Vandaag was een beetje een pijnlijke dag voor mij. Ik had ’s morgens op school bijna de tranen in mijn ogen… Eerst zag ik tijdens de assembly hoe een gestrafte (grotere) jongen op zijn hurken moest zitten, zijn handen onder zijn knieën moest houden en dan zijn hoofd moest vasthouden. Hij heeft een tiental minuten op een trapje gezeten in het midden van de binnenkoer. (Plaats waar ook de vlag wordt gehesen) Iedereen kon hem zien zitten… Maar echt, dat is nog niet het ergste, dat moet zoveel pijn doen : -( Heb me daar echt slecht gevoeld en zelfs een gebedje gedaan voor hem dat hij snel van zijn straf verlost zou zijn… Even later (met dat voorval in mijn achterhoofd) zag ik een kind in class 3 met een mega opgezwollen oog en voorhoofd. Ongelofelijk hoe dik dat was! Ik was meteen ongerust over het kind en bracht het naar de teachers. Ze keken er even naar, zeiden dat hij een bijensteek had gehad en dat hij zijn examen maar moest meedoen. Daar viel ik bijna achterover van verbazing. Een kind met zo’n enorme zwelling op z’n oog en voorhoofd zou ik zonder enige twijfel meteen naar een ziekenhuis of toch zeker een dokter hebben gebracht. Nee, hij moest zijn examen nog afmaken… Ook voor hem deed ik een gebedje, want verdorie dat kind moet hebben afgezien… Van zo’n dingen schrik je hier echt en het deed me zoveel pijn te merken dat niemand daar iets mee inzat… Het leek heel even alsof hun hart op een andere plaats zit en alsof ze bestand zijn tegen zo’n dingen… Man man : -(
Voor de rest heb ik me op school bezig gehouden met het verbeteren van examens en met het invullen van een puntenlijst. Tijdens de middag zijn mijn ouders het schooltje even komen bezoeken. Ze vonden het er goed uitzien, al schrokken ze wel hoe groot het verschil is met kleuterklassen en lagerschoolklassen in België.
Zelf ben ik tot 5 uur op school gebleven vandaag, daarna ben ik een kijkje gaan nemen naar het huisje van Baraka en Shukrani. Er staan nu al houten stammen in de gaten die we gisteren zagen. Het huisje vordert! Daarna heb ik een duik genomen in het zwembad van the rainbowapartments (nu mijn ouders hier zijn moetek daar van profiteren!) en dan samen met mama en papa gegeten. Net voor het donker viel, ben ik aangekomen aan onze vrijwilligerswoningen waar ik nu opnieuw mijn blog zit te typen. Had net zo’n zin in warme chocomelk dat ik dat gauw gemaakt heb voor mezelf, maar ook voor Niki, Tine en Isaac. (want die moest niet nadenken toen ik hem vroeg of hij daar zin in had : -)) Hij bracht de tas en het bordje waar ik een koekje op had gelegd afgewassen terug : -) Hihi, is een lieve man!
Bon, de laatste blogberichten zijn niet zo immens lang, maar nu mams en paps hier zijn, valt er meer te doen dan blogs typen : -) Maar met die kleine berichtjes kan je toch ook al een beetje volgen.
Tot snel lieve mensen!
Ik mis jullie!
P.s. Ik heb net gehoord dat Baraka ‘Blessing = zegen’ zou betekenen en ‘Shukrani’ betekent ‘Thank you’. ’s Wel mooi! : -)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten