’s Morgens vroeg hoorden we plots heel veel kinderen roepen. Dat geroep kwam uit de richting van de school… We hadden allemaal het gevoel dat de container moest aangekomen zijn en dat was inderdaad zo!
Enkele Kenianen die kwamen helpen begonnen meteen aan het zware werk, want het was een hele grote container! Jammer genoeg werd niet alles met even grote zorg uit de container gehaald… Dat vond ik vaak echt vreselijk. Er is blijkbaar heeeeeeel veeeeeel werk gestoken in het verzamelen van nog degelijke materialen. Als je dan ziet hoe dozen naar elkaar geworpen worden, word je toch wel kwaad ook al weet je dat die Kenianen daar zo niet over nadenken. Ze zijn blij met wat ze krijgen, maar hebben nooit geleerd om echt zorg voor iets te dragen en dat is jammer. Zo zijn er wel enkele dingen gesneuveld, maar al bij al is het nog wel goed gekomen. Eerst werd de hele container leeggehaald en alles werd op de binnenkoer van de school gezet. Die stond in 2 uur en 2 minuten ongeveer stampvol met kleurpotloden, schriften, speelgoed, uniformen, tafels, banken, stoelen, kasten, opbergdozen, schoenen, educatief materiaal, … Er is echt vanalles uit die container gekomen…
Prachtig moment om eens mee te maken vond ik, al heb ik me, zoals eerder gezegd, wel vaak geërgerd… Nadat heel de binnenkoer vol stond, moest alles via een trap naar het achterste lokaal van de school. De Kenianen brachten alles aan en de Belgen probeerden alles zo goed mogelijk te organiseren, want als we de Kenianen hadden laten doen, had niemand nog geweten waar wat stond en was er gegarandeerd ook tijdens deze 2e verhuis vanalles gesneuveld… Man man, wat was me dat een vermoeiende dag. ‘Bonen met rijst en bonensap’ heeft nooit eerder zo goed gesmaakt. : -)Na de middag hebben we met enkele van de groep bekers, bestek en borden afgewassen in de brandende zon. (je zou denken dat ik kei hard verbrand ben, maar dat is nog steeds niet het geval… Ik blijf me goed insmeren en krijg zelfs al een bruinere tint ;-)) Normaal wassen de kinderen zelf hun borden e.d. af, maar er was een probleem met het water en dus was die taak voor ons wanneer de kinderen in de klas zaten. Daarna hebben we van alle schoenen hun tweeling moeten zoeken en dan gesorteerd per maat. Dat was me ook een zware klus! Een 7-tal schoenen bleven alleen achter. Van hen is de tweelingbroer of tweelingzus (nog) niet gevonden. Jammer …
Enkele Kenianen die kwamen helpen begonnen meteen aan het zware werk, want het was een hele grote container! Jammer genoeg werd niet alles met even grote zorg uit de container gehaald… Dat vond ik vaak echt vreselijk. Er is blijkbaar heeeeeeel veeeeeel werk gestoken in het verzamelen van nog degelijke materialen. Als je dan ziet hoe dozen naar elkaar geworpen worden, word je toch wel kwaad ook al weet je dat die Kenianen daar zo niet over nadenken. Ze zijn blij met wat ze krijgen, maar hebben nooit geleerd om echt zorg voor iets te dragen en dat is jammer. Zo zijn er wel enkele dingen gesneuveld, maar al bij al is het nog wel goed gekomen. Eerst werd de hele container leeggehaald en alles werd op de binnenkoer van de school gezet. Die stond in 2 uur en 2 minuten ongeveer stampvol met kleurpotloden, schriften, speelgoed, uniformen, tafels, banken, stoelen, kasten, opbergdozen, schoenen, educatief materiaal, … Er is echt vanalles uit die container gekomen…
We zijn ook met klaslijsten alle schoenmaten van de kinderen gaan opmeten. Zo kunnen ze binnenkort allemaal een ander paar schoenen krijgen. Dat is nodig, want heel veel kinderen lopen op schoenen die echt al een tijdje klaar zijn voor het stort.
Normaal zouden we ook naar het strand zijn gegaan, maar dat is niet doorgegaan. Er was nog teveel werk aan het opruimen van dingen uit de container. Wel jammer, want iedereen was zo vuil dat een duik in de zee heeeeel verfrissend had kunnen zijn. Ach ja, dan maar gewoon een koude douche gepakt in de vrijwilligerswoning. Dat deed ook deugd!!
Ik heb na de douche nog gauw mijn was gedaan. Had veel was en het moest er dus wel eens van komen. Ik merk wel hard dat je niet alles proper krijgt… Mijn witte washandjes zien zwart en na de was zien ze ze nog steeds zwart. (zelfs nadat ik met kokend water mijn was heb gedaan) Een goeie tip voor mezelf is dat ik nooit nog witte washandjes meeneem naar Kenia, want nu was ik mij met ‘propere’ zwarte washandjes… hihi..
Mijn andere witte kledij gaat het misschien ook niet overleven. Ik hoop van wel, maar ik vrees er een beetje voor.
Rond kwart voor acht stond de taxi klaar om ons naar The forty thieves te brengen. Daar heb ik ‘Scampi Baba’ gegeten. Zalig gepresenteerd en overheerlijk. Gefrituurde scampi’s in een kei grote mooi schelp op m’n bord, frietjes, wat groentjes en een tartaarsausje van de chef : -) Njammie!
Het is daar zo mooi ’s avonds. Het is een open restaurant en je zit vlak aan de zee. Kei romantische plek en nu liet de volle maan ook nog een prachtige schijn na op het water… Waauw… Was ik hier maar met mijn vriend : -) Ik ga hem laten beloven ooit samen met mij terug te komen : -) Hij MOET ja zeggen : -) (Anders dikken ambras : -) : -))
Na het eten ging een deel van de groep nog naar de discotheek, maar ik was zo moe van deze zware containerdag dat mijn ogen constant toe vielen. Rond 11uur lag ik in mijn bedje… ’t was een prachtige en speciale dag geweest…
Man, man, 't is echt leuk om je tekstjes te lezen, luchtig, fris, humoristisch en tegellijk zo bedroevend realistisch. Ik ben blij dat ik binnen 2 dagen bij jullie zal zijn want je hebt me zo gezond benieuwd gemaakt! En nu maar hopen dat mijn valies niet met de noorderzon verdwijnt wantdan kan ik in mijn blootje in de oceaan ... geen zicht geloof me. kusje, knuf, knipoog en al wat ge maar wilt. tot gauw.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk is de koffer van je mama idd niet verloren geraakt, want dan heb je ook geen chocopotten. Oh ja! De bomma was hier bij ons een paar dagen geleden en heeft toen je hele blog gelezen!!! Jaja de bomma met een scrollende muis en de laptop op haar schoot:) De wonderen zijn de wereld nog niet uit
BeantwoordenVerwijderen