Hallo allemaal….
Hier ben ik weer, maar dit keer vanuit België…
Afscheid nemen van Kenia deed pijn en ook nu ik hier in België zit heb ik de indruk dat ik al graag terug ga! Vrijdag heb ik Shuku en Baraka nog een laatste keer vastgepakt en echt heel erg geweend omdat ik hen in Kenia moest achterlaten… Ik vroeg aan Shuku: Best Rafiki forever? En hij zei vol overtuiging ja! : -) Dat er tranen uit mijn ogen kwamen kon hij niet zo goed volgen. Hij keek naar mij en wist echt niet wat er aan de hand was. Hij heeft zelfs een traantje bij mij weggeveegd en I love you gezegd… Prachtig, maar ook zo pijnlijk… Enerzijds was ik blij dat ze niets begrepen van ons vertrek, anderzijds deed dat net zoveel pijn… Pff ’t was echt nie gemakkelijk…
Toen onze taxi vertrok zijn ze allebei nog meegelopen tot ze de taxi niet konden bijhouden… Da was een beetje zoals in de film, maar dus ook pijnlijk!
Och ja… Ik zit nu terug in België en heb zelfs nog een telefoontje ontvangen van Baraka : -) Iets van ‘Hello it’s Baraka, How are you, I love you, kwaheri bye bye’ : -) Lies had dat ingefluisterd toen ze nog in Kenia zat. En nu heb ik dus een grappige voicemail en tegelijkertijd eentje om nooit meer te verwijderen!
Bon, om eerlijk te zijn is Kenia echt een zalige levenservaring geweest. Het lijkt alsof ik er nog volwassener van ben teruggekomen. Daarnaast heb ik nu echt in mijn hele lijf een gelukkig gevoel over alles wat ik hier thuis heb. Ongelukkig over materiële dingen kan je nu echt niet meer zijn.
Pff echt, ik wil zo graag terug! Toon heeft al beloofd dat hij ooit terugkomt met mij : -) Hopelijk kan ik snel beginnen sparen om al snel weer te keren naar Kenia!
Momenteel ben ik al weer volop bezig met mijn stage en mijn Durbuy schoolreis… Het Haraka Haraka zit er inderdaad weer in. Het woord ‘pole’ heb ik opnieuw moeten schrappen uit mijn woordenboekje! Helaas!
Tot slot wil ik graag een laatste keer alle sponsors bedanken. Het maakt niet uit wat je gegeven hebt, want met ALLES wat ik van jullie kreeg heb ik stuk voor stuk kinderen gelukkig gemaakt! Onthoud dat en weet dat je met kleine dingen mensen kan laten lachen!
Dames en Heren, vrienden en vriendinnen, kennissen, familieleden of toevallige lezers van dit blog… Ook u wil ik danken om mijn avonturen te blijven volgen tijdens mijn reis. Dit heeft me altijd enorm veel deugd gedaan en het gaf me kracht om m’n blog te blijven schrijven. Daardoor, door u, heb ik nu voor mezelf één groot en lang verhaal dat ik later nog 100 keer kan lezen zodat ik deze prachtige ervaring nooit meer kan vergeten…
Kenia zit in mijn hart!!!
dinsdag 3 mei 2011
donderdag 28 april 2011
Dag 80 en 81– 28/29.04.2011 – EEN!!!! – ‘Afscheid nemen bestaat niet’
Vandaag was een bizarre dag… Ik heb hem echt op een speciale manier beleefd. Alles wat we deden was waarschijnlijk voor de laatste keer en dan merk je pas hoeveel dingen je niet hebt opgemerkt in drie maanden tijd… Pff… Het doet pijn om te weten dat dit avontuur op zijn einde loopt : -(
Vandaag hebben we zowa vanalles gedaan eigenlijk. Heb wat gelezen in een Harry Potter boek, heb een appeltaartje gegeten van de Love Bakery, heb een klein middagdutje gedaan, heb nog wat maandverband, rugzakken en schoenen uitgedeeld in het dorpje (Lies en Lise hadden ook nog heel wat babykleertjes), we zijn met z’n allen naar het restaurantje van de Nakumatt geweest om ’s avonds te eten (Mushroom burger : -) Lekker!) en heb van iedereen foto’s op mijn laptop gezet. Met als gevolg dat we ongeveer een 10 000 foto’s hebben : -) Niet slecht eh? : -)
Voor de rest vertrekken we dus morgen… Hier even het dagverloop, want ik kan mijn blog die dag niet meer aanvullen.
We proberen op te staan rond 7-8 uur en nemen onze laatste douche en ruimen ons huisje op.
Dan gaan we met de kleine Robert nog een keer naar het Dispensarium. We hebben hem vandaag nog eens gezien en de jongen is weer helemaal beter! GELUKKIG!! De wonden moeten wel nog een keer verzorgd worden, vandaar het dispensariumbezoek!
Daarna gaan we afscheid nemen van personen van het dorpje waar we het meest contact mee hebben gehad en uiteraard zit hier ook het sowieso zware afscheid bij van Shuku en Baraka. We zijn ze al een paar dagen aan het voorbereiden op ons vertrek. (Kesho kutwa (overmorgen) An en Jessica bye bye) (Kesho (=morgen) An en Jessica go to Belgium) We hebben maar wa in’t Swahili en in’t Engels alles duidelijk proberen te maken, maar ze hebben begrepen dat we weggaan, want toen we vandaag vroegen (Lini (=wanneer) Jessica en An bye bye?) zeiden ze ‘Kesho’). Ze begrijpen dus dat we weggaan, maar ze snappen niet dat dat weggaan wel voor een lange tijd is. Ze hadden zelfs aan Masudi al gevraagd wanneer we terug kwamen… Dus ik vrees dat het tijdsbesef er niet echt bij is… Jammer, maja… Ze zijn ook nog zo klein!
Na het afscheid zal het ongeveer wel tijd zijn om te vertrekken denk ik. We gaan op voorhand nog wat flesjes water kopen in de winkeltjes in het dorp en ook nog een pakje koekjes.
Rond 10.30u komt de taxi ons ophalen. Dan gaan we richting de luchthaven waar we ongeveer anderhalf uur later arriveren. Rond 12 uur – half 1 zullen we er dus wel zijn. Dan is het heeeeeel lang wachten. Om kwart voor vier vertrekt onze vlieger richting Kilimanjaro. Daar hebben we onze eerste tussenstop. Van daaruit gaan we naar Addis Abeba (Ehtiopië) en van daaruit naar Parijs. Tot slot komen we aan in Brussel om 08.35 : -) Don’t be to late Toon en mams : -)
Pff ik denk nie da ik morgen echt afscheid wil nemen. Wil liever gewoon in mijn hoofd steken da ik nog terug kom naar hier : -) en dat ik dan iedereen wel terug zal zien…
Bon… Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er morgen niks gebeurt met de vlieger, dat ik veilig land en dat ik iedereen eindelijk mag terug zien… ( Toon, weet verdomd goed dat ik in uw armen vlieg : -) )
Tot heel erg snel allemaal!!!
Wil echt graag terug bij jullie zijn!!
Nog een laatste warme Keniaanse knuffel!
Bye bye, see you Kesho Kutwa!!!!
Vandaag hebben we zowa vanalles gedaan eigenlijk. Heb wat gelezen in een Harry Potter boek, heb een appeltaartje gegeten van de Love Bakery, heb een klein middagdutje gedaan, heb nog wat maandverband, rugzakken en schoenen uitgedeeld in het dorpje (Lies en Lise hadden ook nog heel wat babykleertjes), we zijn met z’n allen naar het restaurantje van de Nakumatt geweest om ’s avonds te eten (Mushroom burger : -) Lekker!) en heb van iedereen foto’s op mijn laptop gezet. Met als gevolg dat we ongeveer een 10 000 foto’s hebben : -) Niet slecht eh? : -)
Voor de rest vertrekken we dus morgen… Hier even het dagverloop, want ik kan mijn blog die dag niet meer aanvullen.
We proberen op te staan rond 7-8 uur en nemen onze laatste douche en ruimen ons huisje op.
Dan gaan we met de kleine Robert nog een keer naar het Dispensarium. We hebben hem vandaag nog eens gezien en de jongen is weer helemaal beter! GELUKKIG!! De wonden moeten wel nog een keer verzorgd worden, vandaar het dispensariumbezoek!
Daarna gaan we afscheid nemen van personen van het dorpje waar we het meest contact mee hebben gehad en uiteraard zit hier ook het sowieso zware afscheid bij van Shuku en Baraka. We zijn ze al een paar dagen aan het voorbereiden op ons vertrek. (Kesho kutwa (overmorgen) An en Jessica bye bye) (Kesho (=morgen) An en Jessica go to Belgium) We hebben maar wa in’t Swahili en in’t Engels alles duidelijk proberen te maken, maar ze hebben begrepen dat we weggaan, want toen we vandaag vroegen (Lini (=wanneer) Jessica en An bye bye?) zeiden ze ‘Kesho’). Ze begrijpen dus dat we weggaan, maar ze snappen niet dat dat weggaan wel voor een lange tijd is. Ze hadden zelfs aan Masudi al gevraagd wanneer we terug kwamen… Dus ik vrees dat het tijdsbesef er niet echt bij is… Jammer, maja… Ze zijn ook nog zo klein!
Na het afscheid zal het ongeveer wel tijd zijn om te vertrekken denk ik. We gaan op voorhand nog wat flesjes water kopen in de winkeltjes in het dorp en ook nog een pakje koekjes.
Rond 10.30u komt de taxi ons ophalen. Dan gaan we richting de luchthaven waar we ongeveer anderhalf uur later arriveren. Rond 12 uur – half 1 zullen we er dus wel zijn. Dan is het heeeeeel lang wachten. Om kwart voor vier vertrekt onze vlieger richting Kilimanjaro. Daar hebben we onze eerste tussenstop. Van daaruit gaan we naar Addis Abeba (Ehtiopië) en van daaruit naar Parijs. Tot slot komen we aan in Brussel om 08.35 : -) Don’t be to late Toon en mams : -)
Pff ik denk nie da ik morgen echt afscheid wil nemen. Wil liever gewoon in mijn hoofd steken da ik nog terug kom naar hier : -) en dat ik dan iedereen wel terug zal zien…
Bon… Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er morgen niks gebeurt met de vlieger, dat ik veilig land en dat ik iedereen eindelijk mag terug zien… ( Toon, weet verdomd goed dat ik in uw armen vlieg : -) )
Tot heel erg snel allemaal!!!
Wil echt graag terug bij jullie zijn!!
Nog een laatste warme Keniaanse knuffel!
Bye bye, see you Kesho Kutwa!!!!
woensdag 27 april 2011
Dag 79 – 27.04.2011 – TWEE – The end of Holidayfun
Hallo allemaal! Hier ben ik weer!
Woensdag is beachday bij Holidayfun. En het is nu ook de laatste dag Holidayfun voor ons. Het is wel een beetje raar, maar ja… Aan alles komt een einde? De kinderen hebben zich vandaag uitgeleefd in het water. Ze zwemmen echt graag! We zijn iets vroeger teruggekeerd dan normaal om op school nog wat zaken terug op orde te zetten. We hadden namelijk heel class 1 ontruimd om dit lokaal te kunnen gebruiken bij regenweer. Normaal staat het nu terug op orde : -)
Daarna hebben we de kinderen getrakteerd op frisdrank en een koekje. Dat vonden ze tof! Ze hebben ons daarna allemaal een afscheids-High-Five gegeven. Ik denk dat Holidayfun gedurende andere vakanties ook een succes kan zijn. Toch ben ik ervan overtuigd dat een ervaren speelpleinwerker een nog grotere hulp had geweest, maar bon, we hebben ons best gedaan. En om de eerste keer te zijn, is het geslaagd denk ik!
Vandaag is het trouwens weer stralend weer hier in Kenia! De afgelopen vier dagen hebben we praktisch niets anders gezien dan regen, niets anders gevoeld dan wind en vooral gewandeld met een trui en ja, ik heb voor de eerste keer in Kenia zelfs sokken gedragen : -) Maar het weertje vandaag heeft mijn huid weer wat roder gemaakt.
Na Holidayfun kreeg ik een bericht van mijn mama om mijn mail eens te checken en haar dan te bellen. Ze wilde graag voor de mama van Rita een matras een muskietennet en wat extra eten kopen. Ik wilde er zo snel mogelijk werk van maken. Ik stapte in de douche, maakte me wat proper, ging naar Omari en vroeg hem om mij te helpen alles te gaan halen. Ook Madame Fatuma heeft geholpen, omdat ik niet meer zeker wist waar Rita woonde : -) ’t is daar een doolhof van kleine weggetjes ze! Vóór ik vertrok met Omari zag ik Moka nog. Dat is een jongen van rond de 25 jaar die extra hulp biedt op school. (kuisen, werken in de keuken, andere kleine dingen,…). Hij mankt al ongeveer anderhalve week nu denk ik. Wij dachten met de vrijwilligers dat zijn teen misschien gebroken of extreem gekneust was, maar Moka bleef er een beetje over zwijgen en knikte altijd ‘nee’ als we vroegen of het misschien gebroken kon zijn. Nu vandaag vroeg ik opnieuw aan Moka hoe het met zijn voet ging. Hij zei dat hij naar het ziekenhuis moest gaan. Toen heeft hij mij laten zien wat het probleem was… Miljaar schrok ik me daar een bult :-o Zijn middelste teen hangt er voor ¼ af. Er zit een ontzettend grote en diepe snee in die teen. Hij zou op een steen gestapt zijn toen hij op school bezig was. Toen ik dat zag kreeg ik echt medelijden. Man, da moet pijn doen! Bij elke stap moet die snee nog eens opengetrokken worden, da kan nie anders. Bah… Ik wist zeker dat zo’n grote snee genaaid moest worden, maar naaien kan je blijkbaar enkel een 8-tal uur na het ongeluk. Moka zat ondertussen zowat aan 216 uur… Jongens toch! Dat hij dit niet vroeger gezegd heeft, dat snap ik echt echt niet! Ik heb aan Omari gevraagd of ik hem naar het ziekenhuis moest brengen, maar toen vertelde Jessica dat dat dus niet veel meer uithaalt, omdat naaien toch niet gaat. Toen zijn we met hem maar naar het Dispensarium gestapt. Die man trok verdorie ook grote ogen hoor! Hij heeft de wonde verzorgd, maar kon verder niet veel doen. (Ik heb voor de grap nog tegen de dokter gezegd dat het beter is dat we zijn teen amputeren : -) Haha. Moka kon er wel mee lachen, vooral ook toen ik even later met een schaar richting zijn teen ging : -)) Bon, ik heb dit doktersbezoek betaald, maar ik vrees dat dit snel anders opgelost moet worden, want Moka moet om de 2 dagen ongeveer terug naar daar om het te laten verzorgen. Pff ocharme toch!
De kleine Robert is trouwens wel terug beter nu. De paaseiwindel is ondertussen al van zijn hoofd af, maar hij draagt nu een mutsje over de plakker op zijn hoofd om de wonde extra te beschermen van vuil. Hij leek wel heel erg stil en loopt er een beetje verdwaasd bij als je’t mij vraagt, maar we proberen hem nog enkele keren te bezoeken deze week. Ik heb ook Lies en Lise gevraagd om nog eens te gaan kijken als wij al weg zijn, want zij vertrekken pas maandag.
Na het dispensariumbezoek van Moka ben ik terug naar Omari gegaan. Ben samen met hem (toch nog een keer met de brommer :- )) naar het wisselkantoor gegaan om geld te wisselen, naar de winkel gegaan om een matras, een muskietennet en een geweven rieten mat te kopen om de matras op te leggen. Al die dingen hebben ze op een extra motor gestapeld. Ikzelf zat achteraan op een andere motor. Daarna ben ik nog wat extra eten gaan kopen voor het gezin. Maizeflower om ugali te maken, spaghetti, rijst, bonen, boter, brood, theeblaadjes, suiker, zout,… Een kleine hulp, maar nu kunnen ze toch een paar dagen geld sparen en hier iets anders belangrijk mee kopen.
De mensen waren super gelukkig. De mama heb ik jammer genoeg niet gezien, want die was aan het werk, maar de grootmoeder lachte en zei vol overtuiging: God bless you! Thank you! Give your mama a hug, Greet her from me : -) En zo van die dingen : -) het was fijn om mensen met zo’n kleine dingen super gelukkig te maken : -) Zalig! Ik heb een paar foto’s genomen en ben daarna terug met Omari naar huis gegaan.
Heb ondertussen mijn mama ook ingelicht en ze leek blij dat ik het zo snel heb kunnen regelen : -) Mja uiteindelijk kon da ook moeilijk anders, want overmorgen vertrek ik al : -) Haha :- ) OVERMORGEN!!!!! Zalig om da te kunnen zeggen : -)
Trouwens, nog een grappige anekdote… Het grasmachine van onze vrijwilligerswoningen is nu ongeveer al een tweetal weken kapot denk. Het gras staat momenteel dus hoog. En wat had onze John daar nu op gevonden? Het gras knippen met een snoeischaar! : -) Zalig! Na ongeveer de helft van de gazon gedaan te hebben, heeft hij ontdekt da da toch nie zo handig was : -) Schitterend he : -) Ach ja… Da was een anekdote om mijn vader (geïnteresseerd in tuinieren) eens goed te laten lachen :- ) Dus, paps geniet ervan! : -)
Allé bon… Ik ga eens afsluiten nu. Tot morgen allemaal!!!
Woensdag is beachday bij Holidayfun. En het is nu ook de laatste dag Holidayfun voor ons. Het is wel een beetje raar, maar ja… Aan alles komt een einde? De kinderen hebben zich vandaag uitgeleefd in het water. Ze zwemmen echt graag! We zijn iets vroeger teruggekeerd dan normaal om op school nog wat zaken terug op orde te zetten. We hadden namelijk heel class 1 ontruimd om dit lokaal te kunnen gebruiken bij regenweer. Normaal staat het nu terug op orde : -)
Daarna hebben we de kinderen getrakteerd op frisdrank en een koekje. Dat vonden ze tof! Ze hebben ons daarna allemaal een afscheids-High-Five gegeven. Ik denk dat Holidayfun gedurende andere vakanties ook een succes kan zijn. Toch ben ik ervan overtuigd dat een ervaren speelpleinwerker een nog grotere hulp had geweest, maar bon, we hebben ons best gedaan. En om de eerste keer te zijn, is het geslaagd denk ik!
Vandaag is het trouwens weer stralend weer hier in Kenia! De afgelopen vier dagen hebben we praktisch niets anders gezien dan regen, niets anders gevoeld dan wind en vooral gewandeld met een trui en ja, ik heb voor de eerste keer in Kenia zelfs sokken gedragen : -) Maar het weertje vandaag heeft mijn huid weer wat roder gemaakt.
Na Holidayfun kreeg ik een bericht van mijn mama om mijn mail eens te checken en haar dan te bellen. Ze wilde graag voor de mama van Rita een matras een muskietennet en wat extra eten kopen. Ik wilde er zo snel mogelijk werk van maken. Ik stapte in de douche, maakte me wat proper, ging naar Omari en vroeg hem om mij te helpen alles te gaan halen. Ook Madame Fatuma heeft geholpen, omdat ik niet meer zeker wist waar Rita woonde : -) ’t is daar een doolhof van kleine weggetjes ze! Vóór ik vertrok met Omari zag ik Moka nog. Dat is een jongen van rond de 25 jaar die extra hulp biedt op school. (kuisen, werken in de keuken, andere kleine dingen,…). Hij mankt al ongeveer anderhalve week nu denk ik. Wij dachten met de vrijwilligers dat zijn teen misschien gebroken of extreem gekneust was, maar Moka bleef er een beetje over zwijgen en knikte altijd ‘nee’ als we vroegen of het misschien gebroken kon zijn. Nu vandaag vroeg ik opnieuw aan Moka hoe het met zijn voet ging. Hij zei dat hij naar het ziekenhuis moest gaan. Toen heeft hij mij laten zien wat het probleem was… Miljaar schrok ik me daar een bult :-o Zijn middelste teen hangt er voor ¼ af. Er zit een ontzettend grote en diepe snee in die teen. Hij zou op een steen gestapt zijn toen hij op school bezig was. Toen ik dat zag kreeg ik echt medelijden. Man, da moet pijn doen! Bij elke stap moet die snee nog eens opengetrokken worden, da kan nie anders. Bah… Ik wist zeker dat zo’n grote snee genaaid moest worden, maar naaien kan je blijkbaar enkel een 8-tal uur na het ongeluk. Moka zat ondertussen zowat aan 216 uur… Jongens toch! Dat hij dit niet vroeger gezegd heeft, dat snap ik echt echt niet! Ik heb aan Omari gevraagd of ik hem naar het ziekenhuis moest brengen, maar toen vertelde Jessica dat dat dus niet veel meer uithaalt, omdat naaien toch niet gaat. Toen zijn we met hem maar naar het Dispensarium gestapt. Die man trok verdorie ook grote ogen hoor! Hij heeft de wonde verzorgd, maar kon verder niet veel doen. (Ik heb voor de grap nog tegen de dokter gezegd dat het beter is dat we zijn teen amputeren : -) Haha. Moka kon er wel mee lachen, vooral ook toen ik even later met een schaar richting zijn teen ging : -)) Bon, ik heb dit doktersbezoek betaald, maar ik vrees dat dit snel anders opgelost moet worden, want Moka moet om de 2 dagen ongeveer terug naar daar om het te laten verzorgen. Pff ocharme toch!
De kleine Robert is trouwens wel terug beter nu. De paaseiwindel is ondertussen al van zijn hoofd af, maar hij draagt nu een mutsje over de plakker op zijn hoofd om de wonde extra te beschermen van vuil. Hij leek wel heel erg stil en loopt er een beetje verdwaasd bij als je’t mij vraagt, maar we proberen hem nog enkele keren te bezoeken deze week. Ik heb ook Lies en Lise gevraagd om nog eens te gaan kijken als wij al weg zijn, want zij vertrekken pas maandag.
Na het dispensariumbezoek van Moka ben ik terug naar Omari gegaan. Ben samen met hem (toch nog een keer met de brommer :- )) naar het wisselkantoor gegaan om geld te wisselen, naar de winkel gegaan om een matras, een muskietennet en een geweven rieten mat te kopen om de matras op te leggen. Al die dingen hebben ze op een extra motor gestapeld. Ikzelf zat achteraan op een andere motor. Daarna ben ik nog wat extra eten gaan kopen voor het gezin. Maizeflower om ugali te maken, spaghetti, rijst, bonen, boter, brood, theeblaadjes, suiker, zout,… Een kleine hulp, maar nu kunnen ze toch een paar dagen geld sparen en hier iets anders belangrijk mee kopen.
De mensen waren super gelukkig. De mama heb ik jammer genoeg niet gezien, want die was aan het werk, maar de grootmoeder lachte en zei vol overtuiging: God bless you! Thank you! Give your mama a hug, Greet her from me : -) En zo van die dingen : -) het was fijn om mensen met zo’n kleine dingen super gelukkig te maken : -) Zalig! Ik heb een paar foto’s genomen en ben daarna terug met Omari naar huis gegaan.
Heb ondertussen mijn mama ook ingelicht en ze leek blij dat ik het zo snel heb kunnen regelen : -) Mja uiteindelijk kon da ook moeilijk anders, want overmorgen vertrek ik al : -) Haha :- ) OVERMORGEN!!!!! Zalig om da te kunnen zeggen : -)
Trouwens, nog een grappige anekdote… Het grasmachine van onze vrijwilligerswoningen is nu ongeveer al een tweetal weken kapot denk. Het gras staat momenteel dus hoog. En wat had onze John daar nu op gevonden? Het gras knippen met een snoeischaar! : -) Zalig! Na ongeveer de helft van de gazon gedaan te hebben, heeft hij ontdekt da da toch nie zo handig was : -) Schitterend he : -) Ach ja… Da was een anekdote om mijn vader (geïnteresseerd in tuinieren) eens goed te laten lachen :- ) Dus, paps geniet ervan! : -)
Allé bon… Ik ga eens afsluiten nu. Tot morgen allemaal!!!
dinsdag 26 april 2011
Dag 78 – 26.04.2011 – DRIE – Kleine Robert
Gisteren de laatste keer Holidayfun voor de kleinste kinderen… Vandaag de laatste keer Holidayfun voor de oudste kinderen. ’t Was fijn, al heeft het de hele tijd, 4 uur aan een stuk geregend gelijk zot! We hebben dan maar geschilderd, getekend en Chinese voetbal gespeeld… Allemaal dingen die simpel te doen zijn op een regenachtige dag! De kinderen hebben zich geamuseerd!
’t Is wel raar de laatste dagen. Het regent echt veel en hard. Is het regenseizoen dan nu pas écht begonnen? Pff, ik snap er echt niks meer van : -) Wa is nu eigenlijk in godsnaam ‘regenseizoen’? : -) Bon, bruin ga ik niet meer worden en heel bruin was ik nie voordien, dus ik zal lichtbruin getint naar huis gaan : -) Riskeer mij bij mijn thuiskomst opmerkingen te geven over mijn kleur! : -) Ik heb al genoeg mogen horen in Kenia da ik nie zo bruin zie zoals Lies en Lise bijvoorbeeld : -) Dus… U bent gewaarschuwd : -)
Na Holidayfun hebben we nog wa eten gekocht voor de jongens. Ze hadden niets meer en Madame Fatuma was nie in de buurt om het voor hen te kopen. Morgen gaan we vragen of we van haar eventueel da geld kunnen terugkrijgen… Want wij kunnen blijven kopen voor de jongens, maar elke keer als wij kopen is da een probleem dat eigenlijk door iemand anders van hier opgelost had moeten worden. We moeten echt zeker zijn da ze eten en belangrijke andere dingen krijgen als wij weg zijn vrijdag… Dus wij mogen nu niet meer de oplossingen bieden…
Pff elke dag is nu een dag dichter bij het afscheid van Shuku en Baraka… Ik weet dat ze’t nu goed hebben, ik weet da we drie maanden met z’n allen hebben gevochten om die kinderen opnieuw een goed leven te geven, ik weet da ze gelukkig en gezond zijn, maar verdorie wat gaat het toch pijn doen om onze ‘zoontjes’ (zoals Katrien hen een tijdje geleden noemde) achter te laten… :’-(
Na het eten gekocht te hebben, zag ik Rueben in het dorp naar mij komen met de kleine Robert… Rueben vertelde me dat hij iets fout had gedaan tijdens het spelen en hij wees toen naar het hoofd van Robert. Pff da was nie gezond. De kleine Robert was tijdens het ronddraaien in Rueben zijn armen recht op zijn hoofd gevallen. Rueben had hem per ongeluk gelost en het kleine kind is op scherpe stenen geland. Er zaten twee ‘snijwonden’ in zijn hoofd die best wel fel bloedden. Ik heb de jongen meteen opgepakt en ben gelijk ne zot naar het dispensarium gelopen samen met Jessica. Robert, hier bekend als een kind dat altijd weent en best een moeilijk kind is, deed nu niets en reageerde amper. Ik vond da zo bizar… : -( De jongen is ok nu, de wonden zijn verzorgd en hij heeft medicijnen gekregen. Vrijdag moeten we terug naar het Dispensarium met hem om te zien of de wonden verbeterd zijn of niet. Hij heeft nu een immense windel rond zijn hoofd hangen… Precies een klein paaseitje… Na het bezoek hebben we hem naar zijn mama gebracht en haar uitgelegd hoe de medicijnen ingenomen moesten worden. Ze leek wel een beetje geschrokken te zijn, maar was ons heel erg dankbaar.
Uiteindelijk bleek dat Rueben een beetje dronken was en het kind daarom gelost had tijdens het spelen. : -( ben blij dat het nog redelijk goed is afgelopen…
Bon, nu zit ik mijn blog te typen en ik ga meteen verder werken voor school. Veel meer kunnen we niet echt doen, want het is nog steeds slecht weer…
Ma bon, ik hoor jullie morgen weer!!
Groetjes en knuffels!
’t Is wel raar de laatste dagen. Het regent echt veel en hard. Is het regenseizoen dan nu pas écht begonnen? Pff, ik snap er echt niks meer van : -) Wa is nu eigenlijk in godsnaam ‘regenseizoen’? : -) Bon, bruin ga ik niet meer worden en heel bruin was ik nie voordien, dus ik zal lichtbruin getint naar huis gaan : -) Riskeer mij bij mijn thuiskomst opmerkingen te geven over mijn kleur! : -) Ik heb al genoeg mogen horen in Kenia da ik nie zo bruin zie zoals Lies en Lise bijvoorbeeld : -) Dus… U bent gewaarschuwd : -)
Na Holidayfun hebben we nog wa eten gekocht voor de jongens. Ze hadden niets meer en Madame Fatuma was nie in de buurt om het voor hen te kopen. Morgen gaan we vragen of we van haar eventueel da geld kunnen terugkrijgen… Want wij kunnen blijven kopen voor de jongens, maar elke keer als wij kopen is da een probleem dat eigenlijk door iemand anders van hier opgelost had moeten worden. We moeten echt zeker zijn da ze eten en belangrijke andere dingen krijgen als wij weg zijn vrijdag… Dus wij mogen nu niet meer de oplossingen bieden…
Pff elke dag is nu een dag dichter bij het afscheid van Shuku en Baraka… Ik weet dat ze’t nu goed hebben, ik weet da we drie maanden met z’n allen hebben gevochten om die kinderen opnieuw een goed leven te geven, ik weet da ze gelukkig en gezond zijn, maar verdorie wat gaat het toch pijn doen om onze ‘zoontjes’ (zoals Katrien hen een tijdje geleden noemde) achter te laten… :’-(
Na het eten gekocht te hebben, zag ik Rueben in het dorp naar mij komen met de kleine Robert… Rueben vertelde me dat hij iets fout had gedaan tijdens het spelen en hij wees toen naar het hoofd van Robert. Pff da was nie gezond. De kleine Robert was tijdens het ronddraaien in Rueben zijn armen recht op zijn hoofd gevallen. Rueben had hem per ongeluk gelost en het kleine kind is op scherpe stenen geland. Er zaten twee ‘snijwonden’ in zijn hoofd die best wel fel bloedden. Ik heb de jongen meteen opgepakt en ben gelijk ne zot naar het dispensarium gelopen samen met Jessica. Robert, hier bekend als een kind dat altijd weent en best een moeilijk kind is, deed nu niets en reageerde amper. Ik vond da zo bizar… : -( De jongen is ok nu, de wonden zijn verzorgd en hij heeft medicijnen gekregen. Vrijdag moeten we terug naar het Dispensarium met hem om te zien of de wonden verbeterd zijn of niet. Hij heeft nu een immense windel rond zijn hoofd hangen… Precies een klein paaseitje… Na het bezoek hebben we hem naar zijn mama gebracht en haar uitgelegd hoe de medicijnen ingenomen moesten worden. Ze leek wel een beetje geschrokken te zijn, maar was ons heel erg dankbaar.
Uiteindelijk bleek dat Rueben een beetje dronken was en het kind daarom gelost had tijdens het spelen. : -( ben blij dat het nog redelijk goed is afgelopen…
Bon, nu zit ik mijn blog te typen en ik ga meteen verder werken voor school. Veel meer kunnen we niet echt doen, want het is nog steeds slecht weer…
Ma bon, ik hoor jullie morgen weer!!
Groetjes en knuffels!
Dag 77 – 25.04.2011 – VIER – Gepakt en gezakt
Vandaag hadden we Holidayfun voor de kleinste kinderen. Het was weer fijn, alleen was het wel weer heel regenachtig en moesten we vooral binnen spelen. Het is vandaag de laatste keer dat we een samenkomst hadden met de allerkleinste. ’t Is raar… De tijd begint echt af te korten en da’s nie leuk, maar da’s ergens ook wel goed, want ik heb nood aan België nu. Het grote bewijs daarvan is da ik vandaag al een heel groot deel heb ingepakt : -) Ok, da klinkt misschien dom… Da is dan maar zo : -) Ik voel me der in ieder geval goed bij! EN… Groot voordeel is da ik nu op voorhand weet dat alles nipt in mijn valies gaat passen : -) YES!!!! Enkel de kleren en schoenen voor de volgende dagen, mijn toiletzak en de spullen voor mijn handbagage zijn nog niet ingepakt : -) Hihi… ik werd daar echt gelukkig van!
Vandaag zijn we ook voor de laatste keer eten gaan kopen. We gaan vandaag en morgen Spaghetti eten. Woensdag is het een trek-je-plan-dag. Op zo’n dagen (1x per week) eten we meestal iets simpel dat in de restaurantjes te koop is. En op donderdag gaan we nog iets simpel en goedkoop eten in een restaurant, want dan hebben we waarschijnlijk geen zin om nog eens te koken en de meeste overschot van eten moet tegen dan toch op of aan iemand afgegeven worden.
Onze spaghetti heeft gesmaakt, alleen was er niet veel saus te bespeuren, maar wel veel gehakt en groenten : -) Er is iets verkeerd gelopen met de saus, maar ik was deze keer niet de kok : -) Ma bon, het heeft me wel gesmaakt ze!
Na de spaghetti heb ik nog aan tafel voor mijn afstudeerproject gewerkt. Het is wel moeilijk om hier zo de laatste dagen voor school te werken, maar ja vrees da het anders beetje onmogelijk wordt om nog tijdig klaar te geraken met alles.
Na m’n schoolwerk ben ik mijn bed ingekropen. Had vandaag Oko, de leeuw niet meer op mijn bed liggen, want die had ik al ingepakt, maar ik had toch wat nood aan Toon, dus ik heb die knuffelbeer maar snel terug uitgepakt en ben daarna al knuffelend in slaap gevallen : -)
Vandaag zijn we ook voor de laatste keer eten gaan kopen. We gaan vandaag en morgen Spaghetti eten. Woensdag is het een trek-je-plan-dag. Op zo’n dagen (1x per week) eten we meestal iets simpel dat in de restaurantjes te koop is. En op donderdag gaan we nog iets simpel en goedkoop eten in een restaurant, want dan hebben we waarschijnlijk geen zin om nog eens te koken en de meeste overschot van eten moet tegen dan toch op of aan iemand afgegeven worden.
Onze spaghetti heeft gesmaakt, alleen was er niet veel saus te bespeuren, maar wel veel gehakt en groenten : -) Er is iets verkeerd gelopen met de saus, maar ik was deze keer niet de kok : -) Ma bon, het heeft me wel gesmaakt ze!
Na de spaghetti heb ik nog aan tafel voor mijn afstudeerproject gewerkt. Het is wel moeilijk om hier zo de laatste dagen voor school te werken, maar ja vrees da het anders beetje onmogelijk wordt om nog tijdig klaar te geraken met alles.
Na m’n schoolwerk ben ik mijn bed ingekropen. Had vandaag Oko, de leeuw niet meer op mijn bed liggen, want die had ik al ingepakt, maar ik had toch wat nood aan Toon, dus ik heb die knuffelbeer maar snel terug uitgepakt en ben daarna al knuffelend in slaap gevallen : -)
zondag 24 april 2011
Dag 76 – 24.04.2011 – VIJF – De scheve en de lelijke!
Vandaag heb ik geslapen tot 9 uur : -) Da was redelijk zot en gebeurt hier absoluut niet vaak : -) Had wel goed geslapen alleen ben ik ’s nachts even moeten opstaan omdat ik een pijnlijk en raar gevoel had in mijn borst en buikstreek. Heb wat gedronken en ben daarna terug in bed gaan liggen. Heel snel ben ik niet in slaap gevallen, maar bon… Was dus blij dat ik tot 9 uur ben kunnen blijven liggen : -)
Rond 10 uur zijn we voor de laatste keer naar de Nakumatt geweest om de laatste week nog door te komen met wat voedsel : -) We hebben niet meer teveel gekocht en proberen nu ook alle laatste restjes weg te werken. Ik weet niet precies wat we met de rest moeten doen, maar ik gok dat we sowieso wel wat dingen zullen uitdelen ook. Na de Nakumatt hebben we zelf eens viazi gemaakt thuis (=krokantje patatjes met kleurstof in frituurolie). Het was niet even lekker dan de viazi die ze in de restaurantjes hier verkopen, maar toch cava! Kunnen we thuis ook wel eens proberen te maken! Ondertussen hebbek dus wel al een heleboel gegeten van hier. Mandazi (=ontbijtkoek), Viazi (=gefrituurde patatjes), Badjia (=gefrituurde koek met groenten), Shapati (= soort pannenkoek), Samosa (driehoekige gefrituurde koek), ugali (soort puree, maar zonder smaak : -)), Chai (=thee), … echt vanalles! En uiteraard mogen we de rijst met bonen niet vergeten. Geef me alstublieft geen bord rijst met bonen als ik terug naar huis kom mams!!! (Ik heb voor de zekerheid vandaag stiekem frietjes met videe en rauwe groenten besteld bij haar : -)) Daar kijk ik al wel naar uit!
En zondag 1 mei ga ik met Toon een ontbijtje doen, want wil zo graag nog eens een goei lekker Belgisch ontbijt! : -)
Bon, na het maken van de Viazi zijn we naar Masudi en de jongens gegaan. We wilden ze meenemen naar het strand, daar met z’n allen eens op een kameel rijden (want dit zou voor hen de eerste keer zijn) en dan naar Kim4love (festivalleke) gaan. Daar is nu vanalles te doen omdat het Paasweekend is. Ahja : -) Vrolijk Pasen dus!!! Al heb ik hier geen paaseitjes : -(
Op het strand leken de jongens vol energie te zitten. We zagen nu ook goed dat ze Masudi echt graag hebben en dat ze weer helemaal gezond en wel zijn! Tot we plots bij de kamelen stopten… Het hart van Shuku begon ontzettend hard te bonzen! Hij trok zich weg, want wilde niet te dicht bij dat immens grote dier komen. En ja, ook de 1-jaar oudere Baraka zat met schrik : -) Da was echt grappig om te zien. Ik besloot dan maar als eerste op de kameel te gaan zitten, zodat Shuku kon zien wat de bedoeling was. Toen hij dat zag, kreeg Masudi de toestemming om hen voor mij op de kameel te zetten. Zo ook met Baraka die bij Jessica ging zitten : -) Uiteraard was dat nog niet alles… De kameel die gaat rechtstaan en die uiteindelijk ook weer gaat zitten na de rit zorgde toch ook voor bizarre en bange gezichtjes, maar de rit zelf vonden ze toch super. Ze durfden zelfs zonder handen te ‘rijden’ : -)
Tijdens de rit hebben Jessica en ik nog wat gelachen met het feit da zij op ne scheve kameel zat en ik op ne lelijke : -) Vandaar dus mijne blogtitel : -)
Aangekomen bij Kim4love hebben we allemaal frisdrank gedronken en een kleine snack gekozen om te eten. Dat eten kwam pas heel laat na onze bestelling, maar was toch wel goed te eten : -)
We hebben daar wat naar de muziek geluisterd, wat gepraat, maar vooral veel gewacht op ons eten. Da is toch iets waar ge na 3 maanden nog steeds niet gewend aan geraakt ze… aan da ‘pole pole-woord’. : -) Maja…
Nadien zijn we met de Matatu terug naar huis gekomen. Baraka heeft nu van Masudi ook de uitleg gekregen in het Swahili dat wij bijna terug naar België gaan en dus wel een lange tijd de jongens niet meer kunnen zien. Amai… Baraka was ineens echt ongelukkig. Da kind begon ocharme bijna te wenen. Masudi liet ons achteraf weten dat Baraka dacht dat we vandaag al zouden vertrekken. Da was nu niet het geval, maar ik hou mijn hart al vast voor vrijdag… Pff ik ga echt wenen als ik die kinderen moet achterlaten. Allé, da is het juiste woord niet, maar ’t gaat toch pijn doen… Wil die echt heel graag zien opgroeien dus Toon, wij komen ooit terug eh : -) Punt! : -) (Ikke baas, gij sloef over dit onderwerp : -) hihi)
Het is nu nog maar half 9, maar ik denk toch dat ik niet meer echt lang op ga blijven. Morgen is het weer Holidayfun en dan moeten we weer een beetje fit zijn : -) Het gaat echt raar zijn te weten dat alles nu ongeveer voor de ‘laatste keer’ is… : -(
Mmm : -( Met pijn in m’n hart sluit ik dit blogbericht af…
Tot snel allemaal!
Rond 10 uur zijn we voor de laatste keer naar de Nakumatt geweest om de laatste week nog door te komen met wat voedsel : -) We hebben niet meer teveel gekocht en proberen nu ook alle laatste restjes weg te werken. Ik weet niet precies wat we met de rest moeten doen, maar ik gok dat we sowieso wel wat dingen zullen uitdelen ook. Na de Nakumatt hebben we zelf eens viazi gemaakt thuis (=krokantje patatjes met kleurstof in frituurolie). Het was niet even lekker dan de viazi die ze in de restaurantjes hier verkopen, maar toch cava! Kunnen we thuis ook wel eens proberen te maken! Ondertussen hebbek dus wel al een heleboel gegeten van hier. Mandazi (=ontbijtkoek), Viazi (=gefrituurde patatjes), Badjia (=gefrituurde koek met groenten), Shapati (= soort pannenkoek), Samosa (driehoekige gefrituurde koek), ugali (soort puree, maar zonder smaak : -)), Chai (=thee), … echt vanalles! En uiteraard mogen we de rijst met bonen niet vergeten. Geef me alstublieft geen bord rijst met bonen als ik terug naar huis kom mams!!! (Ik heb voor de zekerheid vandaag stiekem frietjes met videe en rauwe groenten besteld bij haar : -)) Daar kijk ik al wel naar uit!
En zondag 1 mei ga ik met Toon een ontbijtje doen, want wil zo graag nog eens een goei lekker Belgisch ontbijt! : -)
Bon, na het maken van de Viazi zijn we naar Masudi en de jongens gegaan. We wilden ze meenemen naar het strand, daar met z’n allen eens op een kameel rijden (want dit zou voor hen de eerste keer zijn) en dan naar Kim4love (festivalleke) gaan. Daar is nu vanalles te doen omdat het Paasweekend is. Ahja : -) Vrolijk Pasen dus!!! Al heb ik hier geen paaseitjes : -(
Op het strand leken de jongens vol energie te zitten. We zagen nu ook goed dat ze Masudi echt graag hebben en dat ze weer helemaal gezond en wel zijn! Tot we plots bij de kamelen stopten… Het hart van Shuku begon ontzettend hard te bonzen! Hij trok zich weg, want wilde niet te dicht bij dat immens grote dier komen. En ja, ook de 1-jaar oudere Baraka zat met schrik : -) Da was echt grappig om te zien. Ik besloot dan maar als eerste op de kameel te gaan zitten, zodat Shuku kon zien wat de bedoeling was. Toen hij dat zag, kreeg Masudi de toestemming om hen voor mij op de kameel te zetten. Zo ook met Baraka die bij Jessica ging zitten : -) Uiteraard was dat nog niet alles… De kameel die gaat rechtstaan en die uiteindelijk ook weer gaat zitten na de rit zorgde toch ook voor bizarre en bange gezichtjes, maar de rit zelf vonden ze toch super. Ze durfden zelfs zonder handen te ‘rijden’ : -)
Tijdens de rit hebben Jessica en ik nog wat gelachen met het feit da zij op ne scheve kameel zat en ik op ne lelijke : -) Vandaar dus mijne blogtitel : -)
Aangekomen bij Kim4love hebben we allemaal frisdrank gedronken en een kleine snack gekozen om te eten. Dat eten kwam pas heel laat na onze bestelling, maar was toch wel goed te eten : -)
We hebben daar wat naar de muziek geluisterd, wat gepraat, maar vooral veel gewacht op ons eten. Da is toch iets waar ge na 3 maanden nog steeds niet gewend aan geraakt ze… aan da ‘pole pole-woord’. : -) Maja…
Nadien zijn we met de Matatu terug naar huis gekomen. Baraka heeft nu van Masudi ook de uitleg gekregen in het Swahili dat wij bijna terug naar België gaan en dus wel een lange tijd de jongens niet meer kunnen zien. Amai… Baraka was ineens echt ongelukkig. Da kind begon ocharme bijna te wenen. Masudi liet ons achteraf weten dat Baraka dacht dat we vandaag al zouden vertrekken. Da was nu niet het geval, maar ik hou mijn hart al vast voor vrijdag… Pff ik ga echt wenen als ik die kinderen moet achterlaten. Allé, da is het juiste woord niet, maar ’t gaat toch pijn doen… Wil die echt heel graag zien opgroeien dus Toon, wij komen ooit terug eh : -) Punt! : -) (Ikke baas, gij sloef over dit onderwerp : -) hihi)
Het is nu nog maar half 9, maar ik denk toch dat ik niet meer echt lang op ga blijven. Morgen is het weer Holidayfun en dan moeten we weer een beetje fit zijn : -) Het gaat echt raar zijn te weten dat alles nu ongeveer voor de ‘laatste keer’ is… : -(
Mmm : -( Met pijn in m’n hart sluit ik dit blogbericht af…
Tot snel allemaal!
Dag 75 – 23.04.2011 – ZES – Het regent, het regent, de hutjes worden nat!
Hallo! We zijn vandaag opgestaan om 7 uur. Om 9 uur zou John ons komen oppikken om samen met hem naar zijn huis te gaan (alleen Jessica en ik, want de rest was naar Mombasa). We hebben echt plaatsen gezien die we nog nooit gezien hadden. Eigenlijk jammer om hier drie maanden te zijn en dan te merken op de laatste dagen dat je echt nog veel niet gezien hebt… Maar ja, da’s dan weer een goeie reden om ooit terug te komen : -)
’s Nachts heeft het echt kei lang en ontzettend hard geregend. Amai, da was nie normaal en nie gezond! Zelfs ’s morgens regende het nog steeds en volgden de buien elkaar op om de zoveel minuten. We zijn wonder boven wonder zonder regen tot bij het huisje van John geraakt. Toen we daar aankwamen begon het opnieuw zot hard te regenen en ook onweer was er bij! Crazy. John heeft niet zo’n groot huis. Misschien 4 op 3 meter… Hij heeft een bed, een bagagekoffer vol kleren die eigenlijk wat als kast dienst doet, hij heeft een kookvuurtje, een stoel, een krukje en een tafeltje. Voor de rest heb ik in dat huisje niet veel gezien. Verschrikkelijk eigenlijk : -( Omdat het zo lang regende nadat we in zijn huis waren gestapt, hebben we in het begin maar wat gebabbeld over vanalles en nog wat en hebben we ontdekt dat de vrouw van John zwanger is. Volgende maand zou ze moeten bevallen! Jammer da da juist te laat is, want we wilden eigenlijk graag da eens in levende lijve zien gebeuren hier in Kenia! Ma bon… Jessica heeft gegokt op 26 mei, ik heb gegokt op 25 mei, John koos 27 mei en de mama zelf koos 22 mei… Ik ben benieuwd wanneer het kindje er zal zijn : -)
We hebben nu wel ontdekt dat als het hier regent, de meeste mensen gewoon in hun huisje naar de regen moeten kijken tot die voorbij is. Ze moeten wachten en wachten en wachten, want veel andere dingen kunnen ze echt niet doen… Da’s wel erg eigenlijk, hoewel zij da misschien niet als erg ervaren ze… Ach ja!
Toen we rond de middag terug naar huis zijn gegaan, was de regen ook weer net voorbij. En geloof het of niet, toen we dan even thuis waren, begon het terug : -) Toch nog een beetje geluk gehad vandaag!
Jessica en ik wilden vandaag (na het bezoek aan John) hard voor school werken. Maar pff… : -( Het ging echt niet vandaag. Het was geen mooi weer, ik heb voor de eerste keer een trui aan gehad overdag, ik was futloos en echt… ik kon niet beginnen aan mijn werk. Heb veel gebabbeld met Jessica en heb me dan zo wel goed geamuseerd : -) Op den duur zijn we puur uit verveling maar wat kleine dingen in orde gaan brengen in het dorpje en bij de supermarkt. De jongens hebben nu 6 foto’s aan de fotomuur van hun huisje hangen. 2 kleinere foto’s van Ingrid met de jongens, 1 foto’ van ons met de jongens, 2 foto’s van de jongens zelf en 1 foto van Masudi met de jongens. Die muur is echt leuk. Ik hoop stiekem dat daar nog wat leuke dingen op komen te hangen. Tekeningen van de jongens of zo… kweet nie : -) Mag wel een kleurrijke muur worden! Daarnaast zijn we ook nog wat groenten gaan halen en ben ik nog eens naar de bank gegaan. Hopelijk nu voor de laatste keer. (Om eerlijk te zijn durf ik mijn rekening nie goed checken als ik thuis ben… : -() Ma bon, zal hopelijk al snel werk hebben en dan komt dat wel terug in orde! : -)
’s Avonds zijn we dan nog met allemaal gaan eten in een restaurant. MMM chicken soup en daarna Garlic Prawns. Mijn laatste restaurantje hier… Ik heb het er is goed van gepakt : -) Zalig lekker!
Nadien zijn we eigenlijk allemaal vroeg gaan slapen met België en onze vriendjes in ons hoofd… Pff wat missen we nu toch alles hard : -(
Lala Salama!
’s Nachts heeft het echt kei lang en ontzettend hard geregend. Amai, da was nie normaal en nie gezond! Zelfs ’s morgens regende het nog steeds en volgden de buien elkaar op om de zoveel minuten. We zijn wonder boven wonder zonder regen tot bij het huisje van John geraakt. Toen we daar aankwamen begon het opnieuw zot hard te regenen en ook onweer was er bij! Crazy. John heeft niet zo’n groot huis. Misschien 4 op 3 meter… Hij heeft een bed, een bagagekoffer vol kleren die eigenlijk wat als kast dienst doet, hij heeft een kookvuurtje, een stoel, een krukje en een tafeltje. Voor de rest heb ik in dat huisje niet veel gezien. Verschrikkelijk eigenlijk : -( Omdat het zo lang regende nadat we in zijn huis waren gestapt, hebben we in het begin maar wat gebabbeld over vanalles en nog wat en hebben we ontdekt dat de vrouw van John zwanger is. Volgende maand zou ze moeten bevallen! Jammer da da juist te laat is, want we wilden eigenlijk graag da eens in levende lijve zien gebeuren hier in Kenia! Ma bon… Jessica heeft gegokt op 26 mei, ik heb gegokt op 25 mei, John koos 27 mei en de mama zelf koos 22 mei… Ik ben benieuwd wanneer het kindje er zal zijn : -)
We hebben nu wel ontdekt dat als het hier regent, de meeste mensen gewoon in hun huisje naar de regen moeten kijken tot die voorbij is. Ze moeten wachten en wachten en wachten, want veel andere dingen kunnen ze echt niet doen… Da’s wel erg eigenlijk, hoewel zij da misschien niet als erg ervaren ze… Ach ja!
Toen we rond de middag terug naar huis zijn gegaan, was de regen ook weer net voorbij. En geloof het of niet, toen we dan even thuis waren, begon het terug : -) Toch nog een beetje geluk gehad vandaag!
Jessica en ik wilden vandaag (na het bezoek aan John) hard voor school werken. Maar pff… : -( Het ging echt niet vandaag. Het was geen mooi weer, ik heb voor de eerste keer een trui aan gehad overdag, ik was futloos en echt… ik kon niet beginnen aan mijn werk. Heb veel gebabbeld met Jessica en heb me dan zo wel goed geamuseerd : -) Op den duur zijn we puur uit verveling maar wat kleine dingen in orde gaan brengen in het dorpje en bij de supermarkt. De jongens hebben nu 6 foto’s aan de fotomuur van hun huisje hangen. 2 kleinere foto’s van Ingrid met de jongens, 1 foto’ van ons met de jongens, 2 foto’s van de jongens zelf en 1 foto van Masudi met de jongens. Die muur is echt leuk. Ik hoop stiekem dat daar nog wat leuke dingen op komen te hangen. Tekeningen van de jongens of zo… kweet nie : -) Mag wel een kleurrijke muur worden! Daarnaast zijn we ook nog wat groenten gaan halen en ben ik nog eens naar de bank gegaan. Hopelijk nu voor de laatste keer. (Om eerlijk te zijn durf ik mijn rekening nie goed checken als ik thuis ben… : -() Ma bon, zal hopelijk al snel werk hebben en dan komt dat wel terug in orde! : -)
’s Avonds zijn we dan nog met allemaal gaan eten in een restaurant. MMM chicken soup en daarna Garlic Prawns. Mijn laatste restaurantje hier… Ik heb het er is goed van gepakt : -) Zalig lekker!
Nadien zijn we eigenlijk allemaal vroeg gaan slapen met België en onze vriendjes in ons hoofd… Pff wat missen we nu toch alles hard : -(
Lala Salama!
vrijdag 22 april 2011
Dag 74 – 22.04.2011 – ZEVEN – ‘De kast’ in Kenyan Time
Normaal hadden we vandaag de grote kinderen voor Holidayfun. In het begin, rond half 9 waren er alleen ongeveer 10 kleine kinderen. Dus besloten we maar wat te dansen. Toen de muziek opstond kwamen er ineens kei veel kinderen binnengestormd die ook graag mee wilde doen. Gevolg? Er waren vandaag 60 kinderen aanwezig! Dat was wel een beetje zot met maar 4 begeleiders. (Lise is vandaag naar de dokter geweest. Ze heeft problemen met haar slokdarm en was daar (terecht) ongerust over.) Ma bon.. de 60 kinderen zorgden voor heel wat chaos. Het was echt lekker druk!
Vandaag zei Baraka trouwens iets grappig. Madame Fatuma heeft een tasje van Bel&Bo da’s een nieuwe winkel in België. (vroegere naam: Promo Fashion) In ieder geval, Fatuma had een foldertje van de kleren uit die winkel bij en plots wees Baraka naar een knappe blonde vrouw in mooie kleren in het foldertje en zei hij vol overtuiging: Mama Rainbow!!!! : -) Echt, dat was grappig! Mama Rainbow is dus duidelijk knap en draagt mooie kleren ; -)
Na Holidayfun zijn we naar huis gekomen en hebben we gegeten. Straks moet ik ook even naar het dorpje Maweni om te gaan kijken naar de kast die we voor Shuku en Baraka hebben laten maken. We vonden het wel goed dat ze één fatsoenlijke kast zouden hebben waar ze bijvoorbeeld dingen als eten veilig en goed in konden bewaren. Vandaag kan ik ze zien. Hoop dat ze een beetje mooi en goed is, want ze heeft ons toch wel wat geld gekost (geen mzunguprijs, want Omari is ze gaan bestellen).
Nadien ga ik verder voor school werken. (Hihi, ik merk dat mijn blogberichten steeds meer op elkaar lijken nu mijn tijd hier vooral opgevuld wordt door Holidayfun en schoolwerk. Sorry daarvoor… )
Ben om 14.00 uur naar het huis van Shuku en Baraka gegaan. Er was niemand te zien. Een halfuur later ben ik terug naar ons huis gegaan. Ik was net terug voor school bezig toen Omari me kwam zeggen dat de kast binnen een half uur in het dorpje zou zijn. Ik heb dus nog een half uurtje doorgewerkt en ben opnieuw naar het huis van Shuku en Baraka gewandeld. Nu was het kwart na 3. Opnieuw was er niemand te zien. Ik kwam Omari tegen en die vertelde dat de kast er pas tegen 4 uur zou zijn. Ik besloot dan maar om op school te blijven en wat met Shuku en Baraka te spelen. Om 4 uur was er nog steeds niemand te zien, ook Omari was verdwenen. Jessica had gemerkt dat ik al een tijdje niet meer thuis was geweest en kwam dan plots ook aan op school. Ze heeft me afgelost en heeft uiteindelijk nog tot half 6 moeten wachten vooraleer de kast arriveerde. Man… Ik weet da het hier vaak pole pole is, maar vandaag werd ik daar echt pissed van. Ik heb echt werk voor school en ik heb geen tijd om onnuttig te liggen wachten. : -( Ben daarna maar als ne zot in mijn schoolwerk gevlogen en nu om 9 uur zet ik er een punt achter. Heb best wel goed gewerkt vandaag! Ben fier op mezelf!
Toen ik speelde met Shuku en Baraka merkte ik dat ze echt wel snel met ‘domme’ dingen fijn kunnen spelen. Ik gaf Shuku een zak en zei dat hij met die zak van een bank moest springen zodat het leek alsof hij met een parachute uit een vliegtuig sprong. Dat vond hij echt geweldig en dat heeft hij super veel gedaan. Ze vonden het ook geweldig om op mijn schaduw te gaan staan en die steeds te volgen als ik bewoog. Haha : -) was echt grappig om te zien! Ben blij dat ze in hun spel vanalles leren nu. Ik geloof niet dat ze dat vroeger echt konden…
Ze hebben trouwens ‘a new rafiki’ (= een nieuwe vriend) en daar amuseren ze zich rot mee!
Bon, alles gaat hier dus nog goed!
Nog een weekje wachten en dan ben ik daar!!
Knuffels!
Vandaag zei Baraka trouwens iets grappig. Madame Fatuma heeft een tasje van Bel&Bo da’s een nieuwe winkel in België. (vroegere naam: Promo Fashion) In ieder geval, Fatuma had een foldertje van de kleren uit die winkel bij en plots wees Baraka naar een knappe blonde vrouw in mooie kleren in het foldertje en zei hij vol overtuiging: Mama Rainbow!!!! : -) Echt, dat was grappig! Mama Rainbow is dus duidelijk knap en draagt mooie kleren ; -)
Na Holidayfun zijn we naar huis gekomen en hebben we gegeten. Straks moet ik ook even naar het dorpje Maweni om te gaan kijken naar de kast die we voor Shuku en Baraka hebben laten maken. We vonden het wel goed dat ze één fatsoenlijke kast zouden hebben waar ze bijvoorbeeld dingen als eten veilig en goed in konden bewaren. Vandaag kan ik ze zien. Hoop dat ze een beetje mooi en goed is, want ze heeft ons toch wel wat geld gekost (geen mzunguprijs, want Omari is ze gaan bestellen).
Nadien ga ik verder voor school werken. (Hihi, ik merk dat mijn blogberichten steeds meer op elkaar lijken nu mijn tijd hier vooral opgevuld wordt door Holidayfun en schoolwerk. Sorry daarvoor… )
Ben om 14.00 uur naar het huis van Shuku en Baraka gegaan. Er was niemand te zien. Een halfuur later ben ik terug naar ons huis gegaan. Ik was net terug voor school bezig toen Omari me kwam zeggen dat de kast binnen een half uur in het dorpje zou zijn. Ik heb dus nog een half uurtje doorgewerkt en ben opnieuw naar het huis van Shuku en Baraka gewandeld. Nu was het kwart na 3. Opnieuw was er niemand te zien. Ik kwam Omari tegen en die vertelde dat de kast er pas tegen 4 uur zou zijn. Ik besloot dan maar om op school te blijven en wat met Shuku en Baraka te spelen. Om 4 uur was er nog steeds niemand te zien, ook Omari was verdwenen. Jessica had gemerkt dat ik al een tijdje niet meer thuis was geweest en kwam dan plots ook aan op school. Ze heeft me afgelost en heeft uiteindelijk nog tot half 6 moeten wachten vooraleer de kast arriveerde. Man… Ik weet da het hier vaak pole pole is, maar vandaag werd ik daar echt pissed van. Ik heb echt werk voor school en ik heb geen tijd om onnuttig te liggen wachten. : -( Ben daarna maar als ne zot in mijn schoolwerk gevlogen en nu om 9 uur zet ik er een punt achter. Heb best wel goed gewerkt vandaag! Ben fier op mezelf!
Toen ik speelde met Shuku en Baraka merkte ik dat ze echt wel snel met ‘domme’ dingen fijn kunnen spelen. Ik gaf Shuku een zak en zei dat hij met die zak van een bank moest springen zodat het leek alsof hij met een parachute uit een vliegtuig sprong. Dat vond hij echt geweldig en dat heeft hij super veel gedaan. Ze vonden het ook geweldig om op mijn schaduw te gaan staan en die steeds te volgen als ik bewoog. Haha : -) was echt grappig om te zien! Ben blij dat ze in hun spel vanalles leren nu. Ik geloof niet dat ze dat vroeger echt konden…
Ze hebben trouwens ‘a new rafiki’ (= een nieuwe vriend) en daar amuseren ze zich rot mee!
Bon, alles gaat hier dus nog goed!
Nog een weekje wachten en dan ben ik daar!!
Knuffels!
donderdag 21 april 2011
Dag 73 – 21.04.2011 – ACHT – Borsten en billen
Hallo : -) Hier ikke weer!
Bij Holidayfun hadden we vandaag de kleine kinderen weer. We hebben hen vandaag met klei laten spelen en we hebben ontdekt dat de kinderen dat hier best wel goed kunnen : -) Daarna hebben ze ook nog met clickx en blokken gespeeld. De meisjes stalden wat leuke dingen uit op de binnenkoer en maakten daarmee een winkeltje. En Niki, Jessica en ik hebben met vals geld (wat kladblokpapier) als een echte klant inkopen gedaan in hun winkeltje : -) Dat vonden ze wel fijn. Ik heb mezelf een auto, een huis, een varken en een giraf gekocht voor 7 honderd chilling in totaal, dus ongeveer 7 euro : -) Ik raad deze winkel aan aan iedereen die nog naar Kenia komt ; -)
Gisteren, na holidayfun op het strand, merkten we dat een jongen van ongeveer 14 of 15 jaar met het fototoestel van Lies foto’s had zitten te trekken van borsten en billen van Lies en Lise. We hadden het er gisterenavond al over gehad en niemand vond dit fijn. Vandaag bij Holidayfun was hij er ook, terwijl het eigenlijk alleen voor de kleine kinderen was vandaag. Hij had zonder het te vragen het fototoestel van Niki genomen en had al snel weer de billen van Lise getrokken. Toen we dat wisten ben ik samen met Niki meteen met hem apart gaan staan en hebben we duidelijk gezegd dat we dat niet fijn vinden en dat dat iets is wat je absoluut niet doet! We hebben hem gewaarschuwd dat als dit opnieuw zou gebeuren, de jongen niet meer naar Holidayfun moest komen. Vandaag hebben we ook Madame Fatuma ingelicht die het morgen nog een keer met de jongen zal bespreken. Ja, iedereen van ons voelde zich ‘ambetant’ als die jongen een fototoestel in zijn handen had. Niemand was nog gerust. Dus vond ik het heel belangrijk dat die jongen onze mening daarover ook mocht horen. Bon, hopelijk stopt het nu.
Na het spelen met de blokken enzo, hebben de kinderen vandaag ook overlooptikspelletjes gedaan, hebben ze mogen spelen in het speeltuintje van de school, hebben we een deeltje van Bambi gezien en hebben de kinderen gedanst (ongeveer een 7-tal liedjes waarvan iedereen de dansjes nu ongeveer wel kent) . Ook de stoelendans hebben we geprobeerd, maar dat systeem was nog wat moeilijk… Volgende keer proberen we dat opnieuw!
Na Holidayfun heb ik snel een Chapati in mijn mond gestoken en ben ik samen met Madame Fatuma naar Rita Mbindu gegaan. Dat is het sponsorkindje van mijn mama en papa. Ze woont in een stenen huisje, maar dat is slechts 4 meter op 4 meter ongeveer. De muren zijn vuil en lijken af te brokkelen. Een plafond is er niet. Je kijkt meteen op de houten balken waar het golfplaten dak op rust. Er staat één bed voor 3 mensen, een kookvuurtje met houtskool, een grote en twee kleine zeteltjes, er hangt een kapotte spiegel, en er staat één minitafeltje dat wij Belgen als nachtkastje nog te klein zouden vinden. Voor de rest staan kookpotten, borden en bestek in een bak met doeken over, zo ook voedsel. De grond is van beton maar zit vol putten.
Rita (9 jaar en geboren op Kerstmis) heeft nog een broer Moses (3 jaar en geboren op 20 april). Beide slapen ze in het bed. De moeder (Roda) slaapt op de grond naast het bed, zonder matras (denk ik) en zonder muskietennet. Een vader hebben ze sinds kort niet meer. Drie of 4 maanden geleden is hij gestorven. Hij was ziek en had problemen met ademen. Hij ademde op een gegeven moment 5 minuten niet meer en is daarna in huis gestorven. De vader kan er dus niet meer voor zorgen dat er geld binnen komt voor het gezin en de moeder wringt zich in bochten om toch maar ergens wat geld te verdienen. Ze verdient 30 chilling op 1 maand ( dat komt ongeveer overeen met 1 euro per dag). Ze werkt in een club (wat voor club heb ik niet helemaal goed begrepen, ik dacht drankclub) maar wat zeker is, is dat ze daar niet graag werkt en daar vaak als een stuk vuil behandeld wordt. Ze probeerde al eerder een groenten en fruitkraampje langs de weg te openen, maar dat ging niet goed en daar moest ze al snel mee stoppen. Omdat Roda altijd moet gaan werken overdag probeert de grootmoeder van Rita en Moses (Janet) op hen te passen, want een meid is te duur om te betalen en met 1 euro per dag is het al niet gemakkelijk om 3 personen eten te geven. Ook dat gaven ze aan. Ze hadden vandaag geen ontbijt en lunch gehad. Pff als ik zo’n dingen hoor doet dat pijn : -( Wat zou ik graag iedereen hier helpen : -( ook al weet ik bijzonder goed dat dat niet mogelijk is… Als ik het geld had, deed ik het!
Och ja, ik ben blij dat er hier toch zoiets als sponsors bestaat. Misschien kunnen mijn mama en papa hen een beetje helpen.
Het sponsorgeld dat ik gekregen heb van mijn vriend Toon, vriendin Tinne Belmans, mijn zus Eline, mijn broer Wim en mijn broer Nick hebben er voor gezorgd dat Shuku en Baraka nu veilig en goed leven. Dus aan allen: weet verdorie goed dat jullie met het geld dat jullie gaven, veel hebben kunnen betekenen hier! Asante sana aan jullie allemaal! (Ik ga sowieso nog foto’s nemen van het huisje hoe het er nu uitziet, zodat jullie kunnen zien waar jullie geld is heen gegaan!)
Na het bezoek aan Rita, heb ik ook nog wat andere kleine bezoeken gedaan van familieleden van Fatuma. Ook wel tof en zo kon ik andere huisjes ook eens vergelijken met dat van Rita en Shuku en Baraka.
Nadien ben ik thuisgekomen, heb ik een mango en een sinaasappel gegeten en ben ik op mijn bed gaan liggen. Ben vandaag opgestaan met een pijnlijke onderrug. Ik heb ontzettend verkeerd in mijn bed gelegen waardoor ik nu precies een geblokkeerde onderrug heb. Goh, geblokkeerd is niet het juiste woord, eerder een pijnlijk verkrampte onderrug… Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen ; -)
Ma bon, zo dadelijk ga ik nog wat aan mijn eindwerk werken. Zondag moeten Hanne (vriendin van mij) en ik een vernieuwde versie doorgeven aan onze eindwerkbegeleider. Dus er is nog wat werk te doen.
Bon, Ik wens jullie allemaal nog een paar fijne dagen zonder mij, maar weet dat ik nu heel snel bij jullie zal zijn!!! :- )
Bye bye!!
Bij Holidayfun hadden we vandaag de kleine kinderen weer. We hebben hen vandaag met klei laten spelen en we hebben ontdekt dat de kinderen dat hier best wel goed kunnen : -) Daarna hebben ze ook nog met clickx en blokken gespeeld. De meisjes stalden wat leuke dingen uit op de binnenkoer en maakten daarmee een winkeltje. En Niki, Jessica en ik hebben met vals geld (wat kladblokpapier) als een echte klant inkopen gedaan in hun winkeltje : -) Dat vonden ze wel fijn. Ik heb mezelf een auto, een huis, een varken en een giraf gekocht voor 7 honderd chilling in totaal, dus ongeveer 7 euro : -) Ik raad deze winkel aan aan iedereen die nog naar Kenia komt ; -)
Gisteren, na holidayfun op het strand, merkten we dat een jongen van ongeveer 14 of 15 jaar met het fototoestel van Lies foto’s had zitten te trekken van borsten en billen van Lies en Lise. We hadden het er gisterenavond al over gehad en niemand vond dit fijn. Vandaag bij Holidayfun was hij er ook, terwijl het eigenlijk alleen voor de kleine kinderen was vandaag. Hij had zonder het te vragen het fototoestel van Niki genomen en had al snel weer de billen van Lise getrokken. Toen we dat wisten ben ik samen met Niki meteen met hem apart gaan staan en hebben we duidelijk gezegd dat we dat niet fijn vinden en dat dat iets is wat je absoluut niet doet! We hebben hem gewaarschuwd dat als dit opnieuw zou gebeuren, de jongen niet meer naar Holidayfun moest komen. Vandaag hebben we ook Madame Fatuma ingelicht die het morgen nog een keer met de jongen zal bespreken. Ja, iedereen van ons voelde zich ‘ambetant’ als die jongen een fototoestel in zijn handen had. Niemand was nog gerust. Dus vond ik het heel belangrijk dat die jongen onze mening daarover ook mocht horen. Bon, hopelijk stopt het nu.
Na het spelen met de blokken enzo, hebben de kinderen vandaag ook overlooptikspelletjes gedaan, hebben ze mogen spelen in het speeltuintje van de school, hebben we een deeltje van Bambi gezien en hebben de kinderen gedanst (ongeveer een 7-tal liedjes waarvan iedereen de dansjes nu ongeveer wel kent) . Ook de stoelendans hebben we geprobeerd, maar dat systeem was nog wat moeilijk… Volgende keer proberen we dat opnieuw!
Na Holidayfun heb ik snel een Chapati in mijn mond gestoken en ben ik samen met Madame Fatuma naar Rita Mbindu gegaan. Dat is het sponsorkindje van mijn mama en papa. Ze woont in een stenen huisje, maar dat is slechts 4 meter op 4 meter ongeveer. De muren zijn vuil en lijken af te brokkelen. Een plafond is er niet. Je kijkt meteen op de houten balken waar het golfplaten dak op rust. Er staat één bed voor 3 mensen, een kookvuurtje met houtskool, een grote en twee kleine zeteltjes, er hangt een kapotte spiegel, en er staat één minitafeltje dat wij Belgen als nachtkastje nog te klein zouden vinden. Voor de rest staan kookpotten, borden en bestek in een bak met doeken over, zo ook voedsel. De grond is van beton maar zit vol putten.
Rita (9 jaar en geboren op Kerstmis) heeft nog een broer Moses (3 jaar en geboren op 20 april). Beide slapen ze in het bed. De moeder (Roda) slaapt op de grond naast het bed, zonder matras (denk ik) en zonder muskietennet. Een vader hebben ze sinds kort niet meer. Drie of 4 maanden geleden is hij gestorven. Hij was ziek en had problemen met ademen. Hij ademde op een gegeven moment 5 minuten niet meer en is daarna in huis gestorven. De vader kan er dus niet meer voor zorgen dat er geld binnen komt voor het gezin en de moeder wringt zich in bochten om toch maar ergens wat geld te verdienen. Ze verdient 30 chilling op 1 maand ( dat komt ongeveer overeen met 1 euro per dag). Ze werkt in een club (wat voor club heb ik niet helemaal goed begrepen, ik dacht drankclub) maar wat zeker is, is dat ze daar niet graag werkt en daar vaak als een stuk vuil behandeld wordt. Ze probeerde al eerder een groenten en fruitkraampje langs de weg te openen, maar dat ging niet goed en daar moest ze al snel mee stoppen. Omdat Roda altijd moet gaan werken overdag probeert de grootmoeder van Rita en Moses (Janet) op hen te passen, want een meid is te duur om te betalen en met 1 euro per dag is het al niet gemakkelijk om 3 personen eten te geven. Ook dat gaven ze aan. Ze hadden vandaag geen ontbijt en lunch gehad. Pff als ik zo’n dingen hoor doet dat pijn : -( Wat zou ik graag iedereen hier helpen : -( ook al weet ik bijzonder goed dat dat niet mogelijk is… Als ik het geld had, deed ik het!
Och ja, ik ben blij dat er hier toch zoiets als sponsors bestaat. Misschien kunnen mijn mama en papa hen een beetje helpen.
Het sponsorgeld dat ik gekregen heb van mijn vriend Toon, vriendin Tinne Belmans, mijn zus Eline, mijn broer Wim en mijn broer Nick hebben er voor gezorgd dat Shuku en Baraka nu veilig en goed leven. Dus aan allen: weet verdorie goed dat jullie met het geld dat jullie gaven, veel hebben kunnen betekenen hier! Asante sana aan jullie allemaal! (Ik ga sowieso nog foto’s nemen van het huisje hoe het er nu uitziet, zodat jullie kunnen zien waar jullie geld is heen gegaan!)
Na het bezoek aan Rita, heb ik ook nog wat andere kleine bezoeken gedaan van familieleden van Fatuma. Ook wel tof en zo kon ik andere huisjes ook eens vergelijken met dat van Rita en Shuku en Baraka.
Nadien ben ik thuisgekomen, heb ik een mango en een sinaasappel gegeten en ben ik op mijn bed gaan liggen. Ben vandaag opgestaan met een pijnlijke onderrug. Ik heb ontzettend verkeerd in mijn bed gelegen waardoor ik nu precies een geblokkeerde onderrug heb. Goh, geblokkeerd is niet het juiste woord, eerder een pijnlijk verkrampte onderrug… Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen ; -)
Ma bon, zo dadelijk ga ik nog wat aan mijn eindwerk werken. Zondag moeten Hanne (vriendin van mij) en ik een vernieuwde versie doorgeven aan onze eindwerkbegeleider. Dus er is nog wat werk te doen.
Bon, Ik wens jullie allemaal nog een paar fijne dagen zonder mij, maar weet dat ik nu heel snel bij jullie zal zijn!!! :- )
Bye bye!!
woensdag 20 april 2011
Dag 72 – 20.04.2011 – NEGEN – ‘Ik ben een kieke’
Woensdag is beach day dus ook vandaag zijn we met de kinderen van Holidayfun naar het strand gegaan. Ondertussen zitten er al veel kinderen bij die niet meer uit het naburige dorpje rond de school komen, maar ook kinderen die wat verder wonen en die van vriendjes hoorden wat Holidayfun is. En met het grote holidayfundoel voor ogen ‘hou kinderen van de straat’ nemen we die dus ook met veel plezier mee. Elke dag hebben we nu ongeveer tussen de 30 en de 40 kinderen. En dat is wel mooi denk ik : -) Iedereen is dus gaan zwemmen. De kinderen hebben schelpen verzameld met slakken in die binnenkort ook opgegeten zullen worden, hebben een zanddorp gemaakt en hebben zich met zand volledig wit gepoederd als echte Mzungu’s : -) Daar zijn nu fijne foto’s van! (Check af en toe mijn facebook trouwens voor nieuwe foto’s! )
Op het strand heb ik vandaag Salim terug gezien. Hij is er even bij komen zitten en vroeg m’n e-mailadres. Dat heb ik wel gegeven, omdat ik dacht da da minder kwaad kon dan een gsmnummer : -) Voor de rest hebben Lies en ik hem enkele dingen in het Nederlands geleerd. Eerst moest hij zeggen: ‘Mijn naam is Salim’. Dat kwam er echt best wel goed uit. Daarna zei Lies doodleuk: ‘Ik ben een kieke’ en Salim zei dat even later ook : -) Dat was best wel lachen… Om hem nie te beledigen, hebben we hem wel verteld wat hij nu eigenlijk gezegd had en gelukkig kon hij daar toch zelf ook mee lachen : -)
Na Holidayfun zijn we thuis komen eten : -) Dat woord ‘thuis’ dat wordt hier trouwens door bijna iedereen gebruikt. Dit is hier ook een thuis. Da’s grappig, want op die manier kunde in bepaalde conversaties totaal niet meer volgen of het nu over België of Kenia gaat!
Ik geloof wel dat dat woord niet voor niets onbewust is gekozen. Wij voelen ons hier echt op ons gemak en zijn hier echt op een speciale manier intens gelukkig… : -)
Heb daarnet nog een klein handwasje gedaan, want was gisteren wat dingen vergeten. En nu zit ik hier onder het terras weer mijn blog te typen en daarna ra ra ra : -) ga ik voor school werken! Trouwens… ik heb een tijdje geleden gezegd dat die van Kleuter praktisch geen schoolwerk hebben. Nu lijkt het misschien voor iedereen alsof die hier echt niks meer te doen hebben, maar da’s ook wel nie waar. Dan heb ik mezelf mss verkeerd uitgedrukt. Ze zijn bezig met dingen te maken die ze in de kleuterklassen hier nog kunnen gebruiken (iets met getallen van 1 tot 10) Dus ook zij vullen hun dagen hier nuttig. Ze hebben alleen nog net dat tikkeltje meer vrije tijd en bij hen zit de ‘stress’ er wat minder in…
Vandaag gaan we Broccoli eten met kaassaus en kippenburger! Dat kan nie anders dan lekker worden! Gisteren is de currysaus trouwens goed gelukt alleen de rijst was precies rijstpap. Ik weet niet wat er precies verkeerd is gegaan, maar da was zo plat… Aangezien ik da nog nooit heb voorgehad en er aan rijst koken nu nie veel moeilijk aan is, denk ik dat da een speciaal soort rijst was… Maar ok, er is ook nog steeds een kans dat mijn kookkunsten nie zijn wat ze moeten zijn : -)
Allé bon lieve mensen in België!
Ik verlaat jullie weer voor vandaag en hoor jullie morgen weer terug!
Zwaai zwaai!!!
Op het strand heb ik vandaag Salim terug gezien. Hij is er even bij komen zitten en vroeg m’n e-mailadres. Dat heb ik wel gegeven, omdat ik dacht da da minder kwaad kon dan een gsmnummer : -) Voor de rest hebben Lies en ik hem enkele dingen in het Nederlands geleerd. Eerst moest hij zeggen: ‘Mijn naam is Salim’. Dat kwam er echt best wel goed uit. Daarna zei Lies doodleuk: ‘Ik ben een kieke’ en Salim zei dat even later ook : -) Dat was best wel lachen… Om hem nie te beledigen, hebben we hem wel verteld wat hij nu eigenlijk gezegd had en gelukkig kon hij daar toch zelf ook mee lachen : -)
Na Holidayfun zijn we thuis komen eten : -) Dat woord ‘thuis’ dat wordt hier trouwens door bijna iedereen gebruikt. Dit is hier ook een thuis. Da’s grappig, want op die manier kunde in bepaalde conversaties totaal niet meer volgen of het nu over België of Kenia gaat!
Ik geloof wel dat dat woord niet voor niets onbewust is gekozen. Wij voelen ons hier echt op ons gemak en zijn hier echt op een speciale manier intens gelukkig… : -)
Heb daarnet nog een klein handwasje gedaan, want was gisteren wat dingen vergeten. En nu zit ik hier onder het terras weer mijn blog te typen en daarna ra ra ra : -) ga ik voor school werken! Trouwens… ik heb een tijdje geleden gezegd dat die van Kleuter praktisch geen schoolwerk hebben. Nu lijkt het misschien voor iedereen alsof die hier echt niks meer te doen hebben, maar da’s ook wel nie waar. Dan heb ik mezelf mss verkeerd uitgedrukt. Ze zijn bezig met dingen te maken die ze in de kleuterklassen hier nog kunnen gebruiken (iets met getallen van 1 tot 10) Dus ook zij vullen hun dagen hier nuttig. Ze hebben alleen nog net dat tikkeltje meer vrije tijd en bij hen zit de ‘stress’ er wat minder in…
Vandaag gaan we Broccoli eten met kaassaus en kippenburger! Dat kan nie anders dan lekker worden! Gisteren is de currysaus trouwens goed gelukt alleen de rijst was precies rijstpap. Ik weet niet wat er precies verkeerd is gegaan, maar da was zo plat… Aangezien ik da nog nooit heb voorgehad en er aan rijst koken nu nie veel moeilijk aan is, denk ik dat da een speciaal soort rijst was… Maar ok, er is ook nog steeds een kans dat mijn kookkunsten nie zijn wat ze moeten zijn : -)
Allé bon lieve mensen in België!
Ik verlaat jullie weer voor vandaag en hoor jullie morgen weer terug!
Zwaai zwaai!!!
dinsdag 19 april 2011
Dag 71 – 19.04.2011 – En we tellen af!: TIEN – Wij hebben gewolkt!
Hallo allemaal : -) Hier weer wat nieuws van mij!!
Gisteren zijn Jessica, Niki en ik ’s avonds op een badhanddoek gaan liggen in het gras. We wilden voor een keertje niet zonnen, maar ‘wolken’… In Kenia kan je zo’n prachtige wolken zien soms : -) Het ‘wolken’ ging al snel over in een fijne avondbabbel die tot acht uur ’s avonds is doorgegaan. We hebben gepraat over onze vriendjes die we missen, over hun goeie en minder goeie kanten, over romantische dingen,… kortom … Een echte ladiesnight onder een donkere Keniaanse wolkenmassa! ZALIG! Ook dit wordt een avondje dat ik niet snel vergeet! Nadien hebben we onszelf een kleine avondsnack gemaakt: wentelteefjes… Njam!
Ik heb vandaag trouwens nog wel wat berichten van Chea aangekregen. Ik had om eerlijk te zijn gehoopt da da hele gedoe al snel over zou zijn, maar da blijkt dus nie waar te zijn. Chea lijkt er echt mee te zitten (al blijf ik het heel vreemd vinden dat hij zo snel verliefd is kunnen worden), maar bon… Ik ga da waarschijnlijk nooit begrijpen. Ben al blij dak tegen mezelf kan zeggen dat dat nooit de liefde kan zijn die ik wil in mijn leven, dus cava : -) Ik blijf mijn Belgische vriendje nog altijd liever zien : -)
Vandaag hadden we opnieuw de grote groep van Holidayfun. We hebben met hen een zoektocht gedaan. Eén groep vertrok en liet lintjes achter. Op sommige lintjes stond het woord ‘balloon’. De tweede groep, die later vertrok, moest de lintjes volgen. Als ze het woord ‘balloon’ lazen, moesten ze een onopgeblazen ballon zoeken, deze opblazen, kapot doen en de boodschap op het briefje in de ballon proberen te lezen. Hierop stonden opdrachten die ze moesten doen: Spring als een konijn tot aan het volgende lintje en film dit, maak een tekening met stenen en neem hier een foto van, zoek 5 mango’s, speel tikkertje, wandel als een olifant, leeuw, konijn of aap tot aan het volgende lintje en maak ook het juiste geluid, neem foto’s van 7 verschillende kleuren die je vindt in de natuur, enz… Het was echt heel erg fijn! Als de eerste groep de tocht wilde stoppen, moesten ze op hun laatste briefje schrijven ‘find us!’ Dan moesten ze zich verstoppen en moest de tweede groep hen op die plaats ergens zoeken. Ze hadden zich verstopt in de steengroeve! Heel leuk!
Daarna draaiden natuurlijk de rollen om. De tweede groep werd eerste groep en ook zij hingen lintjes, plaatsten boodschappen en ballonnen en verstopten zich uiteindelijk terug op de school. Ja, het was een fijn spel! Zeker de moeite om ooit nog eens te doen bij speelpleinwerking!
Na speelpleinwerking hebben we hier een warm Royco en Knor soepje gedronken. Best wel bizar, want het was hier echt heeeeel warm vandaag, maar dat soepje heeft me toch immens gesmaakt!
Daarna ben ik buiten gaan zitten onder ons terras, heb ik mezelf weer een bureauachtig iets gemaakt met de ronde houten tafeltjes die hier staan en ben ik voor school beginnen werken. Ik had ook internet nu dus da was best wel handig om eens te combineren. Zo kon ik wat bronnen van internet raadplegen voor mijn eindwerk!
Na mijn werk heb ik een kort handwasje gedaan en nu zit ik hier mijn blog te typen. Over een half uurtje maak ik het eten klaar. Rijst met kip en currysaus (bechamelsauske met currykruiden) dus ik ga mijn bechamelkunsten weer moeten boven halen : -)
Met de twee jongens gaat het trouwens nog altijd goed. Ze blijven gelukkig met hun nieuwe broer Masudi en ik heb de indruk dat het daar echt wel goed verloopt momenteel. Hij kookt voor hen, wast hun kleren, poetst het huisje en van al die dingen ben ik echt op een onverwacht moment getuige geweest : -) Dus ik geloof precies wel dat het goed zit! Voor de rest komen beide jongens elke morgen met stralend witte Colgate tandjes op school en zegt Shuku ondertussen al een viertal dagen ontzettend fier : ‘NO PIPI IN BED’! En dan lachen Jessica en ik, want alleen dat al betekent dat Shuku niet meer bang is ’s nachts en zich dus op zijn gemak voelt bij Masudi! YES!!!!
Voor de rest begint het Engels van Shuku en Baraka ook wel wat te groeien. Ze zeggen al ongelofelijk schattig ‘I am fine’ en soms ook ‘I am not fine’. Ze zeggen al ‘I love you’ en ‘I love you too’ of ‘I like you’. Echt fijn : -) Baraka is trouwens wel ne slimme gast : -) Toen hij de eerste keer ‘I love you too’ hoorde, hoorde hij eigenlijk ‘I love you two’. (nu hij in de kleuterklas al geleerd heeft om van 1 tot 10 te tellen) en nu zegt hij elke keer fier ‘I love you four, I love you eight, I love you ten…’ : -) Grappig!
Ook Ingrid haar naam hebben we pas nog eens even geïntroduceerd in half Engels en half Swahili. We hebben, zoals ik al eerder gezegd had, een foto gehangen in hun huisje van Ingrid met de jongens. En ze wisten in het begin niet meer zo goed wie die vrouw nu precies was, maar we hebben hen nu duidelijk gemaakt dat het Ingrid is (en Shuku zegt dan schattig: Inglid : -)). Ingrid gave pesa (=geld) for Nyumbani (=huis)… Dat hebben we een paar keer tegen hen gezegd en dat begrijpen ze nu wel : -) (Dus Ingrid, als je terug komt, zouden ze moeten weten wie hun huisje heeft betaald : -))
Bon, je ziet dat alles hier dus nog heel goed met me gaat. De voodoopop is gestopt met mij te treiteren en nu heb ik dus al een paar dagen geen ongeluk meer : -) Jessica daarentegen begint nu de laatste tien dagen met diarree. De voodoopop is met haar begonnen!!!
NOG 10 DAGEN EN JULLIE ZIEN MIJ TERUG!!!!!!
Warme knuffels voor zij die het soms koud hebben in België, een kusje aan iedereen die een kusje van mij wilt en een speciaal kusje aan mijn speciaal vriendje ; -)
Toedels!!!
Gisteren zijn Jessica, Niki en ik ’s avonds op een badhanddoek gaan liggen in het gras. We wilden voor een keertje niet zonnen, maar ‘wolken’… In Kenia kan je zo’n prachtige wolken zien soms : -) Het ‘wolken’ ging al snel over in een fijne avondbabbel die tot acht uur ’s avonds is doorgegaan. We hebben gepraat over onze vriendjes die we missen, over hun goeie en minder goeie kanten, over romantische dingen,… kortom … Een echte ladiesnight onder een donkere Keniaanse wolkenmassa! ZALIG! Ook dit wordt een avondje dat ik niet snel vergeet! Nadien hebben we onszelf een kleine avondsnack gemaakt: wentelteefjes… Njam!
Ik heb vandaag trouwens nog wel wat berichten van Chea aangekregen. Ik had om eerlijk te zijn gehoopt da da hele gedoe al snel over zou zijn, maar da blijkt dus nie waar te zijn. Chea lijkt er echt mee te zitten (al blijf ik het heel vreemd vinden dat hij zo snel verliefd is kunnen worden), maar bon… Ik ga da waarschijnlijk nooit begrijpen. Ben al blij dak tegen mezelf kan zeggen dat dat nooit de liefde kan zijn die ik wil in mijn leven, dus cava : -) Ik blijf mijn Belgische vriendje nog altijd liever zien : -)
Vandaag hadden we opnieuw de grote groep van Holidayfun. We hebben met hen een zoektocht gedaan. Eén groep vertrok en liet lintjes achter. Op sommige lintjes stond het woord ‘balloon’. De tweede groep, die later vertrok, moest de lintjes volgen. Als ze het woord ‘balloon’ lazen, moesten ze een onopgeblazen ballon zoeken, deze opblazen, kapot doen en de boodschap op het briefje in de ballon proberen te lezen. Hierop stonden opdrachten die ze moesten doen: Spring als een konijn tot aan het volgende lintje en film dit, maak een tekening met stenen en neem hier een foto van, zoek 5 mango’s, speel tikkertje, wandel als een olifant, leeuw, konijn of aap tot aan het volgende lintje en maak ook het juiste geluid, neem foto’s van 7 verschillende kleuren die je vindt in de natuur, enz… Het was echt heel erg fijn! Als de eerste groep de tocht wilde stoppen, moesten ze op hun laatste briefje schrijven ‘find us!’ Dan moesten ze zich verstoppen en moest de tweede groep hen op die plaats ergens zoeken. Ze hadden zich verstopt in de steengroeve! Heel leuk!
Daarna draaiden natuurlijk de rollen om. De tweede groep werd eerste groep en ook zij hingen lintjes, plaatsten boodschappen en ballonnen en verstopten zich uiteindelijk terug op de school. Ja, het was een fijn spel! Zeker de moeite om ooit nog eens te doen bij speelpleinwerking!
Na speelpleinwerking hebben we hier een warm Royco en Knor soepje gedronken. Best wel bizar, want het was hier echt heeeeel warm vandaag, maar dat soepje heeft me toch immens gesmaakt!
Daarna ben ik buiten gaan zitten onder ons terras, heb ik mezelf weer een bureauachtig iets gemaakt met de ronde houten tafeltjes die hier staan en ben ik voor school beginnen werken. Ik had ook internet nu dus da was best wel handig om eens te combineren. Zo kon ik wat bronnen van internet raadplegen voor mijn eindwerk!
Na mijn werk heb ik een kort handwasje gedaan en nu zit ik hier mijn blog te typen. Over een half uurtje maak ik het eten klaar. Rijst met kip en currysaus (bechamelsauske met currykruiden) dus ik ga mijn bechamelkunsten weer moeten boven halen : -)
Met de twee jongens gaat het trouwens nog altijd goed. Ze blijven gelukkig met hun nieuwe broer Masudi en ik heb de indruk dat het daar echt wel goed verloopt momenteel. Hij kookt voor hen, wast hun kleren, poetst het huisje en van al die dingen ben ik echt op een onverwacht moment getuige geweest : -) Dus ik geloof precies wel dat het goed zit! Voor de rest komen beide jongens elke morgen met stralend witte Colgate tandjes op school en zegt Shuku ondertussen al een viertal dagen ontzettend fier : ‘NO PIPI IN BED’! En dan lachen Jessica en ik, want alleen dat al betekent dat Shuku niet meer bang is ’s nachts en zich dus op zijn gemak voelt bij Masudi! YES!!!!
Voor de rest begint het Engels van Shuku en Baraka ook wel wat te groeien. Ze zeggen al ongelofelijk schattig ‘I am fine’ en soms ook ‘I am not fine’. Ze zeggen al ‘I love you’ en ‘I love you too’ of ‘I like you’. Echt fijn : -) Baraka is trouwens wel ne slimme gast : -) Toen hij de eerste keer ‘I love you too’ hoorde, hoorde hij eigenlijk ‘I love you two’. (nu hij in de kleuterklas al geleerd heeft om van 1 tot 10 te tellen) en nu zegt hij elke keer fier ‘I love you four, I love you eight, I love you ten…’ : -) Grappig!
Ook Ingrid haar naam hebben we pas nog eens even geïntroduceerd in half Engels en half Swahili. We hebben, zoals ik al eerder gezegd had, een foto gehangen in hun huisje van Ingrid met de jongens. En ze wisten in het begin niet meer zo goed wie die vrouw nu precies was, maar we hebben hen nu duidelijk gemaakt dat het Ingrid is (en Shuku zegt dan schattig: Inglid : -)). Ingrid gave pesa (=geld) for Nyumbani (=huis)… Dat hebben we een paar keer tegen hen gezegd en dat begrijpen ze nu wel : -) (Dus Ingrid, als je terug komt, zouden ze moeten weten wie hun huisje heeft betaald : -))
Bon, je ziet dat alles hier dus nog heel goed met me gaat. De voodoopop is gestopt met mij te treiteren en nu heb ik dus al een paar dagen geen ongeluk meer : -) Jessica daarentegen begint nu de laatste tien dagen met diarree. De voodoopop is met haar begonnen!!!
NOG 10 DAGEN EN JULLIE ZIEN MIJ TERUG!!!!!!
Warme knuffels voor zij die het soms koud hebben in België, een kusje aan iedereen die een kusje van mij wilt en een speciaal kusje aan mijn speciaal vriendje ; -)
Toedels!!!
maandag 18 april 2011
Dag 70 – 18.04.2011 – Mijn eerste echte heimweebui
Zoals ik jullie gisteren verteld heb, zijn we naar Congoriver geweest. En zoals ik ook al vertelde heeft Chea ons vergezeld. Ook zijn neef Patrick was er bij. Ik heb echt een prachtige avond gehad daar. We hebben eerst met z’n allen over het strand gewandeld en hebben daar fijne ‘jumpfoto’s en prachtige typische ‘witte-strand-foto’s’ genomen met natuurlijk prachtige palmbomen : -) (word maar al jaloers! : -)) Daarna zijn we met z’n vijven in een cano gaan zitten en zijn we door de mangroves gevaren. Het was niet zo’n typisch dichtbegroeide mangrove, eerder een brede rivier met bosjes en bomen hangend in het water… Echt prachtig. Rustig varend over het water, verloren we een beetje de tijd uit het oog en al snel begon het zonnetje achter de bomen te kruipen. Waardoor we niet alleen prachtige mangroves kregen, maar ook een prachtige zonsondergang konden meemaken in ons bootje met aan de andere kant een reuze volle maan (die serieus, hier 20 x dichter lijkt te staan dan in België… MAN, die was groot : -)) Daarna zijn we met z’n allen terug naar de grote weg gewandeld, hebben we een matatu genomen en hebben Chea en Patrick ons veilig terug aan ons huisje achtergelaten. Ik had al eerder wat berichten gekregen van Chea over een bizar gevoel dat hij had in zijn buik en dat kwam door mij en ik had vandaag ook gemerkt dat hij mijn hand wilde vasthouden, maar had dat toch vriendelijk geweigerd. Chea is een schilder hier in de buurt en ik heb hem wel wat opdrachten gegeven om te schilderen, omdat ik zijn werk apprecieer. Ik heb dat ook meermaals vriendelijk laten vallen, maar hij heeft daar blijkbaar iets anders door begrepen… Na onze avond kreeg ik een bericht aan waarin hij zijn liefde voor mij beschrijft. Ok, ’t was een mooi bericht. ’t Is ne schilder en blijkbaar ook een beetje ne kunstenaar met woorden, maar ik viel toch een beetje volledig achterover…
‘Anne, I’am really sorry if I’ll be wrong but your beauty and humanity has driven my heart into loving you. It has been growing deep in my heart since early days I saw you and I can’t keep this feeling burn in me without telling you. I love you…’
Ok… BAAAAAMMMM, weer ne muur… Wat moest ik nu doen… Het eerste wat ik deed is het Jessica en Niki vertellen. Ik heb hen gevraagd wat ik zo abnormaal gedaan had tegen hem dat hij op mij verliefd kon zijn geworden, maar zij hebben me er altijd normaal tegen weten doen… En dat dacht ik om eerlijk te zijn toch ook… Ik heb hem dus maar vriendelijk verteld dat ik hem graag als vriend zou houden, maar dat ik (zoals hij trouwens al wist) een vriend heb in België waarvan ik HEEEEEEEELLLL VEEEEEEELLLL hou : -) Ik heb er daarna ook met Toon over gepraat. Die was eerst een beetje de kluts kwijt denk ik, maar hij gelooft wel dat ik hier niks zou beginnen met een Keniaan. (Dus Toon, dit is waarschijnlijk niet leuk om te lezen, maar weet toch maar dak u heel graag zie en dak da ga blijven doen ze : -) Der is niemand die aan u kan tippen ; -))
Wat wel nie zo tof is, is dak er nog een laatste schilderij van verwacht en dat we op voorhand (dus voor ik da bericht aankreeg) hem hadden beloofd dat we naar zijn huis zouden gaan op zondag. Belofte blijft uiteraard belofte, maar ik ga me daar toch nie gemakkelijk bij voelen denk ik. Ma bon. Hij weet nu hoe ik erover denk, dus waarschijnlijk is hij dat wel snel vergeten…
Bon. Ik heb dus met Toon gepraat tot half 1 ’s nachts ongeveer. Dat was nodig nu, met heel da voorval. En jammer genoeg heb ik diezelfde avond mijn eerste echte heimweebui gehad : -) Ja dames en heren, An Van Herck heeft geweend voor iedereen die ze mist : -) (Nu ben ik weer helemaal uit die emotionele bui, maar gisteren had ik het toch een halftuurtje echt moeilijk : -)) Elke dag wordt nu zwaarder en zwaarder, maar we halen da wel : -)
Vandaag dan… vandaag hebben we weer Holidayfun gehad met de kleine groep. We hebben een soort van doorschuifsysteempje uitgedokterd wat wel fijn was om te doen. Er waren drie groepen: één groep mocht verven met borstels en met kleine ballonnetjes als stempels, één groep mocht spelen met muziekinstrumentjes en kreeg een verhaaltje voor gelezen en nog een andere groep mocht spelen met blokken met de knikkerbaan en met clickx. : -)
De kinderen hebben er echt van genoten. Ze hebben achteraf ook samen opgeruimd. Ik schrok er heel erg van hoe hard de kinderen hielpen bij het opruimen van al de verfpotjes, borstels en het kuisen hiervan. In België vind je hier zelden kandidaten voor, hier in Kenia heb je niet genoeg potjes om iedereen te laten kuisen : -) Ongelofelijk hoeveel kinderen dat graag wilden doen! Ik blijf erbij, in België kunnen ze echt nog veel leren van hier!
Na Holidayfun heb ik nog een uurtje geslapen. Man, wat was ik moe! Daarna ben ik aan dit blog begonnen en ik ga zo dadelijk voor school beginnen werken. Mijn afstudeerproject begint mooie vormen aan te nemen en ik krijg er elke dag een beter gevoel over! Gelukkig : -)
Bon… Tellen jullie mee af zoals bij Nieuwjaar??? Nog bijna 10 dagen en dan zie ik jullie terug!!!!!!
(en om heel eerlijk te zijn ga ik na twee dagen België Kenia al zo erg missen dat ik daar weer begin af te tellen om ooit terug te komen : -)) Man man… Naar huis gaan of blijven… der is eigenlijk geen goeie mogelijkheid… Beide gaan me heel veel pijn bezorgen!
Och ja… Jullie horen morgen opnieuw van mij : -)
Dikke kussen!!!!
‘Anne, I’am really sorry if I’ll be wrong but your beauty and humanity has driven my heart into loving you. It has been growing deep in my heart since early days I saw you and I can’t keep this feeling burn in me without telling you. I love you…’
Ok… BAAAAAMMMM, weer ne muur… Wat moest ik nu doen… Het eerste wat ik deed is het Jessica en Niki vertellen. Ik heb hen gevraagd wat ik zo abnormaal gedaan had tegen hem dat hij op mij verliefd kon zijn geworden, maar zij hebben me er altijd normaal tegen weten doen… En dat dacht ik om eerlijk te zijn toch ook… Ik heb hem dus maar vriendelijk verteld dat ik hem graag als vriend zou houden, maar dat ik (zoals hij trouwens al wist) een vriend heb in België waarvan ik HEEEEEEEELLLL VEEEEEEELLLL hou : -) Ik heb er daarna ook met Toon over gepraat. Die was eerst een beetje de kluts kwijt denk ik, maar hij gelooft wel dat ik hier niks zou beginnen met een Keniaan. (Dus Toon, dit is waarschijnlijk niet leuk om te lezen, maar weet toch maar dak u heel graag zie en dak da ga blijven doen ze : -) Der is niemand die aan u kan tippen ; -))
Wat wel nie zo tof is, is dak er nog een laatste schilderij van verwacht en dat we op voorhand (dus voor ik da bericht aankreeg) hem hadden beloofd dat we naar zijn huis zouden gaan op zondag. Belofte blijft uiteraard belofte, maar ik ga me daar toch nie gemakkelijk bij voelen denk ik. Ma bon. Hij weet nu hoe ik erover denk, dus waarschijnlijk is hij dat wel snel vergeten…
Bon. Ik heb dus met Toon gepraat tot half 1 ’s nachts ongeveer. Dat was nodig nu, met heel da voorval. En jammer genoeg heb ik diezelfde avond mijn eerste echte heimweebui gehad : -) Ja dames en heren, An Van Herck heeft geweend voor iedereen die ze mist : -) (Nu ben ik weer helemaal uit die emotionele bui, maar gisteren had ik het toch een halftuurtje echt moeilijk : -)) Elke dag wordt nu zwaarder en zwaarder, maar we halen da wel : -)
Vandaag dan… vandaag hebben we weer Holidayfun gehad met de kleine groep. We hebben een soort van doorschuifsysteempje uitgedokterd wat wel fijn was om te doen. Er waren drie groepen: één groep mocht verven met borstels en met kleine ballonnetjes als stempels, één groep mocht spelen met muziekinstrumentjes en kreeg een verhaaltje voor gelezen en nog een andere groep mocht spelen met blokken met de knikkerbaan en met clickx. : -)
De kinderen hebben er echt van genoten. Ze hebben achteraf ook samen opgeruimd. Ik schrok er heel erg van hoe hard de kinderen hielpen bij het opruimen van al de verfpotjes, borstels en het kuisen hiervan. In België vind je hier zelden kandidaten voor, hier in Kenia heb je niet genoeg potjes om iedereen te laten kuisen : -) Ongelofelijk hoeveel kinderen dat graag wilden doen! Ik blijf erbij, in België kunnen ze echt nog veel leren van hier!
Na Holidayfun heb ik nog een uurtje geslapen. Man, wat was ik moe! Daarna ben ik aan dit blog begonnen en ik ga zo dadelijk voor school beginnen werken. Mijn afstudeerproject begint mooie vormen aan te nemen en ik krijg er elke dag een beter gevoel over! Gelukkig : -)
Bon… Tellen jullie mee af zoals bij Nieuwjaar??? Nog bijna 10 dagen en dan zie ik jullie terug!!!!!!
(en om heel eerlijk te zijn ga ik na twee dagen België Kenia al zo erg missen dat ik daar weer begin af te tellen om ooit terug te komen : -)) Man man… Naar huis gaan of blijven… der is eigenlijk geen goeie mogelijkheid… Beide gaan me heel veel pijn bezorgen!
Och ja… Jullie horen morgen opnieuw van mij : -)
Dikke kussen!!!!
zondag 17 april 2011
Dag 69 – 17.04.2011 – The Love Bakery
Vandaag heb ik weer een beetje uitgeslapen. Dat doet wel deugd, want van die warme dagen word je best wel snel moe. Gisteren, vóór we in ons bedje zijn gedoken, zijn we nog een keertje naar forty thieves gegaan (restaurant). Ik heb mezelf een Forty Hungry man’s burger gepakt. Da leek op’t eerste zicht kei lekker. De frietjes waren goed, de cocktailsaus was zeer lekker Belgisch, maar de burger… Pff… Zo dik dat die gewoon niet in m’n mond paste, zwart aangebakken van boven en vanonder, augurken die niet knapperig waren, maar eerde rubber : -) Man man… Ik denk niet dat ik snel nog zal kiezen voor een burger. Voor de rest was het daar zoals altijd wel lekker gezellig : -)
Vandaag zijn we (Jessica, Niki en ik) samen naar de supermarkt geweest voor nog wat kleine inkopen. Daarna zijn we op zoek gegaan naar The Love Bakery. : -) Lies en Lise hadden ons daar gisteren over verteld. Het zou een bakkerijachtig iets zijn waar ze fantastisch lekkere hapjes hadden. Na lang zoeken, want dat was nie zo gemakkelijk te vinden, hebben we het gevonden. In de toog stond broccoliquish (of hoe schrijfde da juist?), taartjes, hapjes met chocolade, slagroomsoezen,… Echt het zag er njammie uit : -) We kozen citrusjuice om te drinken. Jessica en ik hebben een half quishtaartje gedeeld met broccoli en ik heb ook nog een klein ‘chocoladetaartje’ genomen in de vorm van een hartje. Ik weet het : -) Ik had me al eerder voorgenomen om me niet meer te laten verleiden door een toog vol lekkernijen (na mijn donutkwelling verhaal) maar nu Lies en lise ons verteld hadden dat het lekker was, kon ik dat toch niet laten! : -) En ja… Wat was het daar toch ongelofelijk lekker! Njam! Een Belgische Panos en bakker gevoel : -) yiihaa : -)
Na de Love Bakery zijn we terug naar huis gewandeld en heb ik mijn eerste eigen spaghettisaus gemaakt. Of ze lekker is dat weet ik pas rond 14.00 uur vandaag, maar ik had stiekem al een beetje geproefd (zoals een echte kok : -)) en het smaakte naar behoren : -)
Ja… Ik moet toch een kleine basis hebben als ik ‘binnenkort’ alleen of samen ga wonen? : -) Gelukkig kan Toon ook nog zijn plan trekken, want ik hoorde van zijn mama dat ook hij Bechamelsaus kan maken : -) (@Gerd: Die van hem is waarschijnlijk beter geweest dan die van mij : -) Redelijk zeker van met zone teacher! : -))
Vandaag gaan we ook nog naar The Congoriver hier in de buurt. Dat zou iets mooi zijn om te zien. Blijkbaar is het wel een beetje minder veilig, maar onze lievelingsschilder Chea uit het dorpje zal ons vergezellen, want die man vertrouwen we wel!
Voor de rest werk ik vandaag nog aan mijn eindwerk. De dagen in Kenia beginnen af te tellen, maar de stress begint stiekem ook terug te keren. Die van kleuter (Niki, Lies en Lise) hebben blijkbaar niet zoveel schoolwerk. Jessica en ik daarentegen zitten op alle vrije momenten op onze computer te tokkelen. Zaterdag 30 april komen we thuis. Die eerste maandag heb ik contactdag op school en krijg ik mijn stagelessen al mee. Dinsdag moet ik naar Vorselaar om al mijn lessen te kopiëren. Van woensdag tot zondag moet ik mijn lessen voorbereiden. Dan ga ik van maandag tot vrijdag op schoolreis naar Durbuy met het 6e leerjaar van mijn stageschool. Daarna heb ik weer een weekje lessen voorbereiden. Dan begint mijn stage van twee weken in het 4e leerjaar. En tijdens die twee weken moet eigenlijk mijn hele afstudeerproject al afgegeven worden, maar gelukkig krijgen we daar normaal twee of drie dagen uitstel voor. Man man : -) Je ziet het… Van Pole pole naar Stressy en Haraka Haraka! Ach ja… (Nog eens bedankt aan Katrien die ons wat extra tijd heeft gegeven in Kenia om hier wat voor school te werken!!!)
Bon. Ik ga zo dadelijk mijn eerste spaghettisaus proeven : -) Daarna vertrekken we dan naar Congoriver (maar da zal nie lang zijn) en voor de rest is het vandaag schoolwerk!
Pff Ik merk trouwens dat mijn geld er hier echt doorvliegt. Ok, ik ben naar de tandarts moeten gaan en heb mij daar blauw aan betaald, ok ik heb wel wat sponsorgeld opgedaan (en da is dus eigenlijk mijn geld nie), maar alles wat via mijn handen naar buiten gaat, lijkt nu al zooooooveel dat ik er een beetje slechtgezind van word : -( Ik ben normaal iemand die hel goed spaart, maar dat lukt me hier in Kenia toch niet zo goed. Zal in België maar al snel terug beginnen met sparen! : -) Man man!
Och ja, jullie horen al snel weer van mij!!
Bedankt nog eens aan allen die mij reacties sturen! Zo ongelofelijk fijn om te lezen!!!
Hadi Kesho!
Vandaag zijn we (Jessica, Niki en ik) samen naar de supermarkt geweest voor nog wat kleine inkopen. Daarna zijn we op zoek gegaan naar The Love Bakery. : -) Lies en Lise hadden ons daar gisteren over verteld. Het zou een bakkerijachtig iets zijn waar ze fantastisch lekkere hapjes hadden. Na lang zoeken, want dat was nie zo gemakkelijk te vinden, hebben we het gevonden. In de toog stond broccoliquish (of hoe schrijfde da juist?), taartjes, hapjes met chocolade, slagroomsoezen,… Echt het zag er njammie uit : -) We kozen citrusjuice om te drinken. Jessica en ik hebben een half quishtaartje gedeeld met broccoli en ik heb ook nog een klein ‘chocoladetaartje’ genomen in de vorm van een hartje. Ik weet het : -) Ik had me al eerder voorgenomen om me niet meer te laten verleiden door een toog vol lekkernijen (na mijn donutkwelling verhaal) maar nu Lies en lise ons verteld hadden dat het lekker was, kon ik dat toch niet laten! : -) En ja… Wat was het daar toch ongelofelijk lekker! Njam! Een Belgische Panos en bakker gevoel : -) yiihaa : -)
Na de Love Bakery zijn we terug naar huis gewandeld en heb ik mijn eerste eigen spaghettisaus gemaakt. Of ze lekker is dat weet ik pas rond 14.00 uur vandaag, maar ik had stiekem al een beetje geproefd (zoals een echte kok : -)) en het smaakte naar behoren : -)
Ja… Ik moet toch een kleine basis hebben als ik ‘binnenkort’ alleen of samen ga wonen? : -) Gelukkig kan Toon ook nog zijn plan trekken, want ik hoorde van zijn mama dat ook hij Bechamelsaus kan maken : -) (@Gerd: Die van hem is waarschijnlijk beter geweest dan die van mij : -) Redelijk zeker van met zone teacher! : -))
Vandaag gaan we ook nog naar The Congoriver hier in de buurt. Dat zou iets mooi zijn om te zien. Blijkbaar is het wel een beetje minder veilig, maar onze lievelingsschilder Chea uit het dorpje zal ons vergezellen, want die man vertrouwen we wel!
Voor de rest werk ik vandaag nog aan mijn eindwerk. De dagen in Kenia beginnen af te tellen, maar de stress begint stiekem ook terug te keren. Die van kleuter (Niki, Lies en Lise) hebben blijkbaar niet zoveel schoolwerk. Jessica en ik daarentegen zitten op alle vrije momenten op onze computer te tokkelen. Zaterdag 30 april komen we thuis. Die eerste maandag heb ik contactdag op school en krijg ik mijn stagelessen al mee. Dinsdag moet ik naar Vorselaar om al mijn lessen te kopiëren. Van woensdag tot zondag moet ik mijn lessen voorbereiden. Dan ga ik van maandag tot vrijdag op schoolreis naar Durbuy met het 6e leerjaar van mijn stageschool. Daarna heb ik weer een weekje lessen voorbereiden. Dan begint mijn stage van twee weken in het 4e leerjaar. En tijdens die twee weken moet eigenlijk mijn hele afstudeerproject al afgegeven worden, maar gelukkig krijgen we daar normaal twee of drie dagen uitstel voor. Man man : -) Je ziet het… Van Pole pole naar Stressy en Haraka Haraka! Ach ja… (Nog eens bedankt aan Katrien die ons wat extra tijd heeft gegeven in Kenia om hier wat voor school te werken!!!)
Bon. Ik ga zo dadelijk mijn eerste spaghettisaus proeven : -) Daarna vertrekken we dan naar Congoriver (maar da zal nie lang zijn) en voor de rest is het vandaag schoolwerk!
Pff Ik merk trouwens dat mijn geld er hier echt doorvliegt. Ok, ik ben naar de tandarts moeten gaan en heb mij daar blauw aan betaald, ok ik heb wel wat sponsorgeld opgedaan (en da is dus eigenlijk mijn geld nie), maar alles wat via mijn handen naar buiten gaat, lijkt nu al zooooooveel dat ik er een beetje slechtgezind van word : -( Ik ben normaal iemand die hel goed spaart, maar dat lukt me hier in Kenia toch niet zo goed. Zal in België maar al snel terug beginnen met sparen! : -) Man man!
Och ja, jullie horen al snel weer van mij!!
Bedankt nog eens aan allen die mij reacties sturen! Zo ongelofelijk fijn om te lezen!!!
Hadi Kesho!
zaterdag 16 april 2011
Dag 68 – 16.04.2011 – Waauw de oplossing is goed!
Heb vandaag eindelijk nog eens wat langer kunnen uitslapen. Tot half 9 : -) Yes! Daarna heb ik me snel gewassen en ben ik naar de Safaricomshop gewandeld. Ze moesten wel een beetje lachen met mijn stommiteit, maar voor de rest hebben ze me goed geholpen en heb ik mijn 900 Keniaanse Chilling of ongeveer 9 euro toch terug en werkt mijn gsm terug : -) Daarna ben ik langs de naaister in het dorp gegaan om de plastieke bedcover op te halen die we besteld hadden, omdat Shuku de laatste dagen ongelofelijk veel in zijn bed geplast heeft. Dat is niet zo goed voor hun matras die gekocht is door Ingrid. De cover was nog niet klaar, maar vanavond zal hij wel rond de matras hangen denk ik. Daarna ben ik gauw nog even het huisje van de jongens binnen gewandeld… Amai waaaauuuww!!!! Masudi heeft het huisje prachtig gestructureerd. Hij heeft de kookpotten die we gekocht hadden van groot naar klein tegen de muur gehangen, hij heeft de schoenen van de jongens netjes tegen de muur gehangen. Ook de schooltassen van de jongens hangen omhoog. Hij heeft gezorgd voor een houten plank als mat die nu voor het nieuwe tapijt op de grond ligt zodat je met propere voeten op het tapijt kan stappen. De olielamp hangt netjes omhoog… Echt waauw : -) Dit was een ware metamorfose in het huisje : -) Als Masudi zo blijft doorgaan ben ik er zeker van dat dit de beste oplossing is die kon gevonden worden : -) We mogen misschien niet te snel juichen, maar toch ben ik vandaag heel gelukkig door wat ik gezien heb! En niet alleen wij zijn gelukkig, ook de twee jongens lijken gelukkiger dan tevoren… Ik voelde m’n hart vandaag helemaal warm worden toen ik de drie jongens hand in hand zag wandelen! Waaauwww : -) Yes yes yes yes yes yes yes : -)
Voor de rest heeft het deze nacht hard geregend en ook nu ik dit aan het typen ben hangen er ‘grellige’ wolken boven ons Mawenidorpje. Het regenseizoen is na een weekje verlof dan toch terug! Geweldig, want nu is er weer wat meer wind!
Vandaag ga ik ook hard werken voor school. Ik neem vandaag mijn eindwerk onder de loep en hoop dat er geen powercut plaatsvindt, zodat ik nog lang voor school kan blijven werken! Please?? : -)
Tot snel allemaal… Nu nog 13 dagen : -)
Voor de rest heeft het deze nacht hard geregend en ook nu ik dit aan het typen ben hangen er ‘grellige’ wolken boven ons Mawenidorpje. Het regenseizoen is na een weekje verlof dan toch terug! Geweldig, want nu is er weer wat meer wind!
Vandaag ga ik ook hard werken voor school. Ik neem vandaag mijn eindwerk onder de loep en hoop dat er geen powercut plaatsvindt, zodat ik nog lang voor school kan blijven werken! Please?? : -)
Tot snel allemaal… Nu nog 13 dagen : -)
Dag 67 – 15.04.2011 – Yiihaaa! Eindelijk een oplossing!
Vanmorgen hadden we opnieuw de grote groep bij Holidayfun. Vandaag zijn we met hen naar het strand gegaan, omdat ze daar toch zo graag zijn. We hebben hen niet laten zwemmen, maar hebben fijne strandspelen gedaan. Honkbal, Kat en muis, doktertje knoop,… Holidayfun was vandaag iets sneller afgelopen dan anders. Vandaag hebben de kinderen van de upperclasses ook gedaan met school en beginnen ze aan hun vakantie. Ze wilden ons vandaag dus graag een afscheid geven. Ze hebben voor ons gezongen, wij hebben allemaal een klein speecheke gedaan (dit was da van mij) :
‘I really liked teaching here in this school. I am very sure my life changed by doing this. And therefore I thank you very much. I’m also sure that in Belgium kids en teachers can learn very much from you all. So keep up the good work!’ Daarna hebben we een klein afscheidsgeschenkje gekregen. Een houten beeldje zoals de figuren op het logo van Rainbow4kids. Waauw. Dat was echt prachtig! Dat kleine prachtige beeldje gaat iets zijn wat ik heel mijn leven ga koesteren! Asante Sana!!!!!
Wat ook best wel fijn was, was dat het begon te regenen toen we afscheid namen van de kinderen. Het was dus een droevig afscheid…
Vandaag hebben we ook een kleine meeting gehad met James, Md. Fatuma, Rueben, Omari, Jessica, Ik en Masudi. We moesten vandaag te weten komen of Masudi te taak op zich wilde nemen om voor de jongens te zorgen. We overliepen met hem wat taken (eten maken, kleren wassen, kinderen wassen, hen kleine dingen leren,…) en we overliepen ook enkele regels (de vrienden van Masudi mogen niet in het huis komen en Masudi wordt verwacht samen met de jongens te slapen.) We hebben Masudi daarna duidelijk gemaakt dat als hij de taak niet ziet zitten, hij het nu moest zeggen. We zouden niet kwaad zijn, maar dan moesten we opnieuw een andere oplossing zoeken. Masudi zei al snel dat hij graag de taak op zich zou nemen. Even later hebben we ook Baraka en Shukurani erbij gehaald en heeft Rueben hen in het Swahili duidelijk gemaakt dat Masudi bij hen zou komen wonen. Echt je had hun gezichtjes moeten zien! Baraka lachte, Shuku lachte en toen ik vroeg of ze Masudi graag hadden zeiden ze ‘yes’ met een glimlach : -) Ongelofelijk wat voor een gevoel dan door je lijf stroomt. YIIIHAAAAAAAA : -) Jessica en ik zijn gelukkig! De meeting was afgelopen en we zijn samen met Omari meteen inkopen gaan doen. Wat hebben we zo ongeveer gekocht:
- Vuurtje om op te koken
- Vier kookpotten met deksel
- Een houten lepel
- Een mes
- Een thermos om Chai (=thee) in warm te houden
- Een ziftje om theeblaadjes in te leggen en zo thee te maken.
- Een plastieke bus voor Magi (=water)
- Drie handdoeken in verschillende kleuren (zodat iedereen zijn eigen handdoek heeft)
- Een nieuw bed voor Masudi want zijn bed viel bijna uiteen.
- Een matras voor Masudi want hij sliep altijd op kartonnen dozen op de lattenbodem van zijn bed.
- Een muskietennet voor hem, want hij had er nog geen.
- We hebben ook nog een kastje besteld dat gesloten kan worden om eten en/of andere dingen in op te bergen.
- Ook hebben we hen wat basiszaken gegeven om te eten. (eieren, bloem, suiker, zout, boter, brood, spaghetti, rijst, olie, theeblaadjes,…)
Later zijn we in de store (plaats waar de dingen staan die uit de container zijn gekomen) nog gaan zoeken achter drie potjes om het zout, de suiker en de theeblaadjes in op te bergen. We hebben nog een grote stoel meegenomen voor Masudi en een extra tafeltje. (Er stond er eentje in het huis om op te eten en nu is er nog eentje om op te koken.)
Ook hebben we nog foto’s omhoog gehangen van Shuku en Baraka tegen hun tussenwand. We hebben nu ook een foto van hen met Masudi die we ook nog gaan lamineren en ophangen en ook foto’s van Jessica en mij en foto’s van Ingrid en de jongens komen tegen de muur! : -)
Ja… Ik kan heeeeeeeeeeeel veel zeggen over ‘Kenyan time’ en het woord ‘pole pole’, maar vandaag… SERIEUS… stond dat woord niet meer in het woordenboek van Rueben, Omari en Masudi,… Ongelofelijk : -) Als het moet, kunnen de mensen hier dus ook Haraka Haraka (snel) zijn : -)
’s Avonds hebben we afscheid genomen van de jongens. We voelden ons goed… : -)
Net voor het donker werd ben ik nog gauw safaricom (geld voor mijn gsm) gaan kopen in de winkeltjes naast de school. Daarna ben ik uit nieuwsgierigheid nog één keer gaan loeren in het huisje om te zien of Masudi aan het koken was : -) En ja : -) De jongens zaten gezellig met z’n drietjes in het huisje en er stond een kookpot op het vuurtje : -) zalig!
Toen ik thuis was heb ik dan mijn tien safaricomkaartjes van 1 euro opengekrast en de nummer op mijn gsm gezet. Maar bij één kaartje had ik te hard gekrast waardoor drie nummers iet meer leesbaar waren. Daardoor probeerde ik kei veel combinaties uit om toch maar die ene euro op mijn gsm te krijgen, maar even later werd mijn simkaart geblokkeerd : -) Dat was eigenlijk wel een beetje grappig en ook redelijk typisch An Van Herck : -) Ne normaal denkende mens beseft da da geen goei idee is om 50x te proberen, ma den deze wou zich nie gewonne geven. : -)
Ach ja! Ik zal morgen naar de Safaricomshop moeten gaan en mijn stommiteit uitleggen : -) Haha!
Allé tot morgen allemaal!
Lala Salama!
‘I really liked teaching here in this school. I am very sure my life changed by doing this. And therefore I thank you very much. I’m also sure that in Belgium kids en teachers can learn very much from you all. So keep up the good work!’ Daarna hebben we een klein afscheidsgeschenkje gekregen. Een houten beeldje zoals de figuren op het logo van Rainbow4kids. Waauw. Dat was echt prachtig! Dat kleine prachtige beeldje gaat iets zijn wat ik heel mijn leven ga koesteren! Asante Sana!!!!!
Wat ook best wel fijn was, was dat het begon te regenen toen we afscheid namen van de kinderen. Het was dus een droevig afscheid…
Vandaag hebben we ook een kleine meeting gehad met James, Md. Fatuma, Rueben, Omari, Jessica, Ik en Masudi. We moesten vandaag te weten komen of Masudi te taak op zich wilde nemen om voor de jongens te zorgen. We overliepen met hem wat taken (eten maken, kleren wassen, kinderen wassen, hen kleine dingen leren,…) en we overliepen ook enkele regels (de vrienden van Masudi mogen niet in het huis komen en Masudi wordt verwacht samen met de jongens te slapen.) We hebben Masudi daarna duidelijk gemaakt dat als hij de taak niet ziet zitten, hij het nu moest zeggen. We zouden niet kwaad zijn, maar dan moesten we opnieuw een andere oplossing zoeken. Masudi zei al snel dat hij graag de taak op zich zou nemen. Even later hebben we ook Baraka en Shukurani erbij gehaald en heeft Rueben hen in het Swahili duidelijk gemaakt dat Masudi bij hen zou komen wonen. Echt je had hun gezichtjes moeten zien! Baraka lachte, Shuku lachte en toen ik vroeg of ze Masudi graag hadden zeiden ze ‘yes’ met een glimlach : -) Ongelofelijk wat voor een gevoel dan door je lijf stroomt. YIIIHAAAAAAAA : -) Jessica en ik zijn gelukkig! De meeting was afgelopen en we zijn samen met Omari meteen inkopen gaan doen. Wat hebben we zo ongeveer gekocht:
- Vuurtje om op te koken
- Vier kookpotten met deksel
- Een houten lepel
- Een mes
- Een thermos om Chai (=thee) in warm te houden
- Een ziftje om theeblaadjes in te leggen en zo thee te maken.
- Een plastieke bus voor Magi (=water)
- Drie handdoeken in verschillende kleuren (zodat iedereen zijn eigen handdoek heeft)
- Een nieuw bed voor Masudi want zijn bed viel bijna uiteen.
- Een matras voor Masudi want hij sliep altijd op kartonnen dozen op de lattenbodem van zijn bed.
- Een muskietennet voor hem, want hij had er nog geen.
- We hebben ook nog een kastje besteld dat gesloten kan worden om eten en/of andere dingen in op te bergen.
- Ook hebben we hen wat basiszaken gegeven om te eten. (eieren, bloem, suiker, zout, boter, brood, spaghetti, rijst, olie, theeblaadjes,…)
Later zijn we in de store (plaats waar de dingen staan die uit de container zijn gekomen) nog gaan zoeken achter drie potjes om het zout, de suiker en de theeblaadjes in op te bergen. We hebben nog een grote stoel meegenomen voor Masudi en een extra tafeltje. (Er stond er eentje in het huis om op te eten en nu is er nog eentje om op te koken.)
Ook hebben we nog foto’s omhoog gehangen van Shuku en Baraka tegen hun tussenwand. We hebben nu ook een foto van hen met Masudi die we ook nog gaan lamineren en ophangen en ook foto’s van Jessica en mij en foto’s van Ingrid en de jongens komen tegen de muur! : -)
Ja… Ik kan heeeeeeeeeeeel veel zeggen over ‘Kenyan time’ en het woord ‘pole pole’, maar vandaag… SERIEUS… stond dat woord niet meer in het woordenboek van Rueben, Omari en Masudi,… Ongelofelijk : -) Als het moet, kunnen de mensen hier dus ook Haraka Haraka (snel) zijn : -)
’s Avonds hebben we afscheid genomen van de jongens. We voelden ons goed… : -)
Net voor het donker werd ben ik nog gauw safaricom (geld voor mijn gsm) gaan kopen in de winkeltjes naast de school. Daarna ben ik uit nieuwsgierigheid nog één keer gaan loeren in het huisje om te zien of Masudi aan het koken was : -) En ja : -) De jongens zaten gezellig met z’n drietjes in het huisje en er stond een kookpot op het vuurtje : -) zalig!
Toen ik thuis was heb ik dan mijn tien safaricomkaartjes van 1 euro opengekrast en de nummer op mijn gsm gezet. Maar bij één kaartje had ik te hard gekrast waardoor drie nummers iet meer leesbaar waren. Daardoor probeerde ik kei veel combinaties uit om toch maar die ene euro op mijn gsm te krijgen, maar even later werd mijn simkaart geblokkeerd : -) Dat was eigenlijk wel een beetje grappig en ook redelijk typisch An Van Herck : -) Ne normaal denkende mens beseft da da geen goei idee is om 50x te proberen, ma den deze wou zich nie gewonne geven. : -)
Ach ja! Ik zal morgen naar de Safaricomshop moeten gaan en mijn stommiteit uitleggen : -) Haha!
Allé tot morgen allemaal!
Lala Salama!
donderdag 14 april 2011
Dag 66 – 14.04.2011 – Een oplossing voor de jongens?
Holidayfun is fijn. Echt… Maar elke dag ontdekken dat je plannen helemaal veranderd moeten worden omdat er geen sleutels zijn, geen stroom is, geen water is, is minder fijn… (Misschien een suggestie voor Katrien: Als er nog vrijwilligers ooit de speelpleinwerking gaan voortzetten, is het misschien geen slecht idee om hen een sleutel te geven van de ‘store’ en van het kantoor van Fatuma en haar klas. Zou dit misschien mogelijk zijn?)
Voor de rest hebben we ons vandaag wel gered met de middelen die we hadden. De kinderen hebben een deeltje van Pinokkio gezien, hebben gedanst, hebben met blokken, met krijt, met een soort knex, en met een knikkerbaan gespeeld… Daarnaast blijft ook het kleuterspeeltuintje op school
ontzettend fijn voor die kleine kids!
Spelen met de kleintjes is wel niet altijd gemakkelijk. Elke dag vliegen er wel een paar op straf (want ja, die mzungu’s zijn geen softies : -)) en elke dag moet je wel 5 tot 6 kinderen die al kressend in je oor zitten te wenen, troosten. Ik herinner me nu plots waarom ik ooit gekozen heb voor de lagere school en niet voor de kleuterschool. Ik hou immens veel van kleuters en hun zotte manier van leven : -) maar teveel kleuters brengt stress met zich mee en dat is niet echt mijn ding… Chapeau voor al die kleuterjuffen!!!
Vandaag hebben we van Omari gehoord dat Papa Changawa (vader van Shuku en Baraka) samen met hem en Rueben naar Madame Zeborah van the child department is gegaan. Uit deze samenkomst is misschien een mogelijke oplossing uit de bus gekomen. Madame Zeborah vond het een goed idee om een student van de school die alleen woont in het dorp te laten zorgen voor de twee jongens. Hij zou dan intrekken in hun huisje, hun was doen, eten voor hen maken en hun ‘oudere en zorgzame broer zijn’. We hadden met z’n allen al snel iemand in gedachten. Masoudi is een jongen van 15 die al een tijdje alleen woont. Hij zit bij de scouts en we hebben hem al enkele keren zien spelen met de twee jongens. Enerzijds zie ik het wel zitten om hem die verantwoordelijkheid te geven, maar anderzijds is hij nog maar 15, heeft hij binnenkort misschien een vriendinnetje en wil hij binnen enkele jaren misschien uitgaan. .. Het is een probleem voor later, maar het blijft wel een realistisch probleem…
Een tijdje geleden is er eventjes gedacht aan een vrouw die Ingrid heeft leren kennen toen ze hier nog in Kenia was. De vrouw kon geen kinderen krijgen en vond dat heel erg. Daarnaast kan ze doordat ze geen kinderen kon krijgen, ook geen man vinden. Misschien zou zij voor de jongens kunnen zorgen? Dat was dus het idee van 2 weken geleden... Om eerlijk te zijn had ik de jongens eerder met een mamafiguur willen zien opgroeien dan met een jongen van 15 jaar. Maar ach… Misschien onderschat ik die jongen ook wel… Ik weet het niet… Wat er ook uit de bus komt, ik hoop uit de grond van mijn hart dat de jongens er beter mee zijn, want hen achterlaten in een hoopje ongeregelde chaos had ik niet over mijn hart gekregen.
Mocht Masoudi voor dejongens willen zorgen en mocht Ingrid daar akkoord mee zijn, moeten we zo snel mogelijk een paar nieuwe dingen kopen voor in het huisje… (een rekje, een matras voor Masoudi, een stoof, potten en pannen, een grotere tafel, enz…) Ik hoop dat de mensen die mij sponsorgeld hebben gegeven toestaan dat hun geld hierheen gaat?
Voor de rest heb ik vandaag nog gewerkt voor school en ben ik stiekem nog harder aan het aftellen dan ooit tevoren : -) Och Kenia is zo mooi, ik weet zo zeker dat ik hier ooit terug zal staan, maar nu heb ik gewoon terug even nood aan een overdosis België. En… geloof het of niet, maar ik ben echt niet de enige die aan het aftellen is… Iedereen is aan het aftellen, maar ik weet niet of iedereen dat ook durft toe te geven : -) Bij deze: uw dochter, uw lief, uw vriendin, uw nicht, uw zus, uw tante,… is ook aan het aftellen om u terug te zien : -)
Bon dames en heren… U hoort morgen weer wat meer van mij! : -)
Voor de rest hebben we ons vandaag wel gered met de middelen die we hadden. De kinderen hebben een deeltje van Pinokkio gezien, hebben gedanst, hebben met blokken, met krijt, met een soort knex, en met een knikkerbaan gespeeld… Daarnaast blijft ook het kleuterspeeltuintje op school
ontzettend fijn voor die kleine kids!
Spelen met de kleintjes is wel niet altijd gemakkelijk. Elke dag vliegen er wel een paar op straf (want ja, die mzungu’s zijn geen softies : -)) en elke dag moet je wel 5 tot 6 kinderen die al kressend in je oor zitten te wenen, troosten. Ik herinner me nu plots waarom ik ooit gekozen heb voor de lagere school en niet voor de kleuterschool. Ik hou immens veel van kleuters en hun zotte manier van leven : -) maar teveel kleuters brengt stress met zich mee en dat is niet echt mijn ding… Chapeau voor al die kleuterjuffen!!!
Vandaag hebben we van Omari gehoord dat Papa Changawa (vader van Shuku en Baraka) samen met hem en Rueben naar Madame Zeborah van the child department is gegaan. Uit deze samenkomst is misschien een mogelijke oplossing uit de bus gekomen. Madame Zeborah vond het een goed idee om een student van de school die alleen woont in het dorp te laten zorgen voor de twee jongens. Hij zou dan intrekken in hun huisje, hun was doen, eten voor hen maken en hun ‘oudere en zorgzame broer zijn’. We hadden met z’n allen al snel iemand in gedachten. Masoudi is een jongen van 15 die al een tijdje alleen woont. Hij zit bij de scouts en we hebben hem al enkele keren zien spelen met de twee jongens. Enerzijds zie ik het wel zitten om hem die verantwoordelijkheid te geven, maar anderzijds is hij nog maar 15, heeft hij binnenkort misschien een vriendinnetje en wil hij binnen enkele jaren misschien uitgaan. .. Het is een probleem voor later, maar het blijft wel een realistisch probleem…
Een tijdje geleden is er eventjes gedacht aan een vrouw die Ingrid heeft leren kennen toen ze hier nog in Kenia was. De vrouw kon geen kinderen krijgen en vond dat heel erg. Daarnaast kan ze doordat ze geen kinderen kon krijgen, ook geen man vinden. Misschien zou zij voor de jongens kunnen zorgen? Dat was dus het idee van 2 weken geleden... Om eerlijk te zijn had ik de jongens eerder met een mamafiguur willen zien opgroeien dan met een jongen van 15 jaar. Maar ach… Misschien onderschat ik die jongen ook wel… Ik weet het niet… Wat er ook uit de bus komt, ik hoop uit de grond van mijn hart dat de jongens er beter mee zijn, want hen achterlaten in een hoopje ongeregelde chaos had ik niet over mijn hart gekregen.
Mocht Masoudi voor dejongens willen zorgen en mocht Ingrid daar akkoord mee zijn, moeten we zo snel mogelijk een paar nieuwe dingen kopen voor in het huisje… (een rekje, een matras voor Masoudi, een stoof, potten en pannen, een grotere tafel, enz…) Ik hoop dat de mensen die mij sponsorgeld hebben gegeven toestaan dat hun geld hierheen gaat?
Voor de rest heb ik vandaag nog gewerkt voor school en ben ik stiekem nog harder aan het aftellen dan ooit tevoren : -) Och Kenia is zo mooi, ik weet zo zeker dat ik hier ooit terug zal staan, maar nu heb ik gewoon terug even nood aan een overdosis België. En… geloof het of niet, maar ik ben echt niet de enige die aan het aftellen is… Iedereen is aan het aftellen, maar ik weet niet of iedereen dat ook durft toe te geven : -) Bij deze: uw dochter, uw lief, uw vriendin, uw nicht, uw zus, uw tante,… is ook aan het aftellen om u terug te zien : -)
Bon dames en heren… U hoort morgen weer wat meer van mij! : -)
Dag 65 – 13.04.2011 - Zo moe…
Woensdag is beachday. Met de hele Holidayfungroep zijn we naar het strand gegaan. De kinderen hebben zich echt rot geamuseerd in de oceaan met Lies, Lise, Jessica en Niki. Andere kinderen hebben samen met mij een immens liefdes zandkasteel gebouwd. We maakten ook bruggen van palmbladeren en zorgden voor een grote slotgracht. Ook de vlaggen op de hoogste zandkasteeltorens zijn we niet vergeten : -) Toen we dan uiteindelijk water lieten lopen door de slotgracht vonden de kinderen dat helemaal te gek! Het was een fijne beachday : -)
Na Holidayfun heb ik mezelf een douchke gepakt, een eike gegeten en daarna wilde ik beginnen aan mijn schoolwerk. Helaas… Ik bleek zo moe te zijn dat ik achter mijn computer bijna in slaap viel. Heb me even op mijn bed gelegd en heb uiteindelijk toch een 2-tal uurtjes goed door geslapen. Daarna heb ik nog lang voor school gewerkt. Ben blij dat ik me toch aan m’n schoolwerk kan zetten, want met die hitte en met andere verplichtingen is dat niet altijd even gemakkelijk.
Vandaag gaat alles trouwens veeeeeeeel beter met mijn tand! Ik kan terug goed bijten (al is de kroon, mijn kaak en mijn tong nog wel wat gevoelig), maar echt… het gaat al veel beter dan gisteren!
Het regenseizoen is trouwens al een tijdje geleden gestart, dat had ik al verteld. Maar ondertussen heeft het weeral een 5-tal dagen niet geregend ( enkele minidruppels uitgezonderd). Ben eerlijk gezegd wel gelukkiger met de regen soms. Het weer overdag blijft hier dan nog steeds zonnig, maar de temperaturen zakken toch wel enkele graden en dat is best wel aangenaam, maar daar kunnen we dus nu niet echt van genieten.
Niki heeft vandaag pannenkoeken gebakken ’s avonds. Daar had ik eerst stiekem een beetje schrik voor, want ons Niki is niet echt een keukenprinsesje denk ik : -) MAAR serieus… De pannenkoeken van Niki smaakten heerlijk! Yihaaa Nadien heb ik nog gewerkt voor school en ben ik rond 22.00 uur in mijn beddeken gedoken : -)
Heb niet zo super geslapen. Ben veel wakker geworden door de powercut die onze ventilator eerst afzette en even later weer opzette, moest dan ook nog naar toilet en voor de rest was het ook gewoon mijn nachtje niet… Hopelijk gaat het morgen beter!
Gaat alles daar in den Belgique eigenlijk nog goed? : -)
Knuffels aan mijn lezers en tot morgen!!! : -)
Na Holidayfun heb ik mezelf een douchke gepakt, een eike gegeten en daarna wilde ik beginnen aan mijn schoolwerk. Helaas… Ik bleek zo moe te zijn dat ik achter mijn computer bijna in slaap viel. Heb me even op mijn bed gelegd en heb uiteindelijk toch een 2-tal uurtjes goed door geslapen. Daarna heb ik nog lang voor school gewerkt. Ben blij dat ik me toch aan m’n schoolwerk kan zetten, want met die hitte en met andere verplichtingen is dat niet altijd even gemakkelijk.
Vandaag gaat alles trouwens veeeeeeeel beter met mijn tand! Ik kan terug goed bijten (al is de kroon, mijn kaak en mijn tong nog wel wat gevoelig), maar echt… het gaat al veel beter dan gisteren!
Het regenseizoen is trouwens al een tijdje geleden gestart, dat had ik al verteld. Maar ondertussen heeft het weeral een 5-tal dagen niet geregend ( enkele minidruppels uitgezonderd). Ben eerlijk gezegd wel gelukkiger met de regen soms. Het weer overdag blijft hier dan nog steeds zonnig, maar de temperaturen zakken toch wel enkele graden en dat is best wel aangenaam, maar daar kunnen we dus nu niet echt van genieten.
Niki heeft vandaag pannenkoeken gebakken ’s avonds. Daar had ik eerst stiekem een beetje schrik voor, want ons Niki is niet echt een keukenprinsesje denk ik : -) MAAR serieus… De pannenkoeken van Niki smaakten heerlijk! Yihaaa Nadien heb ik nog gewerkt voor school en ben ik rond 22.00 uur in mijn beddeken gedoken : -)
Heb niet zo super geslapen. Ben veel wakker geworden door de powercut die onze ventilator eerst afzette en even later weer opzette, moest dan ook nog naar toilet en voor de rest was het ook gewoon mijn nachtje niet… Hopelijk gaat het morgen beter!
Gaat alles daar in den Belgique eigenlijk nog goed? : -)
Knuffels aan mijn lezers en tot morgen!!! : -)
woensdag 13 april 2011
Dag 64 – 12.04.2011 – De tand (deel 4)
De grote groep was vandaag weer van de partij. We hebben gedanst en vlaggenroof gespeeld. Daarna moest ik naar de tandarts vertrekken. Dat was vandaag niet echt fijn, want ik had toch wel een beetje schrik voor de kroon die vandaag in mijn mond gezet zou worden. Met bevende voeten kwam ik aan bij de tandarts. Ik mocht meteen binnen… Eerst zou mijn zenuw verwijderd worden, daarna zou mijn tand afgeslepen worden tot een klein stukje waar de kroon later overgeplaatst kon worden. Na enkele minuten bezig te zijn aan mijn tanden, zei de tandarts ‘we have a problem’. Ik dacht al miljaar ’t is toch nie waar zeker, wa is er nu weer met mijn tanden!!!! Maar het bleek een probleem te zijn met het zuigsysteem… Ge kent da wel, da buisje dat al uw speeksel uit uw mond op moet zuigen. (Hier ligt da trouwens nie onhandig in uwe mond te liggen, want de assistente houdt da heel den tijd fatsoenlijk vast : -)) Bon, da ding werkte dus maar half waardoor ik al snel vol hing met mijn eigen speeksel… Ik zag echt ne fontein van speeksel uit mijne mond komen. Mijne bril was al snel verschrikkelijk vuil. Die heb ik dan maar afgezet en toen kreeg ik een andere beschermbril voor mijn ogen. Dat was grappig : -) De tandarts heeft me veel verdovingsspuiten moeten geven. Dat was minder tof, maar ook wel goed want een tand ontzenuwen is niet zo’n lachertje.
Helemaal op ’t einde deed de tandarts een soort cementachtig iets in de holle kroon. Daarna drukte hij die snel in mijn mond. Ik moest een paar keer hard bijten zodat de kroon op dezelfde hoogte zou komen te zitten als mijn andere tanden.
Achteraf gaf de tandarts mij een spiegel om te kijken. De tand zit er echt mooi in. Als ik lach zie je niks. Als ik mijn mond opendoe moet je zelfs heel goed kijken waar die kroon nu precies zit. Alleen als je echt heel goed kijkt naar de kroon zie je dat het geen echte tand is, maar ik ben dus zeer tevreden : -) De schrik van in het begin was voor niets geweest! En ik heb nu toch een mooi aandenken aan de tandartsenpraktijk van Ukunda : -) Haha : -)
’s Middags heb ik met een half verdoofde mond heel veel yoghurt gegeten. Ik durfde nog niet zo goed bijten, omdat de tand toch al fameus pijn begon te doen… Voor de rest heb ik vandaag gewerkt voor school, een beetje geslapen, op internet gezeten met Toon en bloemkool met witte saus en een chickenburger gegeten. Njam! Toen de verdoving echt volledig uit mijn mond verdwenen was had ik echt veel pijn. Man… ik durfde echt niet te bijten omdat ik dan een enorme pijnscheut voelde. Heb mezelf een pijnstiller gepakt! Dat heeft toch wel veel gedaan.
’s Avonds laat heb ik nog een keer met Toon op msn gezeten : -) Dat deed deugd! Ik mis hem, maar de interneturen maken veel goed! : -)
Rond 12 uur ben ik in m’n bed gekropen. Heb geslapen als een roosje!
Helemaal op ’t einde deed de tandarts een soort cementachtig iets in de holle kroon. Daarna drukte hij die snel in mijn mond. Ik moest een paar keer hard bijten zodat de kroon op dezelfde hoogte zou komen te zitten als mijn andere tanden.
Achteraf gaf de tandarts mij een spiegel om te kijken. De tand zit er echt mooi in. Als ik lach zie je niks. Als ik mijn mond opendoe moet je zelfs heel goed kijken waar die kroon nu precies zit. Alleen als je echt heel goed kijkt naar de kroon zie je dat het geen echte tand is, maar ik ben dus zeer tevreden : -) De schrik van in het begin was voor niets geweest! En ik heb nu toch een mooi aandenken aan de tandartsenpraktijk van Ukunda : -) Haha : -)
’s Middags heb ik met een half verdoofde mond heel veel yoghurt gegeten. Ik durfde nog niet zo goed bijten, omdat de tand toch al fameus pijn begon te doen… Voor de rest heb ik vandaag gewerkt voor school, een beetje geslapen, op internet gezeten met Toon en bloemkool met witte saus en een chickenburger gegeten. Njam! Toen de verdoving echt volledig uit mijn mond verdwenen was had ik echt veel pijn. Man… ik durfde echt niet te bijten omdat ik dan een enorme pijnscheut voelde. Heb mezelf een pijnstiller gepakt! Dat heeft toch wel veel gedaan.
’s Avonds laat heb ik nog een keer met Toon op msn gezeten : -) Dat deed deugd! Ik mis hem, maar de interneturen maken veel goed! : -)
Rond 12 uur ben ik in m’n bed gekropen. Heb geslapen als een roosje!
dinsdag 12 april 2011
Dag 63 – 11.04.2011 – Mijn eerste bechamelsaus!
Vandaag hadden we terug de kleine groep bij Holidayfun. De kinderen kregen krijtjes en mochten zichzelf door vriendjes op de grond laten tekenen. Dit was echt heel fijn. Daarnaast hebben we simpele estafettenspelen gedaan, hebben we een Engelse versie gespeeld van ‘wolfje wolfje hoe laat is het’ (=Lion, Lion what’s the time), hebben we we nog wat gedanst, gespeeld op het speeltuintje, spelletjes gedaan met een blinddoek… Kortom, het was weer een geslaagde dag en we hadden toch weer een 30-tal kinderen!
Nadien heb ik bij Chea (de schilder) mijn schilderijen nog laten vernissen. Nu zijn ze nog mooier dan in het begin! Nadien ben ik thuis gekomen en merkten we dat het al een tijdje powercut was en dat het internet nog steeds niet werkte (vanaf vrijdag al niet meer). De powercut zorgde wel voor problemen omdat we voor school wilden werken, maar dus maar konden werken tot de batterij van onze laptops het begaf. Voor de rest heb je dan een beetje een verloren dag : -( Da’s jammer, want die kan ik wel missen!
Over missen gesproken… AAAAAAAHHHHHHHHHHHH ik mis echt veel nu! : -) Wat ga ik toch blij zijn als ik terug naar België kan! : -) Al begint daar de stress wel weer terug! Maja!
’s Avonds laat, toen de stroom voor 2 minuten aansprong, dan weer uitsprong en na 5 minuten weer aansprong heb ik nog lang gewerkt voor school. Gelukkig!
Voor de rest ben ik vandaag ontzettend hard verbrand… De zon heeft me nooit eerder zo verrast als vandaag. Het was winderig, maar ook zo plekkerig. Was me vergeten in te smeren en dat zorgde voor een rode An… Allé toch op die plaatsen waar de zon aan kon, want voor de rest zie ik nog steeds ontzettend wit :- )
Pff zit hier al een tijdje te denken wat ik nu nog kan schrijven, maar ik ga het hier bij laten… Morgen zal ik wel weer wat meer laten horen, want dan moet ik opnieuw naar de tandarts…
Hadi Kesho!!!
Oh en trouwens : -) Ik heb vandaag mijn eerste geslaagde bechamelsaus gemaakt zonder poeder uit een pakje : -) Yihaaaaa!!!!! Binnenkort wordt da dus currysaus, tomatensaus en kaassaus : -) : -) Kenia is goed voor zo’n dingen!
Nadien heb ik bij Chea (de schilder) mijn schilderijen nog laten vernissen. Nu zijn ze nog mooier dan in het begin! Nadien ben ik thuis gekomen en merkten we dat het al een tijdje powercut was en dat het internet nog steeds niet werkte (vanaf vrijdag al niet meer). De powercut zorgde wel voor problemen omdat we voor school wilden werken, maar dus maar konden werken tot de batterij van onze laptops het begaf. Voor de rest heb je dan een beetje een verloren dag : -( Da’s jammer, want die kan ik wel missen!
Over missen gesproken… AAAAAAAHHHHHHHHHHHH ik mis echt veel nu! : -) Wat ga ik toch blij zijn als ik terug naar België kan! : -) Al begint daar de stress wel weer terug! Maja!
’s Avonds laat, toen de stroom voor 2 minuten aansprong, dan weer uitsprong en na 5 minuten weer aansprong heb ik nog lang gewerkt voor school. Gelukkig!
Voor de rest ben ik vandaag ontzettend hard verbrand… De zon heeft me nooit eerder zo verrast als vandaag. Het was winderig, maar ook zo plekkerig. Was me vergeten in te smeren en dat zorgde voor een rode An… Allé toch op die plaatsen waar de zon aan kon, want voor de rest zie ik nog steeds ontzettend wit :- )
Pff zit hier al een tijdje te denken wat ik nu nog kan schrijven, maar ik ga het hier bij laten… Morgen zal ik wel weer wat meer laten horen, want dan moet ik opnieuw naar de tandarts…
Hadi Kesho!!!
Oh en trouwens : -) Ik heb vandaag mijn eerste geslaagde bechamelsaus gemaakt zonder poeder uit een pakje : -) Yihaaaaa!!!!! Binnenkort wordt da dus currysaus, tomatensaus en kaassaus : -) : -) Kenia is goed voor zo’n dingen!
Dag 62 – 10.04.2011 – Nog steeds geen Madame Zeborah…
Vandaag is er niet zo heel erg veel meer gebeurd na we terug zijn gekomen van het feest van Madame Fatuma. We zijn met de groep gaan winkelen, hebben een terrasje gedaan aan de Nakumatt (winkel), zijn met de toektoek terug gekomen, hebben nog eventjes gecheckt of alles goed verliep met de jongens en zijn dan wat verdoofd en vermoeid aan ons schoolwerk begonnen thuis. Van Omari hebben we nu ook gehoord dat de vader van de twee jongens nog steeds niet naar Madame Zeborah is geweest. (child department) Zij had ons nochtans beloofd dat er een oplossing zou zijn voor het probleem als wij terug naar België zouden vertrekken, maar om eerlijk te zijn geloof ik daar niet meer zo hard in. Ik ben al blij dat Katrien drie dagen na ons vertrek terug in Kenia zit. Misschien kan zij de jongens dan terug wat opvolgen en een oplossing bieden voor de problemen.
Voor de rest zijn de jongens heel gelukkig! Ze zijn graag in hun nieuwe huisje, ze zijn ondertussen bevriend met hun nieuwe buren, ze worden veel meer gesignaleerd bij vriendjes van hun eigen leeftijd en ook naar school en naar holidayfun gaan vinden ze super… Ze zijn weer meer kind dan ooit tevoren en zien er lekker rond en gezond uit! Yes! : -)
Toch blijven we wachten op een uitspraak van Madame Zeborah!
Voor de rest zijn de jongens heel gelukkig! Ze zijn graag in hun nieuwe huisje, ze zijn ondertussen bevriend met hun nieuwe buren, ze worden veel meer gesignaleerd bij vriendjes van hun eigen leeftijd en ook naar school en naar holidayfun gaan vinden ze super… Ze zijn weer meer kind dan ooit tevoren en zien er lekker rond en gezond uit! Yes! : -)
Toch blijven we wachten op een uitspraak van Madame Zeborah!
maandag 11 april 2011
Dag 61 – 09.04.2011 – A night in Mombasa
De zus van Madame Fatuma zou vandaag trouwen in Mombasa. Fatuma had afgesproken met ons om 8 uur ’s morgens. 8 uur werd 10 uur, 10 uur werd 12 uur. Om 12 uur arriveerde Madame Fatuma dan eindelijk. Eerst was er afgesproken aan onze huisjes, maar zij stond aan de school : -) Man man…
Aan de school zijn we per twee op een moto gesprongen. Jessica en ik zaten bij Omari. We voelden ons veilig, maar oh wat ging het toch snel mis… Toen we op de grote baan aangekomen waren, verloor Omari plots de controle over zijn stuur, maakte eerst een immense bocht naar rechts, dan één naar links, toen reed hij van de baan af, richting gras en daar zijn we met z’n allen op onze rechterkant tegen de grond gegaan. Jongens toch : -) Mijn hart heeft een slag overgeslagen, maar Omari heeft een talent om zachte landingen te maken. Dus serieus… Ik heb een motorongeluk meegemaakt zonder enige schram. Jessica had later een beetje last van haar knie, maar dat is ondertussen ook weer in orde. Omari heeft zich geëxcuseerd, maar wij vonden het eigenlijk helemaal niet erg… We konden er best mee lachen : -) Door het leven in Afrika relativeer je echt snel hoor… In België had ik daar waarschijnlijk niet mee gelachen : -)
Na de motorrit zijn we met z’n allen in een matatu gestapt en naar Mombasa gereden tot aan de ferry. Daar zijn we te voet over gegaan. Best een belevenis om eerlijk te wezen : -) Goed uwe rugzak vasthouden, wa opgepropt zitten en vooral heel hard bekeken worden, want ne blanke zien ze daar nie rap tussen staan denk ik : -) Na de ferry zijn we met z’n allen in twee toektoeks gestapt (zo’n grappig motorachtig autootje) en zo richting het huis van de ouders van Fatuma gereden. Iedereen heette ons welkom. We moesten onze schoenen uit doen en werden een slaapkamer binnengeleid. Stoelen hadden ze niet, maar we mochten plaats nemen op het bed. Twee seconden later stond er een schotel pilau (rijst met vlees) voor onze neus waar we van mochten eten. Was best wel lekker, al mijd ik het vlees wel vaak in zo’n pilauschotels van hier : -)
Na het eten hebben we een hele tijd moeten wachten, maar dat waren we al zo gewoon vanaf 8 uur dat dat nu er ook wel bij kon. Daarna zijn we met Fatuma een cadeautje gaan halen om aan de bruid af te geven. We hebben met z’n allen wat borden gekocht. Om dat cadeau te laten inpakken hadden we ook veel geduld nodig… Zoveel dat we twintig minuten buiten op een stoel hebben zitten wachten. Echt alles ALLES gaat hier Pole pole… En soms komt da gewoon uw oren uit! Hakuna Matata in Kenia, maar verdomme wij zijn Belgen en da’s voor ons nie gemakkelijk! : -) Ach ja… Ik kan daar wel mee leven, maar het was gewoon de moment niet denk ik : -) Na de cadeau zijn we met z’n allen nog wat frietjes gaan eten en hebben we wat soda gedronken om genoeg suikers binnen te krijgen om daarna weer door de hete zon naar huis te wandelen. Daar aangekomen deden we weer onze schoenen uit en werden we geleid naar slaapkamer nummer 2 waar we weer 2 uur moesten wachten. Iets voor 6 ben ik naar het toilet gegaan (een toiletvorm in de grond – dus hurkend plassen) voor ge daar binnen mocht, moest ge van die rubberen sloefkes aan doen. Maar wij zaten met onze blote voeten en wij moesten in vettige natte schoentjes stappen. En ok, da nat is gegarandeerd gewoon water geweest, maar da was zo vies om met uw voeten in te gaan staan da ge gewoon uw verstand op nul moest zetten om uw behoefte te kunnen doen. Echt grappige ervaringen ze : -) Daarnaast was er geen toiletpapier te bespeuren, maar gelukkig hadden we daar op voorhand al over nagedacht en hadden we stiekem een paar servietten extra genomen tijdens het eten van de pilau : -)
Na mijn toiletbezoek liet Madame Fatuma ons weten dat ze ons ging brengen naar het huis waar we zouden slapen. Verdorie… viel me dat even tegen… Een leegstaand huis, geen matras maar een geweven mat die daar al jaren ligt te liggen, geen lakens, geen muskietennet, geen muggenramen… Oh man… en het begon helemaal erg te worden toen we na 5 sec. in het huis al een immense kakkerlak over de mat zagen kruipen. Ja… Hier zouden we nooit (gerust) in slaap kunnen vallen. Met dat in ons achterhoofd zijn we een uurtje later naar het trouwfeest gegaan in een toektoek. Oooohhhh myyyyy god… Dit was zonder twijfel volledig even de omgekeerde wereld… Een zaal die nog groter is dan een grote kerk in België, waar nog meer stoelen stonden dan in een kerk… Een zaal met een podium vol versierde lampjes en een gouden bankje, een rode loper… We kwamen binnen, kregen een zakje met eten, water, 7up (soda) en een ijsje, kregen een cadeautje (spiegeltje voor de handtas) en werden dan naar onze stoel geleid. De zaal was praktisch leeg, maar na 2 uur ongeveer
zaten er 800 mensen binnen. 800 mensen, waarvan zeker 400 zich zo ongelofelijk wit hadden gepoeierd dat ze konden doorgaan als min of meer blanke vrouw… Het ging zelfs zo ver dat schouders, vingers, handen, benen, voeten en zelfs kinderen mee gepoeierd werden… Blijkbaar wilden ze doodgraag blank zijn… Dat deed ook wel pijn om te zien… Om 22.10u kwam dan uiteindelijk de bruid binnen. En wat voor een bruid. Deze bruid droeg een kleed dat bij ons enkel Koninginnen en Prinsessen dragen… Zoveel diamantjes, zoveel glinsters, een immens lange sluier, een diamanten ding in haar haar… Man man… Dit was echt niet te geloven… En om eerlijk te zijn deed het pijn dat mensen aan zo’n jurk immens veel geld kunnen geven terwijl hun eigen familieleden nog niet het geld hebben om een fatsoenlijk huis te kopen. Echt ik viel bijna achterover toen ik haar zag binnenkomen. Niemand had dit ooit verwacht!
Toen de bruid dan uiteindelijk voor het podium stond om richting haar gouden zetel te gaan, stond plots zeker 600 man recht en vertrok gewoon uit de zaal. Toen wij dachten dat het feest en alles eindelijk zou beginnen, was het dus blijkbaar al gedaan. Echt… Ge kunt u nie voorstellen wa wij allemaal gedacht hebben tijdens da feest, maar niemand van ons kon fatsoenlijk volgen. 600 man vertrok dus, de bruid ging op haar gouden zeteltje zitten, er werden wat cadeau’s afgegeven van naaste familieleden, er werden wat foto’s getrokken( maar niet door ons, want da moest maar eens op facebook verschijnen : -) jongens toch : -)), er werd wat gedanst in grote cirkels gemaakt door vrouwen (want mannen waren niet welkom op dit feest) in prachtige jurken van blijkbaar een 120 euro per jurk. (Om eerlijk te zijn voelde ik mezelf daar nen boer tussen die opgemaakte vrouwen) Madame Fatuma heeft ons nooit willen vertellen wat de bruidsjurk gekost moet hebben, maar ze vertelde dat die ontzettend duur was en dat die niet van Kenia, maar van Arabië afkomstig is. De familie betaalt blijkbaar de jurk en dat was hier mogelijk omdat de meeste mensen van deze familie in een bank werken… Echt niet te geloven eigenlijk : -) Ma bon…
Na het feest dat dus om half 12 al volledig gedaan was… De laatste 10 minuten liep dan plots de bruidegom binnen met een heleboel mensen achter hem. Hij ging naast zijn bruid op het bankje zitten bleef dan 10 minuten zitten en stapte daarna samen met zijn bruid de auto in. (toen hebben we gelukkig toch wel een foto kunnen trekken : -))
Na het feest hebben we even tegen Madame Fatuma gezegd dat we het niet zagen zitten om te slapen in het leegstaand pand. Dat begreep ze al redelijk snel en ze liet vallen dat dat eigenlijk op het einde de bedoeling ook niet meer was. We zouden slapen in het huis waar we dus al twee slaapkamers gezien hadden. Met z’n 5 werden we dus na het feest in een kamer binnen geleid. Niki en Lies hebben op de grond geslapen. Jessica, Lise en ik hebben met drie dwars over een smal twee persoonsbed gelegen. Wel zonder muskietennet, maar gelukkig had ik muggenspray bij. Daar heb ik dan maar een dikke laag van op mijn lichaam gesmeerd. ’s Nachts hoorden we plots het gezang van de moskee. Miljaar : -) was me da toch verschieten… Raar gezang en op zich nie lelijk, maar gewoon niet op de juiste moment (4 uur ‘snachts) en ja… om 5 uur ’s nachts begonnen die daar nog een keer te zingen… Man man we hebben daar met z’n allen achteraf nog goe mee gelachen! Om 6 uur waren we ongeveer wakker. En toen zagen we ook Madame Fatuma in haar duur kleed op de grond slapen, ze zag er nog net hetzelfde uit als de avond ervoor… Jongens toch… Echt bizar allemaal!
Na een uurtje wa gebabbeld te hebben met de rest kregen we ontbijt. Een soort driehoekig broodje da op ne smoutebol lijkt en naar ne smoutebol proeft, maar da gene smoutebol is : -) Daar kon je dan bonen en spaghetti bij eten en thee bij drinken… Om eerlijk te zijn was da best wel lekker : -) alleen een beetje een zwaar ontbijtje da we als Belgen niet meteen gewoon zijn, maar wel ok!
Nadien zijn we met z’n allen terug naar de ferry gegaan, te voet op de ferry, en van de ferry met de matatu tot in Ukunda en van daaruit met de moto terug naar de school. Om eerlijk te zijn was ik niet meer echt gerust op de moto en ik ben ook redelijk zeker dat ik na dat kleine ongelukje niet snel nog voor een moto zal kiezen… mijn derde motorrit ooit zal dus ook mijn laatste zijn : -)
Och ja… Eind goed al goed zeker?
Aan de school zijn we per twee op een moto gesprongen. Jessica en ik zaten bij Omari. We voelden ons veilig, maar oh wat ging het toch snel mis… Toen we op de grote baan aangekomen waren, verloor Omari plots de controle over zijn stuur, maakte eerst een immense bocht naar rechts, dan één naar links, toen reed hij van de baan af, richting gras en daar zijn we met z’n allen op onze rechterkant tegen de grond gegaan. Jongens toch : -) Mijn hart heeft een slag overgeslagen, maar Omari heeft een talent om zachte landingen te maken. Dus serieus… Ik heb een motorongeluk meegemaakt zonder enige schram. Jessica had later een beetje last van haar knie, maar dat is ondertussen ook weer in orde. Omari heeft zich geëxcuseerd, maar wij vonden het eigenlijk helemaal niet erg… We konden er best mee lachen : -) Door het leven in Afrika relativeer je echt snel hoor… In België had ik daar waarschijnlijk niet mee gelachen : -)
Na de motorrit zijn we met z’n allen in een matatu gestapt en naar Mombasa gereden tot aan de ferry. Daar zijn we te voet over gegaan. Best een belevenis om eerlijk te wezen : -) Goed uwe rugzak vasthouden, wa opgepropt zitten en vooral heel hard bekeken worden, want ne blanke zien ze daar nie rap tussen staan denk ik : -) Na de ferry zijn we met z’n allen in twee toektoeks gestapt (zo’n grappig motorachtig autootje) en zo richting het huis van de ouders van Fatuma gereden. Iedereen heette ons welkom. We moesten onze schoenen uit doen en werden een slaapkamer binnengeleid. Stoelen hadden ze niet, maar we mochten plaats nemen op het bed. Twee seconden later stond er een schotel pilau (rijst met vlees) voor onze neus waar we van mochten eten. Was best wel lekker, al mijd ik het vlees wel vaak in zo’n pilauschotels van hier : -)
Na het eten hebben we een hele tijd moeten wachten, maar dat waren we al zo gewoon vanaf 8 uur dat dat nu er ook wel bij kon. Daarna zijn we met Fatuma een cadeautje gaan halen om aan de bruid af te geven. We hebben met z’n allen wat borden gekocht. Om dat cadeau te laten inpakken hadden we ook veel geduld nodig… Zoveel dat we twintig minuten buiten op een stoel hebben zitten wachten. Echt alles ALLES gaat hier Pole pole… En soms komt da gewoon uw oren uit! Hakuna Matata in Kenia, maar verdomme wij zijn Belgen en da’s voor ons nie gemakkelijk! : -) Ach ja… Ik kan daar wel mee leven, maar het was gewoon de moment niet denk ik : -) Na de cadeau zijn we met z’n allen nog wat frietjes gaan eten en hebben we wat soda gedronken om genoeg suikers binnen te krijgen om daarna weer door de hete zon naar huis te wandelen. Daar aangekomen deden we weer onze schoenen uit en werden we geleid naar slaapkamer nummer 2 waar we weer 2 uur moesten wachten. Iets voor 6 ben ik naar het toilet gegaan (een toiletvorm in de grond – dus hurkend plassen) voor ge daar binnen mocht, moest ge van die rubberen sloefkes aan doen. Maar wij zaten met onze blote voeten en wij moesten in vettige natte schoentjes stappen. En ok, da nat is gegarandeerd gewoon water geweest, maar da was zo vies om met uw voeten in te gaan staan da ge gewoon uw verstand op nul moest zetten om uw behoefte te kunnen doen. Echt grappige ervaringen ze : -) Daarnaast was er geen toiletpapier te bespeuren, maar gelukkig hadden we daar op voorhand al over nagedacht en hadden we stiekem een paar servietten extra genomen tijdens het eten van de pilau : -)
Na mijn toiletbezoek liet Madame Fatuma ons weten dat ze ons ging brengen naar het huis waar we zouden slapen. Verdorie… viel me dat even tegen… Een leegstaand huis, geen matras maar een geweven mat die daar al jaren ligt te liggen, geen lakens, geen muskietennet, geen muggenramen… Oh man… en het begon helemaal erg te worden toen we na 5 sec. in het huis al een immense kakkerlak over de mat zagen kruipen. Ja… Hier zouden we nooit (gerust) in slaap kunnen vallen. Met dat in ons achterhoofd zijn we een uurtje later naar het trouwfeest gegaan in een toektoek. Oooohhhh myyyyy god… Dit was zonder twijfel volledig even de omgekeerde wereld… Een zaal die nog groter is dan een grote kerk in België, waar nog meer stoelen stonden dan in een kerk… Een zaal met een podium vol versierde lampjes en een gouden bankje, een rode loper… We kwamen binnen, kregen een zakje met eten, water, 7up (soda) en een ijsje, kregen een cadeautje (spiegeltje voor de handtas) en werden dan naar onze stoel geleid. De zaal was praktisch leeg, maar na 2 uur ongeveer
zaten er 800 mensen binnen. 800 mensen, waarvan zeker 400 zich zo ongelofelijk wit hadden gepoeierd dat ze konden doorgaan als min of meer blanke vrouw… Het ging zelfs zo ver dat schouders, vingers, handen, benen, voeten en zelfs kinderen mee gepoeierd werden… Blijkbaar wilden ze doodgraag blank zijn… Dat deed ook wel pijn om te zien… Om 22.10u kwam dan uiteindelijk de bruid binnen. En wat voor een bruid. Deze bruid droeg een kleed dat bij ons enkel Koninginnen en Prinsessen dragen… Zoveel diamantjes, zoveel glinsters, een immens lange sluier, een diamanten ding in haar haar… Man man… Dit was echt niet te geloven… En om eerlijk te zijn deed het pijn dat mensen aan zo’n jurk immens veel geld kunnen geven terwijl hun eigen familieleden nog niet het geld hebben om een fatsoenlijk huis te kopen. Echt ik viel bijna achterover toen ik haar zag binnenkomen. Niemand had dit ooit verwacht!
Toen de bruid dan uiteindelijk voor het podium stond om richting haar gouden zetel te gaan, stond plots zeker 600 man recht en vertrok gewoon uit de zaal. Toen wij dachten dat het feest en alles eindelijk zou beginnen, was het dus blijkbaar al gedaan. Echt… Ge kunt u nie voorstellen wa wij allemaal gedacht hebben tijdens da feest, maar niemand van ons kon fatsoenlijk volgen. 600 man vertrok dus, de bruid ging op haar gouden zeteltje zitten, er werden wat cadeau’s afgegeven van naaste familieleden, er werden wat foto’s getrokken( maar niet door ons, want da moest maar eens op facebook verschijnen : -) jongens toch : -)), er werd wat gedanst in grote cirkels gemaakt door vrouwen (want mannen waren niet welkom op dit feest) in prachtige jurken van blijkbaar een 120 euro per jurk. (Om eerlijk te zijn voelde ik mezelf daar nen boer tussen die opgemaakte vrouwen) Madame Fatuma heeft ons nooit willen vertellen wat de bruidsjurk gekost moet hebben, maar ze vertelde dat die ontzettend duur was en dat die niet van Kenia, maar van Arabië afkomstig is. De familie betaalt blijkbaar de jurk en dat was hier mogelijk omdat de meeste mensen van deze familie in een bank werken… Echt niet te geloven eigenlijk : -) Ma bon…
Na het feest dat dus om half 12 al volledig gedaan was… De laatste 10 minuten liep dan plots de bruidegom binnen met een heleboel mensen achter hem. Hij ging naast zijn bruid op het bankje zitten bleef dan 10 minuten zitten en stapte daarna samen met zijn bruid de auto in. (toen hebben we gelukkig toch wel een foto kunnen trekken : -))
Na het feest hebben we even tegen Madame Fatuma gezegd dat we het niet zagen zitten om te slapen in het leegstaand pand. Dat begreep ze al redelijk snel en ze liet vallen dat dat eigenlijk op het einde de bedoeling ook niet meer was. We zouden slapen in het huis waar we dus al twee slaapkamers gezien hadden. Met z’n 5 werden we dus na het feest in een kamer binnen geleid. Niki en Lies hebben op de grond geslapen. Jessica, Lise en ik hebben met drie dwars over een smal twee persoonsbed gelegen. Wel zonder muskietennet, maar gelukkig had ik muggenspray bij. Daar heb ik dan maar een dikke laag van op mijn lichaam gesmeerd. ’s Nachts hoorden we plots het gezang van de moskee. Miljaar : -) was me da toch verschieten… Raar gezang en op zich nie lelijk, maar gewoon niet op de juiste moment (4 uur ‘snachts) en ja… om 5 uur ’s nachts begonnen die daar nog een keer te zingen… Man man we hebben daar met z’n allen achteraf nog goe mee gelachen! Om 6 uur waren we ongeveer wakker. En toen zagen we ook Madame Fatuma in haar duur kleed op de grond slapen, ze zag er nog net hetzelfde uit als de avond ervoor… Jongens toch… Echt bizar allemaal!
Na een uurtje wa gebabbeld te hebben met de rest kregen we ontbijt. Een soort driehoekig broodje da op ne smoutebol lijkt en naar ne smoutebol proeft, maar da gene smoutebol is : -) Daar kon je dan bonen en spaghetti bij eten en thee bij drinken… Om eerlijk te zijn was da best wel lekker : -) alleen een beetje een zwaar ontbijtje da we als Belgen niet meteen gewoon zijn, maar wel ok!
Nadien zijn we met z’n allen terug naar de ferry gegaan, te voet op de ferry, en van de ferry met de matatu tot in Ukunda en van daaruit met de moto terug naar de school. Om eerlijk te zijn was ik niet meer echt gerust op de moto en ik ben ook redelijk zeker dat ik na dat kleine ongelukje niet snel nog voor een moto zal kiezen… mijn derde motorrit ooit zal dus ook mijn laatste zijn : -)
Och ja… Eind goed al goed zeker?
Dag 60 – 08.04.2011 – Het Hennabedrog
Vandaag hadden we, zoals de voorbije dagen, weer Holidayfun. Normaal was het enkel de grote groep vandaag, maar alle kleintjes waren er ook. Da’s best wel een beetje vervelend, want als we spelletjes moeten spelen die de kleintjes kunnen spelen, zijn die spelletjes te kinderachtig voor de grote groep. Ze worden dan weggecijferd en dat was nooit de bedoeling. De kleinste zouden komen op maandag en donderdag. De grote op dinsdag en vrijdag… En wie naar het strand mocht komen, komt op woensdag. Pogingen om de kleine kinderen dan maar terug naar huis te sturen, mislukten. Ze hebben zich een hele voormiddag geamuseerd door te kijken naar ons en zich bezig te houden met dingen die ze vonden!
Spelletjes die we vandaag gespeeld hebben zijn: Kiekeboe, moordenaar en detective, pang pang, tik tak boem, Chinese voetbal en jagersbal. Voor de rest hebben we nog wat gedanst en ook de stoelendans had veel succes!
Nadien ben ik samen met Jessica een houten frame gaan halen voor het schilderij van mams, maar al snel moesten we terug naar huis, omdat er mensen stonden te wachten die ons met Henna zouden beschilderen. Morgen moeten we mee naar een Keniaans Moslimhuwelijk van een zus van Madame Fatuma (leerkracht van de school) en daarvoor wilden ze hier graag Henna. Ik zelf heb m’n armen en benen niet laten volzetten. Ik vind Henna echt niet mooi en het blijft ook nog eens 3 tot 4 weken staan en dat hoeft voor mij echt niet. Jessica, Niki, Lies en Lise hebben dus wel Henna. Probleem was wel dat ze de prijs niet wisten voor ze zich lieten volzetten. Madam Fatuma zou nog wel langskomen om die prijs te regelen, maar Madame Fatuma kwam niet. Jessica, Niki en Lise hebben 10 euro betaald voor een beetje Henna op twee voeten en een hand. Lies had meer Henna dan de rest en betaalde 13 euro. Dit is echt echt ongelofelijk veel geld voor Henna… Ach ja… John vertelde ons achteraf dat de vrouwen in het Swahili hadden gezegd dat ze de prijs echt heel hoog moesten houden. Het was dus duidelijk bedrog… Zeker toen John dacht dat ze beter 10 euro hadden betaald voor alle 4… Ze hebben meer dan het viervoud gekregen… Heb me achteraf gelukkig gevoeld dat ik geen Henna heb gevraagd…
Bon… Vandaag ben ik ook nog met Toon op internet gegaan. Ik heb trouwens nog wat foto’s toegevoegd op facebook, voor zij die geïnteresseerd zijn.
’s Avonds hebben we wentelteefjes gebakken njammie : -) Daarna ben ik in de douche gestapt en daarna heb ik een outfit gekozen om morgen voor het huwelijk te dragen. Heb een groen kleedje gekozen waar ik best wel mooi mee sta : -) Dan ga ik nog wat juweeltjes dragen die ik hier gekocht heb en waarschijnlijk mijn haar in een vlecht… : -) Ik wil er wel eens goed uitzien! : -)
Pff,heb best wel wat schrik voor het huwelijk morgen… We weten praktisch nog niets van wat er gaat gebeuren. We weten niet precies waar we terecht gaan komen (zou ergens bij de ouders van Fatuma zijn in Mombasa), we weten niet wat we gaan eten, wat het dagverloop is, hoe we gaan slapen… Madame Fatuma had ons verteld dat we op de grond zouden slapen. Maar om eerlijk te zijn zie ik dat niet goed zitten. Waarschijnlijk is dat zonder muskietennet, zonder matras (ik kan me niet inbeelden dat iemand hier vijf extra matrassen en muskietennetten heeft liggen), dus ik zie het overnachten in Mombasa niet zo goed zitten. Ik hoop nog altijd op een taxi die ons ’s avonds veilig terug naar huis kan brengen. Kan heel dom lijken, maar ik hoop er toch echt op…
Och ja… Zal jullie morgen laten weten hoe het huwelijk verlopen is! Tot snel allemaal!
Warme groetjes, want ja! In het regenseizoen is het hier nog steeds warm en kan je nog steeds verbranden! : -) Hadi Kesho!
Spelletjes die we vandaag gespeeld hebben zijn: Kiekeboe, moordenaar en detective, pang pang, tik tak boem, Chinese voetbal en jagersbal. Voor de rest hebben we nog wat gedanst en ook de stoelendans had veel succes!
Nadien ben ik samen met Jessica een houten frame gaan halen voor het schilderij van mams, maar al snel moesten we terug naar huis, omdat er mensen stonden te wachten die ons met Henna zouden beschilderen. Morgen moeten we mee naar een Keniaans Moslimhuwelijk van een zus van Madame Fatuma (leerkracht van de school) en daarvoor wilden ze hier graag Henna. Ik zelf heb m’n armen en benen niet laten volzetten. Ik vind Henna echt niet mooi en het blijft ook nog eens 3 tot 4 weken staan en dat hoeft voor mij echt niet. Jessica, Niki, Lies en Lise hebben dus wel Henna. Probleem was wel dat ze de prijs niet wisten voor ze zich lieten volzetten. Madam Fatuma zou nog wel langskomen om die prijs te regelen, maar Madame Fatuma kwam niet. Jessica, Niki en Lise hebben 10 euro betaald voor een beetje Henna op twee voeten en een hand. Lies had meer Henna dan de rest en betaalde 13 euro. Dit is echt echt ongelofelijk veel geld voor Henna… Ach ja… John vertelde ons achteraf dat de vrouwen in het Swahili hadden gezegd dat ze de prijs echt heel hoog moesten houden. Het was dus duidelijk bedrog… Zeker toen John dacht dat ze beter 10 euro hadden betaald voor alle 4… Ze hebben meer dan het viervoud gekregen… Heb me achteraf gelukkig gevoeld dat ik geen Henna heb gevraagd…
Bon… Vandaag ben ik ook nog met Toon op internet gegaan. Ik heb trouwens nog wat foto’s toegevoegd op facebook, voor zij die geïnteresseerd zijn.
’s Avonds hebben we wentelteefjes gebakken njammie : -) Daarna ben ik in de douche gestapt en daarna heb ik een outfit gekozen om morgen voor het huwelijk te dragen. Heb een groen kleedje gekozen waar ik best wel mooi mee sta : -) Dan ga ik nog wat juweeltjes dragen die ik hier gekocht heb en waarschijnlijk mijn haar in een vlecht… : -) Ik wil er wel eens goed uitzien! : -)
Pff,heb best wel wat schrik voor het huwelijk morgen… We weten praktisch nog niets van wat er gaat gebeuren. We weten niet precies waar we terecht gaan komen (zou ergens bij de ouders van Fatuma zijn in Mombasa), we weten niet wat we gaan eten, wat het dagverloop is, hoe we gaan slapen… Madame Fatuma had ons verteld dat we op de grond zouden slapen. Maar om eerlijk te zijn zie ik dat niet goed zitten. Waarschijnlijk is dat zonder muskietennet, zonder matras (ik kan me niet inbeelden dat iemand hier vijf extra matrassen en muskietennetten heeft liggen), dus ik zie het overnachten in Mombasa niet zo goed zitten. Ik hoop nog altijd op een taxi die ons ’s avonds veilig terug naar huis kan brengen. Kan heel dom lijken, maar ik hoop er toch echt op…
Och ja… Zal jullie morgen laten weten hoe het huwelijk verlopen is! Tot snel allemaal!
Warme groetjes, want ja! In het regenseizoen is het hier nog steeds warm en kan je nog steeds verbranden! : -) Hadi Kesho!
donderdag 7 april 2011
Dag 59 – 07.04.2011 – De tand (deel 3)
Vandaag hebben we weer Holidayfun gehad (opnieuw de jonge groep). De dag stond in teken van ballonnen. Eerst zongen we het Wakawaka –lied met de dansaap WAKA (een soort handpop die speciaal gemaakt is om ook kei fijn mee te dansen). Daarna deden Lies en Lise een poppenkast met twee ballonnen met een gezichtje op. De kinderen vonden het super. Dan was er een muziekje, ‘Bas Ballon’ genaamd, waarbij de kinderen ballonnen zijn en telkens groeien of terug kleiner worden. Ook daar hebben ze zich heel goed mee geamuseerd. Nadien hebben de kinderen heel erg veel gewoon met ballonnen gespeeld. Ook de mix: tennisraketjes en ballonnen deed het heel goed!
Om tien uur moest ik zelf naar de tandarts gaan. Sinds gisteren is er dus een immens gat in m’n tand, omdat de vulling opnieuw gebroken is. Aangekomen bij de tandarts vertelde die dat de vulling in die ene kies zo groot is dat het geen zin heeft om hier nog vullingen in te plakken. Het zal blijven breken bij het minste dat ik eet. Hij stelde voor om een kroon te laten plaatsen. Ok, ik heb altijd al slechte tanden gehad, maar om op mijn 20 jaar al met valse tanden te beginnen : -( pff… Achja… Heb dan maar naar mijn mams gebeld om even te vragen wat ze daarvan vond, want een kroon heeft een prijskaartje van 350 euro en daar zijn we nog niet mee rond, want ook de zenuw van diezelfde tand moet getrokken worden. Het is geen goed idee om een kroon te zetten op een zenuw waar later nog problemen aan kunnen komen, omdat je een kroon niet gemakkelijk meer kan verwijderen. Maar het verwijderen van een zenuw kost normaal 210 euro (dacht ik) en dat krijg ik nu ‘als vaste klant : -)) voor 150 euro. Dus mijn volgende tandartsbezoek gaat mij 500 euro kosten. Kan je nu geloven dat ik vandaag alles behalve vrolijk heb rond gelopen? Man man… De tandartsbezoeken alleen al hebben mij hier 750 euro gekost. Met dat geld had ik al snel terug naar Kenia kunnen komen verdorie : -(
Bon, genoeg gezaagd en geklaagd zeker?! De tandarts heeft een afdruk van mijn tanden gemaakt, mijn tand voorlopig met iets anders opgevuld (vandaag moest ik gelukkig niets betalen), een juiste kleurprint gekozen voor mijn tand, hij is daarna met mij naar de bank gereden en heeft me daarna afgezet aan de school waar ik terug mee kon doen met Holidayfun. (Alleen was die voor mij niet meer zo fun… ma bon) De tandarts stelde voor om elke zaterdag een 15-tal kinderen van de school naar zijn praktijk te laten komen. Hij kan ze dan tandpasta meegeven en kleine ingrepen doen. Dat vond ik zelf wel een fijn idee, maar ik heb hem gezegd dat hij dat met James moest bespreken… Dat heeft hij ook gedaan… Of het nu ook gaat gebeuren, weet ik niet zeker, maar dat zullen we binnenkort nog wel horen denk ik : -) Mijn tandartsbezoeken zijn dan toch voor iets goed geweest : -)
Dinsdag om 10 uur laat ik de kroon steken. Hopelijk loopt alles zoals het moet en is dit dan ook het einde van mijn blogverhaal ‘De Tand’.
Na de speelpleinwerking heb ik gegeten en een deeltje van mijn was gedaan. Teveel kleren wassen nu is niet zo’n slim idee, omdat je nooit exact weet wanneer het gaat regenen. We moeten dus in kleine stukjes beetje bij beetje wassen en zorgen da we de droge was ook heel erg snel van de draad halen.
Na de was ben ik samen met Jessica en Niki naar het dorp geweest om nog wat kleren uit te delen. Deze keer hebben we de kant van het dorp genomen dat we voordien nog niet kende. De meeste vrouwen daar hebben dus wat kleren gekregen, sommige baby’s hebben wat rammelspeelgoed gekregen dat ik van mijn tante heb meegekregen, ook de kleurboekjes, de wasco’s, de stickers de meisjesspulletjes zijn allemaal aangenomen door kleine blije gezichtjes. DANKUWEL TANTE GERD!!! Je had echt moeten zien hoeveel kinderen je gelukkig hebt gemaakt : -)
Bon, het uitdelen van de kleren verliep weer zoals de laatste keer. Rustig en zeer vreedzaam : -) De mensen waren dankbaar en dat geeft echt een ontzettend fijn gevoel in je lichaam! Daardoor ben ik de hele tandkwestie dan toch even vergeten : -)
Vanavond ga ik nog een filmpje zien denk ik. Heb de moed niet om nog aan mijn schoolwerk te beginnen, maar morgen is dat zonder twijfel wel weer terug het geval. Anders geraak ik er echt niet!
Tot morgen allemaal!!! Nog bijna 21 dagen…
(Ik heb trouwens voor mezelf gauw wat bedjes op een blad getekend om te zien hoe vaak ik nog moet slapen voor ik terug naar huis vertrek. Toen er nog 25 dagen waren ben ik ermee gestart en nu doorstreep ik elke morgen opnieuw een bedje zoals ook kleine kindjes wachten op Sinterklaas of de Kerstman!) : -) De bedkalender maakt me gelukkig : -)
Hadi Kesho!
Om tien uur moest ik zelf naar de tandarts gaan. Sinds gisteren is er dus een immens gat in m’n tand, omdat de vulling opnieuw gebroken is. Aangekomen bij de tandarts vertelde die dat de vulling in die ene kies zo groot is dat het geen zin heeft om hier nog vullingen in te plakken. Het zal blijven breken bij het minste dat ik eet. Hij stelde voor om een kroon te laten plaatsen. Ok, ik heb altijd al slechte tanden gehad, maar om op mijn 20 jaar al met valse tanden te beginnen : -( pff… Achja… Heb dan maar naar mijn mams gebeld om even te vragen wat ze daarvan vond, want een kroon heeft een prijskaartje van 350 euro en daar zijn we nog niet mee rond, want ook de zenuw van diezelfde tand moet getrokken worden. Het is geen goed idee om een kroon te zetten op een zenuw waar later nog problemen aan kunnen komen, omdat je een kroon niet gemakkelijk meer kan verwijderen. Maar het verwijderen van een zenuw kost normaal 210 euro (dacht ik) en dat krijg ik nu ‘als vaste klant : -)) voor 150 euro. Dus mijn volgende tandartsbezoek gaat mij 500 euro kosten. Kan je nu geloven dat ik vandaag alles behalve vrolijk heb rond gelopen? Man man… De tandartsbezoeken alleen al hebben mij hier 750 euro gekost. Met dat geld had ik al snel terug naar Kenia kunnen komen verdorie : -(
Bon, genoeg gezaagd en geklaagd zeker?! De tandarts heeft een afdruk van mijn tanden gemaakt, mijn tand voorlopig met iets anders opgevuld (vandaag moest ik gelukkig niets betalen), een juiste kleurprint gekozen voor mijn tand, hij is daarna met mij naar de bank gereden en heeft me daarna afgezet aan de school waar ik terug mee kon doen met Holidayfun. (Alleen was die voor mij niet meer zo fun… ma bon) De tandarts stelde voor om elke zaterdag een 15-tal kinderen van de school naar zijn praktijk te laten komen. Hij kan ze dan tandpasta meegeven en kleine ingrepen doen. Dat vond ik zelf wel een fijn idee, maar ik heb hem gezegd dat hij dat met James moest bespreken… Dat heeft hij ook gedaan… Of het nu ook gaat gebeuren, weet ik niet zeker, maar dat zullen we binnenkort nog wel horen denk ik : -) Mijn tandartsbezoeken zijn dan toch voor iets goed geweest : -)
Dinsdag om 10 uur laat ik de kroon steken. Hopelijk loopt alles zoals het moet en is dit dan ook het einde van mijn blogverhaal ‘De Tand’.
Na de speelpleinwerking heb ik gegeten en een deeltje van mijn was gedaan. Teveel kleren wassen nu is niet zo’n slim idee, omdat je nooit exact weet wanneer het gaat regenen. We moeten dus in kleine stukjes beetje bij beetje wassen en zorgen da we de droge was ook heel erg snel van de draad halen.
Na de was ben ik samen met Jessica en Niki naar het dorp geweest om nog wat kleren uit te delen. Deze keer hebben we de kant van het dorp genomen dat we voordien nog niet kende. De meeste vrouwen daar hebben dus wat kleren gekregen, sommige baby’s hebben wat rammelspeelgoed gekregen dat ik van mijn tante heb meegekregen, ook de kleurboekjes, de wasco’s, de stickers de meisjesspulletjes zijn allemaal aangenomen door kleine blije gezichtjes. DANKUWEL TANTE GERD!!! Je had echt moeten zien hoeveel kinderen je gelukkig hebt gemaakt : -)
Bon, het uitdelen van de kleren verliep weer zoals de laatste keer. Rustig en zeer vreedzaam : -) De mensen waren dankbaar en dat geeft echt een ontzettend fijn gevoel in je lichaam! Daardoor ben ik de hele tandkwestie dan toch even vergeten : -)
Vanavond ga ik nog een filmpje zien denk ik. Heb de moed niet om nog aan mijn schoolwerk te beginnen, maar morgen is dat zonder twijfel wel weer terug het geval. Anders geraak ik er echt niet!
Tot morgen allemaal!!! Nog bijna 21 dagen…
(Ik heb trouwens voor mezelf gauw wat bedjes op een blad getekend om te zien hoe vaak ik nog moet slapen voor ik terug naar huis vertrek. Toen er nog 25 dagen waren ben ik ermee gestart en nu doorstreep ik elke morgen opnieuw een bedje zoals ook kleine kindjes wachten op Sinterklaas of de Kerstman!) : -) De bedkalender maakt me gelukkig : -)
Hadi Kesho!
woensdag 6 april 2011
Dag 58 – 06.04.2011 – De tand (deel 2)
Vandaag is het woensdag en dus Beach day voor de kinderen die naar Holidayfun komen. Jessica en ik zijn voor 8 uur naar het strand gewandeld om te gaan kijken of het water niet te dicht stond. Dat was gelukkig niet het geval en dus kon de grote groep naar het strand komen. We hadden verwacht dat zij rond kwart voor 9, 9 uur wel zouden arriveren, maar ze kwamen er pas door rond half 10. Ongelofelijk die Kenyan time! Ma bon… de kinderen hebben zich rotgeamuseerd en om eerlijk te zijn de begeleiders ook ; -) Het oceaanwater heeft ons opgefrist en we hebben ons uitgeleefd met de bende kinderen. Na een korte pauze waren we van plan om nog wat spelletjes te doen op het strand, maar de groep wilde toch zooooo graag terug het water in dat we dat maar hebben goedgekeurd. Er zijn genoeg Holidayfun dagen die worden opgevuld met spelletjes dat we de kinderen het water en het strand nu wel gunden. Rond iets na 11 zijn we terug naar school gewandeld. Amai… iedereen leek zo moe en ook ik voelde dat mijn lichaam precies ‘op’ was… Toen we op school aankwamen hebben we nog wat spelletjes gespeeld met de kinderen die nog graag wilden. De anderen mochten rusten. Om 12 uur zijn we met z’n allen naar huis gegaan. We hebben ei gegeten met erwtjes en tomaat. Kei lekker, maar verdorie… breekt ineens mijne tand terug zeker!!! De tand waarvan de vulling vorige keer gebroken was, en diezelfde tand waarin dus een tweetal weken geleden door de tandarts een nieuwe vulling gestoken is, brak vandaag dus weer af. Ik heb nu een immens groot gat in mijn tand en heb momenteel al terug een afspraak gemaakt voor morgen… Man man… : -( Mijn tanden eh… Ik haat die soms echt! Maja! Door de afspraak zal ik morgen wel niet lang aanwezig kunnen zijn op Holidayfun, maar dat is dan maar zo.
Ben vandaag ook het schilderij gaan halen dat ik besteld had voor mijn mams. Het is echt prachtig.
Ik heb gisteren een 100-tal foto’s op mijn facebook gezet van Kenia en ook de foto van haar schilderij zit er sinds vandaag bij. (mocht je dus graag wat foto’s zien, rep je dan naar facebook : -))
Zo dadelijk ga ik nog wat voor school werken en daarna gaan we rijst, met perzikken en tonijn eten. Het wordt zalig : -)
Bon, ik hoor jullie morgen alweer! Tot snel!
Ben vandaag ook het schilderij gaan halen dat ik besteld had voor mijn mams. Het is echt prachtig.
Ik heb gisteren een 100-tal foto’s op mijn facebook gezet van Kenia en ook de foto van haar schilderij zit er sinds vandaag bij. (mocht je dus graag wat foto’s zien, rep je dan naar facebook : -))
Zo dadelijk ga ik nog wat voor school werken en daarna gaan we rijst, met perzikken en tonijn eten. Het wordt zalig : -)
Bon, ik hoor jullie morgen alweer! Tot snel!
Dag 57 – 05.04.2011 – Nog 24 dagen…
Vandaag ’s morgens ook vroeg opstaan om aan Holidayfun te beginnen. We hebben vandaag de tweede groep met de grotere kinderen. Opnieuw doken er problemen op. Het weer zag er echt slecht uit. Het regenseizoen is volop bezig en dus konden er weinig spelletjes buiten doorgaan. We voorzagen dan maar film en muziek om de kinderen mee bezig te houden, maar we moesten de stekker in het stopcontact steken van de bureau van Madame Fatuma en zij was er niet en had haar eigen sleutels. We hebben haar gebeld en een kwartiertje later kwam ze aan! Chanceke : -) Gelukkig hadden we gisteren ook een klaslokaal leeggemaakt om te gebruiken voor spelletjes bij slecht weer : -) Dat kwam dus goed van pas bv. om het rustige spelletje ‘telefoontje’ te spelen. Na de regen hebben we nog fijne spelletjes gedaan zoals vlaggenstok, Enemy chair, Pang pang en tik tak boem. Het was niet altijd simpel om alles in het Engels uit te leggen, maar na wat uitbeelden en voordoen lukte het toch. Om eerlijk te zijn is deze oudere groep wel aangenamer, omdat je veel meer kan doen met hen. Het was dus echt een fijne voormiddag!
In de namiddag zijn Jessica, Niki en ik naar de winkel gegaan zodat we ’s avonds konden eten, maar er kwam een immens zwarte wolk over Maweni en Ukunda… De storm moest al snel losbarsten. Na de winkel wilde Niki haar tamboerijntje gaan ophalen dat ze besteld had bij iemand in de toeristische winkeltjes hier. Eénmaal binnen in het winkeltje viel het water plots met bakken uit de lucht! Echt zot! We hadden met z’n allen gelukkig plastic zakken bij en konden daardoor onze rugzak bedekken met plastic. Zo zijn we twintig minuten vanaf de grote baan tot aan de vrijwilligerswoningen te voet door de zware regen gestapt. Om eerlijk te zijn was het hilarisch! Langs de baan kwamen auto’s aangereden die met hun banden door de plassen vlogen waardoor wij een immense splash water over ons kregen : -) Echt gewoon grappig… De Kenianen moeten hier gedacht hebben dat wij zotte Mzungu’s zijn geweest! En uiteindelijk is da misschien ook wel zo : -) Och ja… de regen deed me deugd! Ik was eindelijk eens goed afgekoeld! Nadien ben ik wel snel in de douche gesprongen en heb me proper aangekleed zodat ik niet ziek zou worden van dit avontuurtje… : -)
Nadien heb ik nog voor school gewerkt en ben ik ook lang op het internet kunnen gaan. Mama Rainbow heeft ons sinds gisteren internet geschonken en dat doet zoooooveeel deugd! We kunnen nu fatsoenlijk werken voor school, we kunnen nu gemakkelijker praten met vrienden en familie uit België en als er een probleem is kunnen we haar ook meteen bereiken. Dat is echt zalig!
Mocht je dit lezen: IMMENS BEDANKT KATRIEN!!!! We hebben met z’n allen dan ook een planning gemaakt waarop staat wie welke dag op welke uren op het internet kan. Zo kan iedereen ongeveer evenveel. Mijn uren zijn dinsdag van 1 – 4 uur. Donderdag van 7 tot zo lang als je wil en vrijdag van 4-7 uur. (Let wel op: allemaal Keniaanse tijd) Zo heeft iedereen van ons een avondje internet gekregen en de rest is ook mooi verdeeld!
Deze week heb ik wel mijn avond gewisseld met Jessica, omdat ze anders haar vriend deze week niet kon horen. Dus ik heb vandaag van 1 – 4 en van 7 – laat op internet gezeten. Deze donderdag krijgt Jessica dan mijn avond. Het was echt zalig om nog eens uren aan een stuk te praten met Toon, met mijn mama, mijn zus, mijn beste vriendin… echt het was super en daardoor ben ik ook volledig ‘satisfied’ om half 1 (ja da waren lange babbels :- )) in mijn bedje gekropen…
Helemaal klaar voor morgen!!!!
In de namiddag zijn Jessica, Niki en ik naar de winkel gegaan zodat we ’s avonds konden eten, maar er kwam een immens zwarte wolk over Maweni en Ukunda… De storm moest al snel losbarsten. Na de winkel wilde Niki haar tamboerijntje gaan ophalen dat ze besteld had bij iemand in de toeristische winkeltjes hier. Eénmaal binnen in het winkeltje viel het water plots met bakken uit de lucht! Echt zot! We hadden met z’n allen gelukkig plastic zakken bij en konden daardoor onze rugzak bedekken met plastic. Zo zijn we twintig minuten vanaf de grote baan tot aan de vrijwilligerswoningen te voet door de zware regen gestapt. Om eerlijk te zijn was het hilarisch! Langs de baan kwamen auto’s aangereden die met hun banden door de plassen vlogen waardoor wij een immense splash water over ons kregen : -) Echt gewoon grappig… De Kenianen moeten hier gedacht hebben dat wij zotte Mzungu’s zijn geweest! En uiteindelijk is da misschien ook wel zo : -) Och ja… de regen deed me deugd! Ik was eindelijk eens goed afgekoeld! Nadien ben ik wel snel in de douche gesprongen en heb me proper aangekleed zodat ik niet ziek zou worden van dit avontuurtje… : -)
Nadien heb ik nog voor school gewerkt en ben ik ook lang op het internet kunnen gaan. Mama Rainbow heeft ons sinds gisteren internet geschonken en dat doet zoooooveeel deugd! We kunnen nu fatsoenlijk werken voor school, we kunnen nu gemakkelijker praten met vrienden en familie uit België en als er een probleem is kunnen we haar ook meteen bereiken. Dat is echt zalig!
Mocht je dit lezen: IMMENS BEDANKT KATRIEN!!!! We hebben met z’n allen dan ook een planning gemaakt waarop staat wie welke dag op welke uren op het internet kan. Zo kan iedereen ongeveer evenveel. Mijn uren zijn dinsdag van 1 – 4 uur. Donderdag van 7 tot zo lang als je wil en vrijdag van 4-7 uur. (Let wel op: allemaal Keniaanse tijd) Zo heeft iedereen van ons een avondje internet gekregen en de rest is ook mooi verdeeld!
Deze week heb ik wel mijn avond gewisseld met Jessica, omdat ze anders haar vriend deze week niet kon horen. Dus ik heb vandaag van 1 – 4 en van 7 – laat op internet gezeten. Deze donderdag krijgt Jessica dan mijn avond. Het was echt zalig om nog eens uren aan een stuk te praten met Toon, met mijn mama, mijn zus, mijn beste vriendin… echt het was super en daardoor ben ik ook volledig ‘satisfied’ om half 1 (ja da waren lange babbels :- )) in mijn bedje gekropen…
Helemaal klaar voor morgen!!!!
maandag 4 april 2011
Dag 56 – 04.04.2011 – Holidayfun en de KHK in Vorselaar!
Vanaf vandaag is het uitslapen tot 8 uur voorbij (want serieus dat is hier uitslapen (vooral gericht aan mijn vriendje Toon :-p)). We moesten opstaan om 6.30u en om half 8 aan de school staan om de laatste voorbereidingen te treffen.
Ja lap… liep da daar een beetje in het honderd zeg… We hadden gisteren de sleutel van de store (plaats waar alle materialen vanuit de container liggen) gevraagd voor materialen zoals ballen en andere dingen, maar James was vandaag niet aanwezig dus daar liep al vanalles mis, want hij is de enige met de sleutel. Daarnaast had Mickael beloofd onze muziek klaar te zetten zodat we exact om 8 uur konden starten met het liedje Wakawaka… maar ook dat was niet in orde… Helaas :- ) We hebben Mickael opgebeld en die ging alles meteen regelen. Dat gebeurde dan inderdaad wel, maar we konden dus pas met de muziek starten rond half 11. : -) Die Kenyan time is hier echt om u een kriek mee te lachen eh : -) We hadden eigenlijk gisteren op voorhand wel kunnen weten dat dat vandaag problemen ging geven, maar bon.. we zijn te goed gelovig denk ik :- ) Gelukkig hebben we ons kunnen redden. Er waren ongeveer 30 kinderen aanwezig en ook enkele nieuwe kinderen die nog niet ingeschreven waren. We hebben wel gemerkt dat kinderen van 3 en 4 jaar echt wel te klein zijn om mee te doen. Ze verstaan de speluitleg vaak niet en dat liep meestal fout af, maar bon, we zullen proberen om het verder te doen zoals het nu is. De kinderen hebben spelletjes gespeeld, hebben een pauze gekregen waarin ze water konden drinken, hebben een beetje gespeeld op het speeltuintje van de school, hebben gedanst en nog een deel van de leeuwenkoning gezien. Dat was eerst niet de bedoeling voor vandaag, maar aangezien er zoveel was misgelopen moesten we uiteindelijk nog wat tijd anders zien op te vullen. Maar de leeuwenkoning had succes : -) Zelfs Moka van de school (volwassen man) heeft zich bij ons gezet en heeft de hele film lang met een lachend gezicht gevolgd. : -) Schitterend om te zien!
Om 12 uur hebben we het geheel weer afgesloten met het liedje wakawaka. De kinderen mochten naar huis en ook wij konden terug gaan. Het doet wel deugd om zo eens op de middag thuis te zijn.
Ook Niki woont vanaf vandaag terug bij ons in het huisje. Ze is 2 weken bij haar ouders geweest. We hebben ’s middags samen een ei gebakken met championnekes, erwtjes, tomaten en ajuin. Gewoon njammie : -) En daarna hadden we tijd om eindelijk aan ons schoolwerk voor Vorselaar te beginnen. Dat is ook de reden waarom we aan Katrien gevraagd hebben of het goed is dat de speelpleinwerking geen hele dagen zijn, maar enkele halve. Zo hebben we halve dagen om voor school te werken, want ons afstudeerproject is echt niet simpel en vergt nog heel wat tijd en moeite! Het zou jammer zijn dat we door onze stage in Kenia dit jaar zouden buizen… Dus gelukkig heeft Katrien dat goedgekeurd! Bedankt daarvoor! Ik heb mezelf buiten onder ons nieuw terrashuisje gezet. Die tafeltjes zijn geschikt qua hoogte om schoolwerk te doen : -) Heb twee ronde tafeltjes tegen elkaar geschoven en zit nu in een handige hoek om zowel mijn laptop als mijn grote papierenboel uit te stallen : -) Schitterend : -) Voor de rest komt er nu ook een zalig fris briesje onder het terras door waardoor ik me goed voel en goed ga kunnen werken.
Ik zal er nu maar eens invliegen! Trouwens, waar ik nu plots nog aan denk… Ik heb pas nog een gevecht gehad met een immens grote kakkerlak die zich verstopte in een hoekje van onze toiletkamer. Kheb die bus doom gepakt… Da beest goed gedoomd, maar da bleef vliegen en immens snel stappen. Maat… heb ik me daar gekrest! Ik kon niet kressen eh zoals de meeste meisjes da kunnen, maar serieus… Hier in Kenia leert ge da echt! Heb mezelf zelfs uit schrik van da immens grote beest (hij was echt uitzonderlijk groot) op ne stoel gezet en ben daar gebleven tot da beest zou doodgaan. Jammer genoeg had het daar geen zin in. Lies van het ander huisje is ons ter hulp gekomen. Heeft kei veel doom gespoten op da dier (misschien een beetje teveel wel), maar het stopte met lopen en al snel lag het op zijn rug op sterven… Gelukkig… Als er na zo’n voorval ineens iets jeukt op uw been of ge stapt met uwe blote voet op iets da hard aanvoelt… ik zweer het u, maar dan springt ge in de lucht omda ge denkt da ge weer zo’n beest op u hebt eh… Echt kiekevel heb ik daarvan gekregen! Bah : -) Ma bon! Ik hoor jullie morgen alweer!!!!
Tot snel!
Ja lap… liep da daar een beetje in het honderd zeg… We hadden gisteren de sleutel van de store (plaats waar alle materialen vanuit de container liggen) gevraagd voor materialen zoals ballen en andere dingen, maar James was vandaag niet aanwezig dus daar liep al vanalles mis, want hij is de enige met de sleutel. Daarnaast had Mickael beloofd onze muziek klaar te zetten zodat we exact om 8 uur konden starten met het liedje Wakawaka… maar ook dat was niet in orde… Helaas :- ) We hebben Mickael opgebeld en die ging alles meteen regelen. Dat gebeurde dan inderdaad wel, maar we konden dus pas met de muziek starten rond half 11. : -) Die Kenyan time is hier echt om u een kriek mee te lachen eh : -) We hadden eigenlijk gisteren op voorhand wel kunnen weten dat dat vandaag problemen ging geven, maar bon.. we zijn te goed gelovig denk ik :- ) Gelukkig hebben we ons kunnen redden. Er waren ongeveer 30 kinderen aanwezig en ook enkele nieuwe kinderen die nog niet ingeschreven waren. We hebben wel gemerkt dat kinderen van 3 en 4 jaar echt wel te klein zijn om mee te doen. Ze verstaan de speluitleg vaak niet en dat liep meestal fout af, maar bon, we zullen proberen om het verder te doen zoals het nu is. De kinderen hebben spelletjes gespeeld, hebben een pauze gekregen waarin ze water konden drinken, hebben een beetje gespeeld op het speeltuintje van de school, hebben gedanst en nog een deel van de leeuwenkoning gezien. Dat was eerst niet de bedoeling voor vandaag, maar aangezien er zoveel was misgelopen moesten we uiteindelijk nog wat tijd anders zien op te vullen. Maar de leeuwenkoning had succes : -) Zelfs Moka van de school (volwassen man) heeft zich bij ons gezet en heeft de hele film lang met een lachend gezicht gevolgd. : -) Schitterend om te zien!
Om 12 uur hebben we het geheel weer afgesloten met het liedje wakawaka. De kinderen mochten naar huis en ook wij konden terug gaan. Het doet wel deugd om zo eens op de middag thuis te zijn.
Ook Niki woont vanaf vandaag terug bij ons in het huisje. Ze is 2 weken bij haar ouders geweest. We hebben ’s middags samen een ei gebakken met championnekes, erwtjes, tomaten en ajuin. Gewoon njammie : -) En daarna hadden we tijd om eindelijk aan ons schoolwerk voor Vorselaar te beginnen. Dat is ook de reden waarom we aan Katrien gevraagd hebben of het goed is dat de speelpleinwerking geen hele dagen zijn, maar enkele halve. Zo hebben we halve dagen om voor school te werken, want ons afstudeerproject is echt niet simpel en vergt nog heel wat tijd en moeite! Het zou jammer zijn dat we door onze stage in Kenia dit jaar zouden buizen… Dus gelukkig heeft Katrien dat goedgekeurd! Bedankt daarvoor! Ik heb mezelf buiten onder ons nieuw terrashuisje gezet. Die tafeltjes zijn geschikt qua hoogte om schoolwerk te doen : -) Heb twee ronde tafeltjes tegen elkaar geschoven en zit nu in een handige hoek om zowel mijn laptop als mijn grote papierenboel uit te stallen : -) Schitterend : -) Voor de rest komt er nu ook een zalig fris briesje onder het terras door waardoor ik me goed voel en goed ga kunnen werken.
Ik zal er nu maar eens invliegen! Trouwens, waar ik nu plots nog aan denk… Ik heb pas nog een gevecht gehad met een immens grote kakkerlak die zich verstopte in een hoekje van onze toiletkamer. Kheb die bus doom gepakt… Da beest goed gedoomd, maar da bleef vliegen en immens snel stappen. Maat… heb ik me daar gekrest! Ik kon niet kressen eh zoals de meeste meisjes da kunnen, maar serieus… Hier in Kenia leert ge da echt! Heb mezelf zelfs uit schrik van da immens grote beest (hij was echt uitzonderlijk groot) op ne stoel gezet en ben daar gebleven tot da beest zou doodgaan. Jammer genoeg had het daar geen zin in. Lies van het ander huisje is ons ter hulp gekomen. Heeft kei veel doom gespoten op da dier (misschien een beetje teveel wel), maar het stopte met lopen en al snel lag het op zijn rug op sterven… Gelukkig… Als er na zo’n voorval ineens iets jeukt op uw been of ge stapt met uwe blote voet op iets da hard aanvoelt… ik zweer het u, maar dan springt ge in de lucht omda ge denkt da ge weer zo’n beest op u hebt eh… Echt kiekevel heb ik daarvan gekregen! Bah : -) Ma bon! Ik hoor jullie morgen alweer!!!!
Tot snel!
Abonneren op:
Posts (Atom)