Voor Kenia was ik aan het aftellen om te vertrekken… Nu begin ik echt af te tellen om mijn vriendje terug te kunnen zien… Nog 50 dagen en ik vlieg in zijn armen! Begrijp me niet verkeerd. Ik ben hier heeeeel graag en dat deze stage mijn leven veranderd heeft, is gewoon super. Het leven hier, de cultuur, de mensen, het gevoel van één grote familie te zijn, is echt iets wat je in je leven meegemaakt moet hebben. Aan iedereen die erover twijfelt ook ooit naar Kenia te komen: stop met twijfelen en KOM!!!! : -)
Daarnaast wil ik even iedereen bedanken die mijn blog nog steeds volgt. Ik heb al veel leuke reacties gekregen en het is super dat er zoveel zijn die echt wachten op mijn nieuwe blogberichten. Dat geeft mij de ‘goesting’ om te blijven schrijven. Daarnaast is dit blog voor mij ook een mooi dagboek om Kenia en de dingen die ik hier heb meegemaakt nooit meer te vergeten. In het bijzonder wil ik ook mijn Bomma bedanken, want die leest (zonder enige voorkennis van computers en technologische snufjes) toch ook elke keer mijn blog heb ik gehoord : -) SUPER! Binnenkort hebben we ne computerkenner in de familie : -) Dus aan iedereen: Asante Sana…
En aan mijn lieve Toonevriend wil ik graag nog de volgende woorden zeggen: Nina penda wewe : -) Nakupenda wewe
Vandaag was het, net zoals de voorbije dagen, zwaar. De dagen zijn lang, de slaaptijd is te kort : -) Wat ik mis in België (buiten mensen) is zonder twijfel een ligbad met schuim, een bord vol heerlijke groenten van ons papske zijne hof, mijn eigen bed, internet dat ALTIJD marcheert, een bureau waar ik mijn schoolwerk fatsoenlijk op kan doen, want onze tafel is te hoog en ons terras is te laag : -) (hoor mij hier zagen : -) ) Bon, dromen van dingen die ge mist is niet slecht eh?
Oh ja en een wasmachine zou ik nog vergeten : -) Handwas is best wel tof ze, maar het duurt gewoon soms wel lang. En Kenianen kunnen echt kei goed wassen met de hand, die hebben daar precies een speciale manier voor als ge da ziet. Wij als Mzungu’s (blanken) bakken der echt niks van : -) Grappig!
Op school was het vandaag ook fijn. De uren vliegen daar wel voorbij, omdat je echt constant bezig bent. Les geven, verbeterwerk, bijles geven, in’t oog houden dat iedereen zijn oefenboek en schoolagenda heeft afgegeven en zijn werk heeft afgewerkt, controleren of niemand tekstboeken van school naar huis neemt, controleren of in elke pennenzak nog een potlood, gom, slijper en lat zit en tussendoor nog stickers geven aan die kinderen die echt goed gewerkt hebben voor hun niveau. Zo krijgen ook de iets zwakkere kinderen stickers. Het systeem werkt wel enorm hier. De kinderen komen nu zelfs heel vaak achter een sticker vragen als ze zelf vinden dat ze goed gewerkt hebben : -) En geloof me, ze werken ook echt goed nu… : -) ‘Stickers doen wonderen’ had evengoed de titel van mijn blog kunnen zijn vandaag . Ook stempels doen het bijzonder goed. Als ik ooit terugkom naar Kenia (wat ik echt wel graag wil doen) neem ik zonder enige twijfel stickers mee. Zo één simpele sticker maakt een kind voor een hele dag gelukkig : -) Zo gelukkig, dat ze toch voor elke speeltijd hun stickers nog eens willen tellen : -) Schitterend zo’n klein Keniaantje met een smile vol blinkend witte tandjes : -) Op dat beeld word je echt verliefd hoor, geloof me : -)
Na school zijn we nog samen met Katrien iets gaan drinken. Morgen vertrekt ze, dus een beetje afscheid nemen was zeker wel gepast. We gaan haar missen…
(@Katrien: Hopelijk zien we je ooit nog terug! : - ) Hou je goed! )
Voor de rest hebben we weer laat lessen voorbereid en zijn we laat gaan slapen…
Lala Salama (Slaapwel) en Hadi Kesho ( Tot morgen!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten