Ik kon vandaag goed uitslapen. De nacht was ook koel, omdat het zo fris en hard geregend heeft ’s nachts. Zalig : -) Wat ook zalig is, is dat de laatste maand van start is gegaan. Jessica en ik tellen nu echt af naar onze aankomst in Zaventem, maar zoals eerder gezegd wilt maar een half deeltje van ons hart naar huis. En het andere deeltje wil graag hier blijven. Ook ons vertrek eind april zal dubbel zijn…
Om 11.00u werden Marion en Marlies met een taxi opgehaald om naar de luchthaven gebracht te worden. Ze vertrekken vandaag terug naar België. Hopelijk zijn ook zij, net als Tine, goed aangekomen, goed ontvangen en kunnen ze nu hun hele verhaal vertellen en Afrika een beetje introduceren in hun gezin. Wij (de overblijvers) zijn stiekem echt een beetje jaloers, want zij zien hun vriendje terug, hun gezin terug, ze krijgen al hun luxe terug en kunnen weer kei vers brood en goei Belgische frietjes eten : -) Ze kunnen een goei bad vol schuim nemen, ze kunnen weer dagelijks op internet… Het is toch echt iets om jaloers op te zijn. Maar ik ben er wel zeker van dat ook Marlies en Marion stiekem jaloers zijn op ons, omdat wij de kans krijgen Afrika nog net dat tikkeltje langer te ontdekken…
Bon, het afscheid deed pijn. Er zijn traantjes gevloeid en je voelt wel fel dat we nu nog maar met 5 overblijven. Deze maand zal echt anders zijn…
Nadat ze vertrokken zijn, zijn Jessica en ik onze Cajamba’s (muziekinstrumenten die we besteld hadden) gaan halen. Ze zien er leuk uit en echt zalig om in de klas te gebruiken! Ik heb wel gemerkt dat ik moet gaan stoppen met het kopen van souvenirs, want als ik zo blijf doorgaan, moet ik een extra koffer kopen om mijn souvenirs te vervoeren naar België en dat is niet zo’n heel goed plan.
Nadien zijn we naar de Nakumatt gegaan om inkopen te doen. Voor we binnenstapten zagen we een koeltoog met hapjes die er zoooooooo ongelofelijk Belgische en zo ongelofelijk goed uitzagen. Je zag chocolade cakejes, chocolade donuts, hapjes met chocolade en slagroom, koekjes met chocolade… Kortom het zag eruit als een toog in de beste bakkerij van België. Den deze kreeg natuurlijk meteen goesting om toch maar een chocolade donut te eten. Jessica en ik gingen aan een tafeltje zitten, bestelden een verse passion Juice en ik kreeg dus ook een fantastische donut op een bordje. Alles leek goed, alles leek lekker… tot ik er dan eindelijk met mijn mes in probeerde te snijden. De donut was immens hard! Toen ik er dan ook nog een hap van nam, bleek de donut niet alleen hard maar ook ontzettend droog te zijn. Stel je voor dat al je oudste brood bijeen gepropt zit in een donut… Wel, die smaak kreeg ik ook toen ik die donut in mijn mond stak. De chocolade erop was smakelijk, maar de koek was echt te droog. Lap… ik wilde ook eens een klein Belgisch gevoel creëren door nen hap te nemen van ne goeie donut. Mislukt dus… Verdomme : -) Ik heb gezworen geen donut meer te eten in Kenia en dat ik mij niet meer zou laten verleiden door een bakkerijtoog vol hapjes.
Jessica heeft ondertussen al enkele dagen een bizarre vlek op haar borstkas staan. Toen ik na het eten van mijn verschrikkelijke donut plots een pharmacie zag stelde ik haar voor om toch eens te gaan vragen of ze wisten wat die vlek juist was. Jessica vond dat een goed idee en kwam even later terug met het nieuws dat ze ‘ringworm’ had. (ge kunt da intikken in google afbeeldingen en dan ziet ge een vlek in de vorm van een ring, zo is da bij haar ook) Ze was eerst een beetje bang dat er dan ook effectief een worm in haar zou zitten, maar dat bleek achteraf gezien gelukkig niet waar te zijn. Ringworm is een soort schimmel die besmettelijk is. Je kan hem krijgen van andere mensen of kinderen of blijkbaar ook door het eten van heel erg veel kool. En da moet nu lukken, maar vorige week of de week daarvoor hebben wij massa’s kool gegeten. Eerst drie dagen als avondeten en dan werd er ook nog kool geserveerd op school tijdens de middag. Het zou daar dus wel eens van kunnen zijn. Ben benieuwd of de vlek nu zal stoppen met groeien nu ze enkele middeltjes heeft gekregen van de pharmacie.
’s Avonds laat zijn we samen met Penelope en Gijs naar de Nomad gereden. Dat is een restaurant in de buurt. Het zag er heel erg chique uit en het eten was er lekker. Deze avond was de laatste voor Penelope en Gijs. Penelope was hier ook 3 maanden zoals ons. Ze heeft eerst 2 maanden lang enorm hard gewerkt voor school en daarna, toen de laatste maand haar vriend Gijs hier was, hebben ze samen nog wat den toerist uitgehangen wat ze dubbel en dik verdienden! Die twee zijn echt twee goeie mensen, respectvol tegenover iedereen en daarnaast gewoon ontzettend fijne mensen om mee om te gaan! Hoop ze ooit nog eens terug te zien.
Na de Nomad zijn we nog even naar de Sjakatak gereden. Daar zou vanavond iets te doen zijn rond bodybuilders. Uiteindelijk duurde dat allemaal zo lang voor het begon dat we geen bodybuilders gezien hebben en rond 1 uur vertrokken zijn naar huis. Gijs en Penelope zouden om 2 uur naar de luchthaven vertrekken, dus namen we afscheid in de Sjakatak.
Eénmaal thuis waren we uitgeput en vielen we al snel in een diepe slaap : -) Zoals in de sprookjes…
Lala Salama!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten