Vandaag zijn we zonder elektriciteit naar school vertrokken. Gelukkig zagen we daar al snel de twee jongens die vandaag dus toch naar school zijn gekomen : -) GOED!!! Gisteren hadden de kinderen het examen van science en het examen van Kiswahili + Kusoma (= lezen), vandaag kregen ze Social studies en het examen godsdienst.
Heb vandaag ook gepraat met de ouders van Niki. Niemand weet wat er gebeurd is. Ze gaan dit weekend te weten komen of de brieven en het geld misschien nog bij hen thuis liggen. Zullen we daar maar met z’n allen op hopen? (Mr. Mutua gaf me vandaag ook twee verzen uit de bijbel mee… Roman 8 vers 24 tot 25 en Jeremia 29 vers 11…) Dat laatste vers over ‘hopen’ kan toevallig geweest zijn, maar verdorie dat vers kan ik goed gebruiken de volgende dagen… Ik hoop zo hard dat die mensen da thuis vergeten zijn… Dan kan mijn ‘hopen’ stoppen en weet ik het zeker!
’s Middags zijn we naar huis gaan eten ipv op school. We hadden gisteren gehakt gekocht en wilden vandaag spaghetti eten ’s avonds, maar toen de rest van de groep zei dat ze vandaag bbq gingen eten in de ‘Wahnsin’ waren wij ook wel snel verkocht. Onze spaghetti moesten we dus ’s midddags opeten. We wandelden naar huis en merkten al snel dat er nog steeds geen elektriciteit was. Bijkomend probleem was dat ook het water afgesloten was. Gelukkig hebben wij hier zo’n soort drinktoestel met waterbidons waar we ons water van konden gebruiken.
Na school (want ook vandaag zijn we naar school gemoeten omdat het examens waren) zijn we met de groep naar de Wahnsin gegaan. Ikzelf heb uiteindelijk toch gepast voor de bbq en heb mezelf een pizza genomen. Jessica nam een pizza margarita, ik een pizza super meaty… Die waren echt lekker, maar da was zoveel!!? We hebben de pizza dan maar in een zakje laten steken en meegenomen om eventueel morgen aan de twee jongens te geven. Da’s enerzijds wel wa verwennen, maar anderzijds hebben we toch geen goei eten weggegooid/ verspild. : -)
Na de Wahnsin heb ik mezelf wat blogtijd gegeven om die wat aan te vullen, want het was de laatste dagen wel wat druk geweest en werken aan mijn blog zat er toen niet echt in. De powercut was ook gedaan en het water was teruggekeerd : -) Mijn computer kon dus weer opladen : -)
Heb vandaag ook echt ne kei grappige entree gemaakt in mijn klas. Voor mijn klasdeur staat er een trapje. In al mijn onhandigheid vloog ik daar natuurlijk al over, daarna vloog ik kei hard tegen de deur en toen moest ik direct mijn voet zetten of ik had binnen gegleden ipv binnengestapt. Maat… Al die kinderen keken naar ‘Madame An’ die daar zo raar deed en zelfs teacher Dorothy keek mij echt raar aan. ‘Wa deed gij nu?’ stond er te lezen op hun gezichten : -) Ze zeiden allemaal meteen sorry en ik ben maar gewoon met ne knalrooie kop en een lachend gezicht op mijne stoel gaan zitten en heb mijn werk verder gezet : -) Maat : -) Waarom gebeuren die onhandige dingen altijd met mij : -) Kben echt geboren voor de onhandigheid : -) Och ja… Ben uniek in onhandigheid zallek dan maar denken : -)
Ik ga nu wel stoppen met m’n blog, want wil nog graag douchen en daarna kruip ik in mijn bed!!
Tot snel allemaal…
Amaai Antje, wat gebeurt er daar toch veel op zo'n week tijd! Ik ben blij dat je spulletjes gevonden zijn. Het is jammer dat je ze nu niet bij je hebt, maar je gaat ze wel kunnen bewaren en da's ook fijn, toch?
BeantwoordenVerwijderenIk ben trouwens ook onder de indruk van de brief van je mama! Zo mooi geschreven, Eddy Wally zou zeggen 'amaaaai zeg'...
Ik heb jammer genoeg wel slecht nieuws voor jou: uniek in onhandigheid ben je niet! Gisteren hadden we spaghettifeest op het speelplein en het was al donker toen we de laatste dingen aan het opruimen waren. Ik kwam samen met Elise van boven de trap af (buiten), maar er is buiten geen licht, dus ik zag niks. Toen ik dus na Elise de trap afkwam, dacht ik dat er nog een treeke was, maar da was nie, maar ik maakte wel de beweging ervoor... En aangezien er boven wel licht brandde en Stijn een paar meter verder stond, heeft hij dat allemaal perfect kunnen volgen :D maarja, hij is al wel meer gewend intussen! Ik denk altijd maar: we hebben toch weer goed gelachen!
Doe het nog goed ginder he Antje!
Veel liefs,
Bo