Heb vandaag tot 8 uur geslapen. Om 10 uur hadden we een afspraak met Fatuma (onderdirectrice van de school) Ingrid, Jessica, Penelope en ik zouden samen met haar een matras gaan brengen naar Baraka en Shoukrani die wij sponsoren. We hebben gemerkt dat de vader nog steeds niets doet voor de kinderen. Ze krijgen nog steeds geen eten van hem, worden nog niet gewassen en hij slaapt nog steeds niet bij zijn kinderen ’s avonds. Dit vinden we heel erg! We hebben de kinderen meegenomen, hebben ze laten wassen en hebben ze eten gegeven, want ze hebben al van vrijdag niets meer gegeten. Daarnaast is het ook zo dat de vader tegen de kinderen heeft gezegd dat ze niet weg mogen gaan van het huis. Alle kinderen spelen leuke dingen in het dorpje en onze sponsorkindjes moeten de hele dag rond hun huisje blijven. Toen ze ons zagen, lachten ze echt… Ze beginnen ons echt te kennen en geven ons nu ook altijd een hand als we naar hen komen. Het verhaal is zo erg!! Het doet me elke keer weer pijn als ik de jongens bij hun hutje en bij hun vader zie. En ik voel me elke keer weer gelukkig als ze zich beter voelen als we ze geholpen hebben. Het zijn echt twee prachtige kinderen en het zijn ook echt twee knappe kinderen… Alleen jammer dat ze zo dun zijn. (Ze hebben het hele weekend weer geen eten gekregen) : -(
Er is ondertussen ook wat nagedacht over wat we hier kunnen doen aan de situatie. Heel even dachten we om de kinderen naar Kebene te brengen, maar eigenlijk zit Kebene vol. Er is maar plaats voor 25 leerlingen en er zitten er nu al 29. Er is nu een andere oplossing uit de bus gekomen die hopelijk wel goed is voor de kinderen. In het dorpje woont Regina. Regina heeft zelf al 3 kinderen, heeft ook wel wat kleinkinderen, maar is echt een vrouw die te vertrouwen is. Zij gaat nu voor de kinderen zorgen, ze wassen en zorgen voor eten. Waarschijnlijk gaan ze een huisje bouwen vlakbij deze vrouw waar de kinderen in kunnen wonen. De matras die naar hun huisje gebracht is, gaat dan ook naar de kinderen, want we hebben schrik dat enkel de vader op deze matras zal liggen en dat is uiteraard niet de bedoeling. Nadat de kinderen nog eens goed gegeten hebben, zijn ze samen met Regina terug naar het dorpje gegaan. Jessica en ik hebben nu besloten om elk weekend en elke woensdag naar deze kinderen te gaan om te zien of alles goed gaat zoals het moet. Ben benieuwd, maar deze kinderen verdienen het echt om veilig en gezond te leven…
Het eten dat Penelope gekocht heeft voor de kinderen, Shapati (een soort pannenkoek) met bonen, hebben Jesscia en ik ook gekocht toen de jongens weer naar hun dorpje zijn gegaan. Dat heeft gesmaakt. Het was super veel, maar het heeft slechts 40 chilling gekost. (40 eurocent) Daar gaan we binnenkort zeker nog eens eten halen : -) Zo goedkoop!
OOH my god, er valt hier juist een raam uit ons raam. Één houten omlijsting met glas in, viel gewoon zomaar tegen de grond. Het glas is blijkbaar gebroken en het raam is gewoon van zijn scharnieren gebroken. Man man : -) Afrika!!! : -)
Ik ben vandaag trouwens voor de eerste keer verbrand. Toen ik naar Baraka en Shoukrani ging, was ik me vergeten in te smeren. Ook Jessica zit met hetzelfde probleem… Bij haar is het nog net iets erger dan bij mij… Veel aftersun smeren dus!
Na de middag en het eten van de Shapati, zijn Jessica en ik naar Kim4love geweest. (Dezelfde liveoptredens als vorige zondag) Je betaalt niets voor de optredens, maar kan op je gemak zelf iets te drinken nemen, wat bijkletsen, op het strand gaan liggen, in de zee gaan zwemmen. Perfect dus voor een zondag, rustdag, chilldag, Polepoledag…
Nadien weer met de matatu naar huis gereden, ons heel erg snel gewassen en daarna gingen we met de groep nog iets eten op restaurant… ( Ik heb voor drinken en eten 3 euro betaald) De reden waarom we nu weer op restaurant gingen (want dit gaan we heus niet altijd doen) is dat Lydie, André, Yosette en Ingrid de volgende morgen zouden vertrekken. We wilden graag nog fatsoenlijk afscheid nemen en daarom gingen we mee.
Mocht één van jullie(= Lydie, André, Yosette en Ingrid) dit blog nu lezen:
We zijn met de hele groep echt blij dat jullie hier ook zijn bij geweest. Katrien moest onverwacht weg, maar iedereen is denk ik heel fier op de manier hoe jullie ons toch nog steeds geholpen hebben. We hebben heel veel aan jullie gehad en hopen jullie echt nog eens terug te zien. We weten nu ook dat Rainbow4kids fantastische projectleiders heeft! Keep up the good work, zou ik zeggen! Ik had het trouwens zelf wel beetje moeilijk om geen tranen te laten rollen. (Ben nogal goed in het verbergen van die dingen soms : -() Ik ga jullie echt missen! Heb gezien hoe hard jullie je inzetten voor de mensen hier en dat raakt me! Hoop zo, uit de grond van mijn hart, dat ik jullie hier ooit nog tegenkom! Geniet nog van het weer iets koudere België!!
Tot morgen allemaal!
Prachtig wat jullie daar allemaal doen An, ik ben fameus onder de indruk. Mooi hoe jullie zo blijven doorzetten, no matter what! Tis ook leuk om volgen zo, op deze blog. Al is het niet simpel met de erin verweven plaatselijke woordenschat ;-) In ieder geval: keep up the good work, veel succes en plezier nog daar!
BeantwoordenVerwijderenWard