezien dan regen, niets anders gevoeld dan wind en vooral gewandeld met een trui en ja, ik heb voor de eerste keer in Kenia zelfs sokken gedragen : -) Maar het weertje vandaag heeft mijn huid weer wat roder gemaakt.
Na Holidayfun kreeg ik een bericht van mijn mama om mijn mail eens te checken en haar dan te bellen. Ze wilde graag voor de mama van Rita een matras een muskietennet en wat extra eten kopen. Ik wilde er zo snel mogelijk werk van maken. Ik stapte in de douche, maakte me wat proper, ging naar Omari en vroeg hem om mij te helpen alles te gaan halen. Ook Madame Fatuma heeft geholpen, omdat ik niet meer zeker wist waar Rita woonde : -) ’t is daar een doolhof van kleine weggetjes ze! Vóór ik vertrok met Omari zag ik Moka nog. Dat is een jongen van rond de 25 jaar die extra hulp biedt op school. (kuisen, werken in de keuken, andere kleine dingen,…). Hij mankt al ongeveer anderhalve week nu denk ik. Wij dachten met de vrijwilligers dat zijn teen misschien gebroken of extreem gekneust was, maar Moka bleef er een beetje over zwijgen en knikte altijd ‘nee’ als we vroegen of het misschien gebroken kon zijn. Nu vandaag vroeg ik opnieuw aan Moka hoe het met zijn voet ging. Hij zei dat hij naar het ziekenhuis moest gaan. Toen heeft hij mij laten zien wat het probleem was… Miljaar schrok ik me daar een bult :-o Zijn middelste teen hangt er voor ¼ af. Er zit een ontzettend grote en diepe snee in die teen. Hij zou op een steen gestapt zijn toen hij op school bezig was. Toen ik dat zag kreeg ik echt medelijden. Man, da moet pijn doen! Bij elke stap moet die snee nog eens opengetrokken worden, da kan nie anders. Bah… Ik wist zeker dat zo’n grote snee genaaid moest worden, maar naaien kan je blijkbaar enkel een 8-tal uur na het ongeluk. Moka zat ondertussen zowat aan 216 uur… Jongens toch! Dat hij dit niet vroeger gezegd heeft, dat snap ik echt echt niet! Ik heb aan Omari gevraagd of ik hem naar het ziekenhuis moest brengen, maar toen vertelde Jessica dat dat dus niet veel meer uithaalt, omdat naaien toch niet gaat. Toen zijn we met hem maar naar het Dispensarium gestapt. Die man trok verdorie ook grote ogen hoor! Hij heeft de wonde verzorgd, maar kon verder niet veel doen. (Ik heb voor de grap nog tegen de dokter gezegd dat het beter is dat we zijn teen amputeren : -) Haha. Moka kon er wel mee lachen, vooral ook toen ik even later met een schaar richting zijn teen ging : -)) Bon, ik heb dit doktersbezoek betaald, maar ik vrees dat dit snel anders opgelost moet worden, want Moka moet om de 2 dagen ongeveer terug naar daar om het te laten verzorgen. Pff ocharme toch!
De kleine Robert is trouwens wel terug beter nu. De paaseiwindel is ondertussen al van zijn hoofd af, maar hij draagt nu een mutsje over de plakker op zijn hoofd om de wonde extra te beschermen van vuil. Hij leek wel heel erg stil en loopt er een beetje verdwaasd bij als je’t mij vraagt, maar we proberen hem nog enkele keren te bezoeken deze week. Ik heb ook Lies en Lise gevraagd om nog eens te gaan kijken als wij al weg zijn, want zij vertrekken pas maandag.
Na het dispensariumbezoek van Moka ben ik terug naar Omari gegaan. Ben samen met hem (toch nog een keer met de brommer :- )) naar het wisselkantoor gegaan om geld te wisselen, naar de winkel gegaan om een matras, een muskietennet en een geweven rieten mat te kopen om de matras op te leggen. Al die dingen hebben ze op een extra motor gestapeld. Ikzelf zat achteraan op een andere motor. Daarna ben ik nog wat extra eten gaan kopen voor het gezin. Maizeflower om ugali te maken, spaghetti, rijst, bonen, boter, brood, theeblaadjes, suiker, zout,… Een kleine hulp, maar nu kunnen ze toch een paar dagen geld sparen en hier iets anders belangrijk mee kopen.
De mensen waren super gelukkig. De mama heb ik jammer genoeg niet gezien, want die was aan het werk, maar de grootmoeder lachte en zei vol overtuiging: God bless you! Thank you! Give your mama a hug, Greet her from me : -) En zo van die dingen : -) het was fijn om mensen met zo’n kleine dingen super gelukkig te maken : -) Zalig! Ik heb een paar foto’s genomen en ben daarna terug met Omari naar huis gegaan.
Heb ondertussen mijn mama ook ingelicht en ze leek blij dat ik het zo snel heb kunnen regelen : -) Mja uiteindelijk kon da ook moeilijk anders, want overmorgen vertrek ik al : -) Haha :- ) OVERMORGEN!!!!! Zalig om da te kunnen zeggen : -)
Trouwens, nog een grappige anekdote… Het grasmachine van onze vrijwilligerswoningen is nu ongeveer al een tweetal weken kapot denk. Het gras staat momenteel dus hoog. En wat had onze John daar nu op gevonden? Het gras knippen met een snoeischaar! : -) Zalig! Na ongeveer de helft van de gazon gedaan te hebben, heeft hij ontdekt da da toch nie zo handig was : -) Schitterend he : -) Ach ja… Da was een anekdote om mijn vader (geïnteresseerd in tuinieren) eens goed te laten lachen :- ) Dus, paps geniet ervan! : -)
Allé bon… Ik ga eens afsluiten nu. Tot morgen allemaal!!!
dinsdag 26 april 2011
Dag 78 – 26.04.2011 – DRIE – Kleine Robert
Gisteren de laatste keer Holidayfun voor de kleinste kinderen… Vandaag de laatste keer Holidayfun voor de oudste kinderen. ’t Was fijn, al heeft het de hele tijd, 4 uur aan een stuk geregend gelijk zot! We hebben dan maar geschilderd, getekend en Chinese voetbal gespeeld… Allemaal dingen die simpel te doen zijn op een regenachtige dag! De kinderen hebben zich geamuseerd!
’t Is wel raar de laatste dagen. Het regent echt veel en hard. Is het regenseizoen dan nu pas écht begonnen? Pff, ik snap er echt niks meer van : -) Wa is nu eigenlijk in godsnaam ‘regenseizoen’? : -) Bon, bruin ga ik niet meer worden en heel bruin was ik nie voordien, dus ik zal lichtbruin getint naar huis gaan : -) Riskeer mij bij mijn thuiskomst opmerkingen te geven over mijn kleur! : -) Ik heb al genoeg mogen horen in Kenia da ik nie zo bruin zie zoals Lies en Lise bijvoorbeeld : -) Dus… U bent gewaarschuwd : -)
Na Holidayfun hebben we nog wa eten gekocht voor de jongens. Ze hadden niets meer en Madame Fatuma was nie in de buurt om het voor hen te kopen. Morgen gaan we vragen of we van haar eventueel da geld kunnen terugkrijgen… Want wij kunnen blijven kopen voor de jongens, maar elke keer als wij kopen is da een probleem dat eigenlijk door iemand anders van hier opgelost had moeten worden. We moeten echt zeker zijn da ze eten en belangrijke andere dingen krijgen als wij weg zijn vrijdag… Dus wij mogen nu niet meer de oplossingen bieden…
Pff elke dag is nu een dag dichter bij het afscheid van Shuku en Baraka… Ik weet dat ze’t nu goed hebben, ik weet da we drie maanden met z’n allen hebben gevochten om die kinderen opnieuw een goed leven te geven, ik weet da ze gelukkig en gezond zijn, maar verdorie wat gaat het toch pijn doen om onze ‘zoontjes’ (zoals Katrien hen een tijdje geleden noemde) achter te laten… :’-(
Na het eten gekocht te hebben, zag ik Rueben in het dorp naar mij komen met de kleine Robert… Rueben vertelde me dat hij iets fout had gedaan tijdens het spelen en hij wees toen naar het hoofd van Robert. Pff da was nie gezond. De kleine Robert was tijdens het ronddraaien in Rueben zijn armen recht op zijn hoofd gevallen. Rueben had hem per ongeluk gelost en het kleine kind is op scherpe stenen geland. Er zaten twee ‘snijwonden’ in zijn hoofd die best wel fel bloedden. Ik heb de jongen meteen opgepakt en ben gelijk ne zot naar het dispensarium gelopen samen met Jessica. Robert, hier bekend als een kind dat altijd weent en best een moeilijk kind is, deed nu niets en reageerde amper. Ik vond da zo bizar… : -( De jongen is ok nu, de wonden zijn verzorgd en hij heeft medicijnen gekregen. Vrijdag moeten we terug naar het Dispensarium met hem om te zien of de wonden verbeterd zijn of niet. Hij heeft nu een immense windel rond zijn hoofd hangen… Precies een klein paaseitje… Na het bezoek hebben we hem naar zijn mama gebracht en haar uitgelegd hoe de medicijnen ingenomen moesten worden. Ze leek wel een beetje geschrokken te zijn, maar was ons heel erg dankbaar.
Uiteindelijk bleek dat Rueben een beetje dronken was en het kind daarom gelost had tijdens het spelen. : -( ben blij dat het nog redelijk goed is afgelopen…
Bon, nu zit ik mijn blog te typen en ik ga meteen verder werken voor school. Veel meer kunnen we niet echt doen, want het is nog steeds slecht weer…
Ma bon, ik hoor jullie morgen weer!!
Groetjes en knuffels!
’t Is wel raar de laatste dagen. Het regent echt veel en hard. Is het regenseizoen dan nu pas écht begonnen? Pff, ik snap er echt niks meer van : -) Wa is nu eigenlijk in godsnaam ‘regenseizoen’? : -) Bon, bruin ga ik niet meer worden en heel bruin was ik nie voordien, dus ik zal lichtbruin getint naar huis gaan : -) Riskeer mij bij mijn thuiskomst opmerkingen te geven over mijn kleur! : -) Ik heb al genoeg mogen horen in Kenia da ik nie zo bruin zie zoals Lies en Lise bijvoorbeeld : -) Dus… U bent gewaarschuwd : -)
Na Holidayfun hebben we nog wa eten gekocht voor de jongens. Ze hadden niets meer en Madame Fatuma was nie in de buurt om het voor hen te kopen. Morgen gaan we vragen of we van haar eventueel da geld kunnen terugkrijgen… Want wij kunnen blijven kopen voor de jongens, maar elke keer als wij kopen is da een probleem dat eigenlijk door iemand anders van hier opgelost had moeten worden. We moeten echt zeker zijn da ze eten en belangrijke andere dingen krijgen als wij weg zijn vrijdag… Dus wij mogen nu niet meer de oplossingen bieden…
Pff elke dag is nu een dag dichter bij het afscheid van Shuku en Baraka… Ik weet dat ze’t nu goed hebben, ik weet da we drie maanden met z’n allen hebben gevochten om die kinderen opnieuw een goed leven te geven, ik weet da ze gelukkig en gezond zijn, maar verdorie wat gaat het toch pijn doen om onze ‘zoontjes’ (zoals Katrien hen een tijdje geleden noemde) achter te laten… :’-(
Na het eten gekocht te hebben, zag ik Rueben in het dorp naar mij komen met de kleine Robert… Rueben vertelde me dat hij iets fout had gedaan tijdens het spelen en hij wees toen naar het hoofd van Robert. Pff da was nie gezond. De kleine Robert was tijdens het ronddraaien in Rueben zijn armen recht op zijn hoofd gevallen. Rueben had hem per ongeluk gelost en het kleine kind is op scherpe stenen geland. Er zaten twee ‘snijwonden’ in zijn hoofd die best wel fel bloedden. Ik heb de jongen meteen opgepakt en ben gelijk ne zot naar het dispensarium gelopen samen met Jessica. Robert, hier bekend als een kind dat altijd weent en best een moeilijk kind is, deed nu niets en reageerde amper. Ik vond da zo bizar… : -( De jongen is ok nu, de wonden zijn verzorgd en hij heeft medicijnen gekregen. Vrijdag moeten we terug naar het Dispensarium met hem om te zien of de wonden verbeterd zijn of niet. Hij heeft nu een immense windel rond zijn hoofd hangen… Precies een klein paaseitje… Na het bezoek hebben we hem naar zijn mama gebracht en haar uitgelegd hoe de medicijnen ingenomen moesten worden. Ze leek wel een beetje geschrokken te zijn, maar was ons heel erg dankbaar.
Uiteindelijk bleek dat Rueben een beetje dronken was en het kind daarom gelost had tijdens het spelen. : -( ben blij dat het nog redelijk goed is afgelopen…
Bon, nu zit ik mijn blog te typen en ik ga meteen verder werken voor school. Veel meer kunnen we niet echt doen, want het is nog steeds slecht weer…
Ma bon, ik hoor jullie morgen weer!!
Groetjes en knuffels!
Dag 77 – 25.04.2011 – VIER – Gepakt en gezakt
Vandaag hadden we Holidayfun voor de kleinste kinderen. Het was weer fijn, alleen was het wel weer heel regenachtig en moesten we vooral binnen spelen. Het is vandaag de laatste keer dat we een samenkomst hadden met de allerkleinste. ’t Is raar… De tijd begint echt af te korten en da’s nie leuk, maar da’s ergens ook wel goed, want ik heb nood aan België nu. Het grote bewijs daarvan is da ik vandaag al een heel groot deel heb ingepakt : -) Ok, da klinkt misschien dom… Da is dan maar zo : -) Ik voel me der in ieder geval goed bij! EN… Groot voordeel is da ik nu op voorhand weet dat alles nipt in mijn valies gaat passen : -) YES!!!! Enkel de kleren en schoenen voor de volgende dagen, mijn toiletzak en de spullen voor mijn handbagage zijn nog niet ingepakt : -) Hihi… ik werd daar echt gelukkig van!
Vandaag zijn we ook voor de laatste keer eten gaan kopen. We gaan vandaag en morgen Spaghetti eten. Woensdag is het een trek-je-plan-dag. Op zo’n dagen (1x per week) eten we meestal iets simpel dat in de restaurantjes te koop is. En op donderdag gaan we nog iets simpel en goedkoop eten in een restaurant, want dan hebben we waarschijnlijk geen zin om nog eens te koken en de meeste overschot van eten moet tegen dan toch op of aan iemand afgegeven worden.
Onze spaghetti heeft gesmaakt, alleen was er niet veel saus te bespeuren, maar wel veel gehakt en groenten : -) Er is iets verkeerd gelopen met de saus, maar ik was deze keer niet de kok : -) Ma bon, het heeft me wel gesmaakt ze!
Na de spaghetti heb ik nog aan tafel voor mijn afstudeerproject gewerkt. Het is wel moeilijk om hier zo de laatste dagen voor school te werken, maar ja vrees da het anders beetje onmogelijk wordt om nog tijdig klaar te geraken met alles.
Na m’n schoolwerk ben ik mijn bed ingekropen. Had vandaag Oko, de leeuw niet meer op mijn bed liggen, want die had ik al ingepakt, maar ik had toch wat nood aan Toon, dus ik heb die knuffelbeer maar snel terug uitgepakt en ben daarna al knuffelend in slaap gevallen : -)
Vandaag zijn we ook voor de laatste keer eten gaan kopen. We gaan vandaag en morgen Spaghetti eten. Woensdag is het een trek-je-plan-dag. Op zo’n dagen (1x per week) eten we meestal iets simpel dat in de restaurantjes te koop is. En op donderdag gaan we nog iets simpel en goedkoop eten in een restaurant, want dan hebben we waarschijnlijk geen zin om nog eens te koken en de meeste overschot van eten moet tegen dan toch op of aan iemand afgegeven worden.
Onze spaghetti heeft gesmaakt, alleen was er niet veel saus te bespeuren, maar wel veel gehakt en groenten : -) Er is iets verkeerd gelopen met de saus, maar ik was deze keer niet de kok : -) Ma bon, het heeft me wel gesmaakt ze!
Na de spaghetti heb ik nog aan tafel voor mijn afstudeerproject gewerkt. Het is wel moeilijk om hier zo de laatste dagen voor school te werken, maar ja vrees da het anders beetje onmogelijk wordt om nog tijdig klaar te geraken met alles.
Na m’n schoolwerk ben ik mijn bed ingekropen. Had vandaag Oko, de leeuw niet meer op mijn bed liggen, want die had ik al ingepakt, maar ik had toch wat nood aan Toon, dus ik heb die knuffelbeer maar snel terug uitgepakt en ben daarna al knuffelend in slaap gevallen : -)
zondag 24 april 2011
Dag 76 – 24.04.2011 – VIJF – De scheve en de lelijke!
Vandaag heb ik geslapen tot 9 uur : -) Da was redelijk zot en gebeurt hier absoluut niet vaak : -) Had wel goed geslapen alleen ben ik ’s nachts even moeten opstaan omdat ik een pijnlijk en raar gevoel had in mijn borst en buikstreek. Heb wat gedronken en ben daarna terug in bed gaan liggen. Heel snel ben ik niet in slaap gevallen, maar bon… Was dus blij dat ik tot 9 uur ben kunnen blijven liggen : -)
Rond 10 uur zijn we voor de laatste keer naar de Nakumatt geweest om de laatste week nog door te komen met wat voedsel : -) We hebben niet meer teveel gekocht en proberen nu ook alle laatste restjes weg te werken. Ik weet niet precies wat we met de rest moeten doen, maar ik gok dat we sowieso wel wat dingen zullen uitdelen ook. Na de Nakumatt hebben we zelf eens viazi gemaakt thuis (=krokantje patatjes met kleurstof in frituurolie). Het was niet even lekker dan de viazi die ze in de restaurantjes hier verkopen, maar toch cava! Kunnen we thuis ook wel eens proberen te maken! Ondertussen hebbek dus wel al een heleboel gegeten van hier. Mandazi (=ontbijtkoek), Viazi (=gefrituurde patatjes), Badjia (=gefrituurde koek met groenten), Shapati (= soort pannenkoek), Samosa (driehoekige gefrituurde koek), ugali (soort puree, maar zonder smaak : -)), Chai (=thee), … echt vanalles! En uiteraard mogen we de rijst met bonen niet vergeten. Geef me alstublieft geen bord rijst met bonen als ik terug naar huis kom mams!!! (Ik heb voor de zekerheid vandaag stiekem frietjes met videe en rauwe groenten besteld bij haar : -)) Daar kijk ik al wel naar uit!
En zondag 1 mei ga ik met Toon een ontbijtje doen, want wil zo graag nog eens een goei lekker Belgisch ontbijt! : -)
Bon, na het maken van de Viazi zijn we naar Masudi en de jongens gegaan. We wilden ze meenemen naar het strand, daar met z’n allen eens op een kameel rijden (want dit zou voor hen de eerste keer zijn) en dan naar Kim4love (festivalleke) gaan. Daar is nu vanalles te doen omdat het Paasweekend is. Ahja : -) Vrolijk Pasen dus!!! Al heb ik hier geen paaseitjes : -(
Op het strand leken de jongens vol energie te zitten. We zagen nu ook goed dat ze Masudi echt graag hebben en dat ze weer helemaal gezond en wel zijn! Tot we plots bij de kamelen stopten… Het hart van Shuku begon ontzettend hard te bonzen! Hij trok zich weg, want wilde niet te dicht bij dat immens grote dier komen. En ja, ook de 1-jaar oudere Baraka zat met schrik : -) Da was echt grappig om te zien. Ik besloot dan maar als eerste op de kameel te gaan zitten, zodat Shuku kon zien wat de bedoeling was. Toen hij dat zag, kreeg Masudi de toestemming om hen voor mij op de kameel te zetten. Zo ook met Baraka die bij Jessica ging zitten : -) Uiteraard was dat nog niet alles… De kameel die gaat rechtstaan en die uiteindelijk ook weer gaat zitten na de rit zorgde toch ook voor bizarre en bange gezichtjes, maar de rit zelf vonden ze toch super. Ze durfden zelfs zonder handen te ‘rijden’ : -)
Tijdens de rit hebben Jessica en ik nog wat gelachen met het feit da zij op ne scheve kameel zat en ik op ne lelijke : -) Vandaar dus mijne blogtitel : -)
Aangekomen bij Kim4love hebben we allemaal frisdrank gedronken en een kleine snack gekozen om te eten. Dat eten kwam pas heel laat na onze bestelling, maar was toch wel goed te eten : -)
We hebben daar wat naar de muziek geluisterd, wat gepraat, maar vooral veel gewacht op ons eten. Da is toch iets waar ge na 3 maanden nog steeds niet gewend aan geraakt ze… aan da ‘pole pole-woord’. : -) Maja…
Nadien zijn we met de Matatu terug naar huis gekomen. Baraka heeft nu van Masudi ook de uitleg gekregen in het Swahili dat wij bijna terug naar België gaan en dus wel een lange tijd de jongens niet meer kunnen zien. Amai… Baraka was ineens echt ongelukkig. Da kind begon ocharme bijna te wenen. Masudi liet ons achteraf weten dat Baraka dacht dat we vandaag al zouden vertrekken. Da was nu niet het geval, maar ik hou mijn hart al vast voor vrijdag… Pff ik ga echt wenen als ik die kinderen moet achterlaten. Allé, da is het juiste woord niet, maar ’t gaat toch pijn doen… Wil die echt heel graag zien opgroeien dus Toon, wij komen ooit terug eh : -) Punt! : -) (Ikke baas, gij sloef over dit onderwerp : -) hihi)
Het is nu nog maar half 9, maar ik denk toch dat ik niet meer echt lang op ga blijven. Morgen is het weer Holidayfun en dan moeten we weer een beetje fit zijn : -) Het gaat echt raar zijn te weten dat alles nu ongeveer voor de ‘laatste keer’ is… : -(
Mmm : -( Met pijn in m’n hart sluit ik dit blogbericht af…
Tot snel allemaal!
Rond 10 uur zijn we voor de laatste keer naar de Nakumatt geweest om de laatste week nog door te komen met wat voedsel : -) We hebben niet meer teveel gekocht en proberen nu ook alle laatste restjes weg te werken. Ik weet niet precies wat we met de rest moeten doen, maar ik gok dat we sowieso wel wat dingen zullen uitdelen ook. Na de Nakumatt hebben we zelf eens viazi gemaakt thuis (=krokantje patatjes met kleurstof in frituurolie). Het was niet even lekker dan de viazi die ze in de restaurantjes hier verkopen, maar toch cava! Kunnen we thuis ook wel eens proberen te maken! Ondertussen hebbek dus wel al een heleboel gegeten van hier. Mandazi (=ontbijtkoek), Viazi (=gefrituurde patatjes), Badjia (=gefrituurde koek met groenten), Shapati (= soort pannenkoek), Samosa (driehoekige gefrituurde koek), ugali (soort puree, maar zonder smaak : -)), Chai (=thee), … echt vanalles! En uiteraard mogen we de rijst met bonen niet vergeten. Geef me alstublieft geen bord rijst met bonen als ik terug naar huis kom mams!!! (Ik heb voor de zekerheid vandaag stiekem frietjes met videe en rauwe groenten besteld bij haar : -)) Daar kijk ik al wel naar uit!
En zondag 1 mei ga ik met Toon een ontbijtje doen, want wil zo graag nog eens een goei lekker Belgisch ontbijt! : -)
Bon, na het maken van de Viazi zijn we naar Masudi en de jongens gegaan. We wilden ze meenemen naar het strand, daar met z’n allen eens op een kameel rijden (want dit zou voor hen de eerste keer zijn) en dan naar Kim4love (festivalleke) gaan. Daar is nu vanalles te doen omdat het Paasweekend is. Ahja : -) Vrolijk Pasen dus!!! Al heb ik hier geen paaseitjes : -(
Op het strand leken de jongens vol energie te zitten. We zagen nu ook goed dat ze Masudi echt graag hebben en dat ze weer helemaal gezond en wel zijn! Tot we plots bij de kamelen stopten… Het hart van Shuku begon ontzettend hard te bonzen! Hij trok zich weg, want wilde niet te dicht bij dat immens grote dier komen. En ja, ook de 1-jaar oudere Baraka zat met schrik : -) Da was echt grappig om te zien. Ik besloot dan maar als eerste op de kameel te gaan zitten, zodat Shuku kon zien wat de bedoeling was. Toen hij dat zag, kreeg Masudi de toestemming om hen voor mij op de kameel te zetten. Zo ook met Baraka die bij Jessica ging zitten : -) Uiteraard was dat nog niet alles… De kameel die gaat rechtstaan en die uiteindelijk ook weer gaat zitten na de rit zorgde toch ook voor bizarre en bange gezichtjes, maar de rit zelf vonden ze toch super. Ze durfden zelfs zonder handen te ‘rijden’ : -)
Tijdens de rit hebben Jessica en ik nog wat gelachen met het feit da zij op ne scheve kameel zat en ik op ne lelijke : -) Vandaar dus mijne blogtitel : -)
Aangekomen bij Kim4love hebben we allemaal frisdrank gedronken en een kleine snack gekozen om te eten. Dat eten kwam pas heel laat na onze bestelling, maar was toch wel goed te eten : -)
We hebben daar wat naar de muziek geluisterd, wat gepraat, maar vooral veel gewacht op ons eten. Da is toch iets waar ge na 3 maanden nog steeds niet gewend aan geraakt ze… aan da ‘pole pole-woord’. : -) Maja…
Nadien zijn we met de Matatu terug naar huis gekomen. Baraka heeft nu van Masudi ook de uitleg gekregen in het Swahili dat wij bijna terug naar België gaan en dus wel een lange tijd de jongens niet meer kunnen zien. Amai… Baraka was ineens echt ongelukkig. Da kind begon ocharme bijna te wenen. Masudi liet ons achteraf weten dat Baraka dacht dat we vandaag al zouden vertrekken. Da was nu niet het geval, maar ik hou mijn hart al vast voor vrijdag… Pff ik ga echt wenen als ik die kinderen moet achterlaten. Allé, da is het juiste woord niet, maar ’t gaat toch pijn doen… Wil die echt heel graag zien opgroeien dus Toon, wij komen ooit terug eh : -) Punt! : -) (Ikke baas, gij sloef over dit onderwerp : -) hihi)
Het is nu nog maar half 9, maar ik denk toch dat ik niet meer echt lang op ga blijven. Morgen is het weer Holidayfun en dan moeten we weer een beetje fit zijn : -) Het gaat echt raar zijn te weten dat alles nu ongeveer voor de ‘laatste keer’ is… : -(
Mmm : -( Met pijn in m’n hart sluit ik dit blogbericht af…
Tot snel allemaal!
Dag 75 – 23.04.2011 – ZES – Het regent, het regent, de hutjes worden nat!
Hallo! We zijn vandaag opgestaan om 7 uur. Om 9 uur zou John ons komen oppikken om samen met hem naar zijn huis te gaan (alleen Jessica en ik, want de rest was naar Mombasa). We hebben echt plaatsen gezien die we nog nooit gezien hadden. Eigenlijk jammer om hier drie maanden te zijn en dan te merken op de laatste dagen dat je echt nog veel niet gezien hebt… Maar ja, da’s dan weer een goeie reden om ooit terug te komen : -)
’s Nachts heeft het echt kei lang en ontzettend hard geregend. Amai, da was nie normaal en nie gezond! Zelfs ’s morgens regende het nog steeds en volgden de buien elkaar op om de zoveel minuten. We zijn wonder boven wonder zonder regen tot bij het huisje van John geraakt. Toen we daar aankwamen begon het opnieuw zot hard te regenen en ook onweer was er bij! Crazy. John heeft niet zo’n groot huis. Misschien 4 op 3 meter… Hij heeft een bed, een bagagekoffer vol kleren die eigenlijk wat als kast dienst doet, hij heeft een kookvuurtje, een stoel, een krukje en een tafeltje. Voor de rest heb ik in dat huisje niet veel gezien. Verschrikkelijk eigenlijk : -( Omdat het zo lang regende nadat we in zijn huis waren gestapt, hebben we in het begin maar wat gebabbeld over vanalles en nog wat en hebben we ontdekt dat de vrouw van John zwanger is. Volgende maand zou ze moeten bevallen! Jammer da da juist te laat is, want we wilden eigenlijk graag da eens in levende lijve zien gebeuren hier in Kenia! Ma bon… Jessica heeft gegokt op 26 mei, ik heb gegokt op 25 mei, John koos 27 mei en de mama zelf koos 22 mei… Ik ben benieuwd wanneer het kindje er zal zijn : -)
We hebben nu wel ontdekt dat als het hier regent, de meeste mensen gewoon in hun huisje naar de regen moeten kijken tot die voorbij is. Ze moeten wachten en wachten en wachten, want veel andere dingen kunnen ze echt niet doen… Da’s wel erg eigenlijk, hoewel zij da misschien niet als erg ervaren ze… Ach ja!
Toen we rond de middag terug naar huis zijn gegaan, was de regen ook weer net voorbij. En geloof het of niet, toen we dan even thuis waren, begon het terug : -) Toch nog een beetje geluk gehad vandaag!
Jessica en ik wilden vandaag (na het bezoek aan John) hard voor school werken. Maar pff… : -( Het ging echt niet vandaag. Het was geen mooi weer, ik heb voor de eerste keer een trui aan gehad overdag, ik was futloos en echt… ik kon niet beginnen aan mijn werk. Heb veel gebabbeld met Jessica en heb me dan zo wel goed geamuseerd : -) Op den duur zijn we puur uit verveling maar wat kleine dingen in orde gaan brengen in het dorpje en bij de supermarkt. De jongens hebben nu 6 foto’s aan de fotomuur van hun huisje hangen. 2 kleinere foto’s van Ingrid met de jongens, 1 foto’ van ons met de jongens, 2 foto’s van de jongens zelf en 1 foto van Masudi met de jongens. Die muur is echt leuk. Ik hoop stiekem dat daar nog wat leuke dingen op komen te hangen. Tekeningen van de jongens of zo… kweet nie : -) Mag wel een kleurrijke muur worden! Daarnaast zijn we ook nog wat groenten gaan halen en ben ik nog eens naar de bank gegaan. Hopelijk nu voor de laatste keer. (Om eerlijk te zijn durf ik mijn rekening nie goed checken als ik thuis ben… : -() Ma bon, zal hopelijk al snel werk hebben en dan komt dat wel terug in orde! : -)
’s Avonds zijn we dan nog met allemaal gaan eten in een restaurant. MMM chicken soup en daarna Garlic Prawns. Mijn laatste restaurantje hier… Ik heb het er is goed van gepakt : -) Zalig lekker!
Nadien zijn we eigenlijk allemaal vroeg gaan slapen met België en onze vriendjes in ons hoofd… Pff wat missen we nu toch alles hard : -(
Lala Salama!
’s Nachts heeft het echt kei lang en ontzettend hard geregend. Amai, da was nie normaal en nie gezond! Zelfs ’s morgens regende het nog steeds en volgden de buien elkaar op om de zoveel minuten. We zijn wonder boven wonder zonder regen tot bij het huisje van John geraakt. Toen we daar aankwamen begon het opnieuw zot hard te regenen en ook onweer was er bij! Crazy. John heeft niet zo’n groot huis. Misschien 4 op 3 meter… Hij heeft een bed, een bagagekoffer vol kleren die eigenlijk wat als kast dienst doet, hij heeft een kookvuurtje, een stoel, een krukje en een tafeltje. Voor de rest heb ik in dat huisje niet veel gezien. Verschrikkelijk eigenlijk : -( Omdat het zo lang regende nadat we in zijn huis waren gestapt, hebben we in het begin maar wat gebabbeld over vanalles en nog wat en hebben we ontdekt dat de vrouw van John zwanger is. Volgende maand zou ze moeten bevallen! Jammer da da juist te laat is, want we wilden eigenlijk graag da eens in levende lijve zien gebeuren hier in Kenia! Ma bon… Jessica heeft gegokt op 26 mei, ik heb gegokt op 25 mei, John koos 27 mei en de mama zelf koos 22 mei… Ik ben benieuwd wanneer het kindje er zal zijn : -)
We hebben nu wel ontdekt dat als het hier regent, de meeste mensen gewoon in hun huisje naar de regen moeten kijken tot die voorbij is. Ze moeten wachten en wachten en wachten, want veel andere dingen kunnen ze echt niet doen… Da’s wel erg eigenlijk, hoewel zij da misschien niet als erg ervaren ze… Ach ja!
Toen we rond de middag terug naar huis zijn gegaan, was de regen ook weer net voorbij. En geloof het of niet, toen we dan even thuis waren, begon het terug : -) Toch nog een beetje geluk gehad vandaag!
Jessica en ik wilden vandaag (na het bezoek aan John) hard voor school werken. Maar pff… : -( Het ging echt niet vandaag. Het was geen mooi weer, ik heb voor de eerste keer een trui aan gehad overdag, ik was futloos en echt… ik kon niet beginnen aan mijn werk. Heb veel gebabbeld met Jessica en heb me dan zo wel goed geamuseerd : -) Op den duur zijn we puur uit verveling maar wat kleine dingen in orde gaan brengen in het dorpje en bij de supermarkt. De jongens hebben nu 6 foto’s aan de fotomuur van hun huisje hangen. 2 kleinere foto’s van Ingrid met de jongens, 1 foto’ van ons met de jongens, 2 foto’s van de jongens zelf en 1 foto van Masudi met de jongens. Die muur is echt leuk. Ik hoop stiekem dat daar nog wat leuke dingen op komen te hangen. Tekeningen van de jongens of zo… kweet nie : -) Mag wel een kleurrijke muur worden! Daarnaast zijn we ook nog wat groenten gaan halen en ben ik nog eens naar de bank gegaan. Hopelijk nu voor de laatste keer. (Om eerlijk te zijn durf ik mijn rekening nie goed checken als ik thuis ben… : -() Ma bon, zal hopelijk al snel werk hebben en dan komt dat wel terug in orde! : -)
’s Avonds zijn we dan nog met allemaal gaan eten in een restaurant. MMM chicken soup en daarna Garlic Prawns. Mijn laatste restaurantje hier… Ik heb het er is goed van gepakt : -) Zalig lekker!
Nadien zijn we eigenlijk allemaal vroeg gaan slapen met België en onze vriendjes in ons hoofd… Pff wat missen we nu toch alles hard : -(
Lala Salama!
Abonneren op:
Posts (Atom)