Onze vliegreis was zwaar. Een ander woord dat de reis beter beschrijft is er zeker niet. Het eten was wel heel erg lekker. Daar schrok ik zelf wel van. Ik at eerst rijst met spinazie en aardappeltjes, een lekker potje groentjes en een dessertje. Dit aten we rond 12 uur ’s nachts. Daarna hebben we geprobeerd om te slapen… SLAPEN IN EEN VLIEGER GAAT NIET! Misschien heb ik hoop en al een halfuur vast geslapen. Daarna vooral gehoopt dat het snel dag werd! Om exact drie uur ging het licht in de vlieger weer aan. Ons ontbijt werd geserveerd. Lekker ontbijt, dat wel, maar VEEEEEEEL te vroeg! Nog even later kregen we van opgewekte stewardesses ‘a morning towel’. ’t Was verdorie ne ‘night towel’ verdomme! J Maar we hebben ons dan toch een beetje kunnen wassen.
Wat hebben we in deze eerste vlucht zeker geleerd?
- Hoe moet je een yoghurtpotje open doen dat gezwollen staat van het drukverschil?
o FOUT: niet trekken, want ge hangt onder de yoghurt inclusief uw buren, de stoel en uw haar!
o JUIST: Prik sensueel met je gekregen plastic mes een gaatje in het yoghurt dekseltje. Je hebt nu geen problemen J
Aangekomen in Ethiopië begon de miserie… Jessica en ik werden van de groep gescheiden. We hadden in Zaventem geen tweede ticket gekregen voor de tweede vlucht, maar de luchthaven van Ethiopië werd hiervan op de hoogte gebracht. Het grote probleem was nu dat we niet van Ethiopië rechtstreeks naar Mombasa konden vliegen. Die vlieger zat namelijk vol. Marion, Marlies, Tine en Niki hadden deze vlucht wel. Jessica en ik moesten eerst een vlucht zien te regelen naar Nairobi. Van daaruit zouden we dan een vlucht nemen naar Mombasa. Dit was STRESSY!!! Geloof mij!!!!!!! Eerst hielp een man van Ethiopian airlines ons verder. Dit duurde exact 2 uur!! 2UUR!!!!!!!!!!!!! Pole pole (typisch woord voor ‘langzaam’ in Kenia) was ook voor Ethiopië van toepassing. Gelukkig kregen we een twintigtal minuten voor we moesten opstijgen onze tickets. Jessica en ik hadden een bizarre vlucht. Zetel 40 was achteraan in het vliegtuig, daar beweegt een vliegtuig dus echt wel eens zo hard! Misselijkheid verzekerd. Ook op deze vlucht kregen we lekker eten. Kip met boontjes en rijst, opnieuw een lekker potje groentjes en een smakelijk banaanachtig dessertje. Aangekomen in Nairobi begon opnieuw onze stress! We moesten een visum aanvragen, lang in de rij staan, de juiste UNIT en GATE vinden en aan wel 20 mensen in’t Engels uitleggen wat nu precies het probleem was.
‘We had a little problem with the flight. Normally we had to go from Ethiopië to Mombasa, but that flight was full, so now we go from Ethiopië to Nairobi and from Nairobi to Mombasa. Our luggage is already in Mombasa. Friends of us will pick it up for us. We don’t have any tickets, but we have some kind of boarding pass they gave us in Ethiopië. Normally we have to change this into a ticket. Do you know where we can do that?’ Gelukkig vonden we waar we moesten zijn. We hadden de juiste vlucht! Maar opnieuw hadden we toch weer een beetje pech. We moesten over een dame kruipen die in een rolstoel zat om onze plaatsen te bereiken. Even later kregen we twee zakjes met Mixed Nuts from Kenya. (KEI LEKKER MAAR…) De vrouw naast ons was echt wel een beetje ontzettend vuil, had praktisch geen tanden en probeerde met haar vieze mond vol andere etensresten (zo leek het althans) haar zakje open te krijgen. Eerst heb ik echt gedacht om haar te helpen, maar toen ze begon met haar mond was mijn zin om te helpen ECHT over. Daarnaast stonk deze vrouw ook immens . Bah echt… Een vlucht naast zo iemand was niet zo aangenaam! Maar gelukkig duurde dit maar een klein uurtje. Om exact tien voor vier Keniaanse tijd zijn we geland in Mombasa. Katrien en de rest stond ons op te wachten MET bagage J Yes!!!!!! (We dachten dat we die mss ook nog kwijt zouden zijn, aangezien we al zoveel pech hadden gehad) Na het landen waren we wel ontzettend blij dat alles goed was verlopen met ons. De Afrikaanse mensen in Ethiopië en in Nairobi hebben ons echt enorm geholpen. DANK DAARVOOR, ASANTE SANA!!!!
We zijn meteen vertrokken met Katrien. WOOW man, wat een cultuurshock! Het leven hier is zoooo anders dan in België. Eerst en vooral bestaan er hier geen verkeersborden. Iedereen rijdt zomaar waar hij wil rijden en bepaalt zelf wie voorrang heeft en wie zichzelf tussen de andere auto’s plet. In Mombasa is er exact 1 verkeerslicht. Als ik me niet vergis hebben we hier wel wat foto’s van genomen als nen echte toerist! J Wat heel erg opvalt is dat IEDEREEN op straat en langs de straat loopt. In België zie je praktisch niemand langs de wegen. Daarnaast zie je ontzettend veel armoede, vuilnis, tweedehandswinkeltjes, winkeltjes op de fiets, zware karren die worden voort geduwd of getrokken… Echt raar om te zien!
Dan de veerboot over, richting Ukunda… Ukunda is best wel speciaal. We zitten hier goed J Onze vrijwilligerswoningen zijn prachtig! Je hebt niet de luxe van België, maar echte Keniaanse luxe en da’s zalig. We beschikken over een keukentje, ijskast, tv, living, twee slaapkamers met twee bedden met muskietennetten, immens grote douche, ruim toilet, een prachtige veranda waar ik dit nu zit te typen en een soort veranda dat tussen beide vrijwilligerswoningen instaat. Tussen de huizen op de foto (die al eerder op mijn blog verscheen) staat nu dus precies een mini afdakje met mooie houten meubelen waar mensen van beide huisjes samen kunnen eten …) Naast al die leuke dingen hebben we ook verschillende huisdieren… Hagedissen, immense mieren, bizarre vliegen, muggen en kakkerlakken… Wat we nog gaan tegenkomen weet ik niet, maar dat is gegarandeerd nog niet alles!
Nadat we ons geïnstalleerd hebben in ons huisje (ik slaap met Jessica, Niki en Tine) gingen we met Katrien en andere mensen van het project naar een prachtig Keniaans restaurant. Onze maag is nog niet bestand tegen al het eten dat hier verkrijgbaar is, maar ik at een zeer lekkere spaghetti Carbonara. We leerden elkaar allemaal wat kennen. Het was een gezellige avond, maar toch zat onze groep er maar wat moe bij. We hadden twee dagen niet geslapen, dus toen we na het restaurant mochten slapen was dat schitterend. Rond 22.00u Keniaanse tijd kropen we tussen ons muskietennet en sliepen zalig. (Al was het verdorie wel warm) J We hebben goed geslapen, prachtig gedroomd en toen… toen begon dag 2…
Hallo dag Antje, Geweldig vind ik het dat ik ook uw schrijfseltjes mag lezen. Vanaf nu ga ik uw avontuur in Kenia ook volgen. Ik ben ervan overtuigd dat jij dat heel goed gaat doen!!! Het zal een hele ervaring zijn 3 maanden bij die kindjes. Nog heel veel groetjes, Roza.
BeantwoordenVerwijderen