Dit weekend heb ik de taak op mij gekregen om voor de twee jongens Shukurani en Baraka te zorgen. Elke morgen om negen uur ging ik naar school om hen te wassen en hun kleren te wassen. Rond 12 uur kwam ik terug en gaf ik hen eten. Meestal vragen ze achter Shapati met bonen (een soort pannenkoek dat niet naar pannenkoek smaakt met bonen en bonensap). Om 5 uur moest ik opnieuw op school zijn. De kinderen werden opnieuw gewassen en ik gaf hen avondeten. Meestal vroegen ze patatjes met brood en een beetje boter. Voor die maaltijden betaal ik telkens ongeveer 50 cent… Echt weinig! : -)
Na de lunch rond 12 uur ben ik samen met Niki naar het strand gewandeld waar we opnieuw Captain Salim tegenkwamen. Ik zie die gast nu al drie dagen op een rij : -) Best wel een toffe gast. Al denk ik dat ik moet oppassen omdat hij wat teveel verwacht… We zijn samen met hem eerst naar het kleine winkelsteegje aan het strand gegaan waar ik nog wat houten sleutelhangers heb besteld. Daarna heeft hij ons nu ook de andere kant van het strand eens laten zien. Daar is’t ook wel mooi : -)
Rond vier uur zijn we samen nog gauw naar een minihutrestaurant-achtig iets gegaan waar we voor de eerste keer Pilau hebben gegeten. Da’s rijst, maar die is op een bepaalde manier klaargemaakt. Was eigenlijk wel lekker, maar heb maar een beetje geproefd, omdat ik nog wat wil oppassen met mijn darmen. : -)
Rond 5 uur kwamen we dan terug aan op school en hebben we de jongens verzorgd zoals ik al zei.
Nadien kwam Katrien ons ophalen (Jaja, Mama Rainbow is terug in Kenia voor een weekje) We zijn samen met haar, Penelope en Gijs naar een restaurant gegaan waar ik rijst met grote garnalen bestelde. Njammie : -) Da was echt lekker! ’s Avonds zijn we nog naar een beach bar gegaan. Niki en Ik zijn daarna naar huis gebracht en de rest is nog heel even naar de discotheek (de Sjakatak) geweest. Daar hadden we echt niet zoveel behoefte aan. Daarnaast waren we ook echt wel moe…
Aangekomen in ons huisje gebeurde er iets gruwelijk : -) Een verschrikkelijke kakkerlak zat ons op te wachten onder ons gasfornuisje. Redder An greep al snel naar de bus Doom die hier ALTIJD voor handen is… In een geweldig gevecht tussen leven en dood schoot de kakkerlak alle kanten uit en lag al snel op zijn rug met zijn bootjes te spartelen. Twee seconden later kroop er een hagedis over de muur waar we allebei ook heel erg van schrokken en nog twee seconden later zette Niki haar voet op iets wat heel erg krakte… Ze kreste het uit, ik kreste van schrik kei hard mee… Al dachten we eerst dat Niki op een kakkerlak gestaan had, waren we toch gelukkig toen we een miljoenpoot dood op de grond zagen liggen. Grote gevolg van dit verhaal: Een ongeruste John (op die avond onze nachtwaker) die meteen voor ons raam stond en vroeg: What’s the matter : -) Ondertussen lagen wij samen al in een deuk van’t lachen en onze arme John kon in’t begin niet zo goed volgen. Even later heeft hij met een stukje wcpapier beide dode dieren als een echte held in onze vuilnisbak gegooid. John gelukkig, wij gelukkig : -) Dus tijd om onze oogjes te sluiten en naar dromenland te gaan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten