Vandaag is het woensdag. Toch ben ik naar school gegaan, omdat ik een dag in te halen had. Ik heb er namelijk eentje gemist toen mams en paps hier nog waren. Daardoor kon ik vandaag heel moeilijk uit mijn bed en ben ik vermoeid naar school vertrokken. Elke dag 10 uur op school zijn, daarna nog eten maken, lesvoorbereidingen maken… Ik denk dat ik het in Belgische termen best zwaar mag noemen…
Ben echt moe, maar ik haal wel veel voldoening uit het lesgeven, het ‘aanwezig zijn’ en het ‘participeren’ op school. Er zijn de laatste dagen ook echt al wel wat dingen veranderd…
- Weekkalender
- Werkhoudingsvoorwaarden van Eddy (sit still, be silent en put up your hand)
- Stappen voor probleemoplossend denken van Eddy
- Eddy zelf (handpop)
- Sportuniformen
- Tv en Dvd
- Cassette –en cd speler
- Tijdens elke break en lunch gaan alle deuren op slot zodat diefstal kan tegengegaan worden.
- Als de bel gaat na de break of lunch gaan alle lln. in de rij staan en worden samen met hun leerkracht naar de klas gebracht.
- Beloningssysteem met stempelstiften over de school heen.
- Beloningssysteem in class 1 van Marion (schildpadden zitten onder water en bij goed gedrag worden de wasknijpers met schildpad elke keer een stap hoger gezet tot ze uiteindelijk het land bereiken, als beloning krijgen de kinderen dan een applaus van de hele klas!)
- Beloningssysteem in class 2 van mezelf (als leerlingen echt hun best hebben gedaan, zowel zwakke als sterke, of als ze echt goed mee hebben geholpen met bepaalde taken op school kunnen ze een sticker verdienen. Bij 10 stickers staan de kinderen die dag in de kijker. Ze mogen eerst in de rij staan, mogen boeken uitdelen in de klas, mogen het slot van de deur doen nadat ik hen de sleutel geef,…
Zoals je ziet is er op een korte tijd toch best al wat veranderd… Iedereen probeert z’n steentje bij te dragen. In de groep zitten goeie tekenaars en goeie denkers. Sommigen hebben veel sponsorgeld, anderen hebben wat minder. Sommigen hadden heel veel potloden, latten, gommen e.d. bij, anderen wat minder… Iedereen helpt en doet zijn best waar het kan. Dat is ook meteen de reden waarom we wel wat kunnen realiseren denk ik… ??
Nu maar hopen dat de leerkrachten na de vakantie nog steeds enthousiast genoeg zijn om te werken met de ideeën die we hebben aangereikt.
Daarnaast moet ik jullie ook nog even het verhaal van de gruwelijke spin vertellen… : -) ’s avonds laat was er een kleine twintig minuten een powercut geweest. En da’s eigenlijk nooit erg, maar als het hier donker is, zie je dus echt niets meer. Gelukkig hebben Niki en Jessica een koplamp bij en staat hier ook nog een olielampje en een lamp die op zonne-energie werkt en die elke dag door de zonnestraaltjes wordt opgeladen. Licht was dus al snel geen probleem meer… Wat wel een groot probleem was, is dat er door die powercut allemaal ongedierte ons huisje is binnengeslopen. Vlak na de powercut hoorde je daarom al meteen een immense kreet. Er liep een kakkerlak rond de voeten van iemand, ma kweet nie precies meer van wie… Voor we hem konden doomen, was hij al weer in de kast gekropen. Bah! : -) Even later ga ik nietsvermoedend mijn laptop terug in mijn laptoprugzak steken die tegen de muur staat. Ik buk me, mijn hoofd raakt de muur bijna. Ik raak mijn rugzak nog geen klein beetje aan of er schiet een immense spin naar omhoog die precies recht op mijn hoofd afkomt. Ik kreste daar de hele boel bijeen (Niki die al bijna sliep, terug wakker : -)) ik schiet me daar naar mijn slaapkamer waar Jessica ook al bijna zou kressen bij het zien van mijn gezicht : -) Stoere Tine pakt ne vliegenmepper en de bus doom. Eerst geeft ze het beest een enorme klap op het hoofd, dat valt meteen tegen de grond en nog geen seconde later krijgt het arme (maar verdorie zo grote en behaarde) beest een douche van doom over zich heen… Ik stond te kijken met kippenvel over mijn hele lijf… Maat, daar was ik echt nie goed van! Heb aan Tine gevraagd om het dode beest buiten ergens te leggen waar ik het de volgende dag eens goed kon bestuderen… Maar wonder boven wonder was dat beest volledig verdwenen de volgende dag… Echt bizar… Vlak na deze gebeurtenis ’s avonds dacht ik bij de minste jeuk aan mijn lichaam dat er een beest op hing. Echt man… was er nie meer gerust in : -)
Och ja… Da hier vieze beesten leven, daar zal ik moeten mee leven…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten