Vandaag was het een avontuurlijke dag… ’s Morgens was dat nog niet het geval, ik heb wat voor school gewerkt. Dat zou ik trouwens vaker moeten doen, maar er is hier zoveel te beleven dat dat er soms echt overschiet… : -() Heb gisteren een beloningssysteem gemaakt voor 1 kind (Kelvin). Hij zit in de klas van Marion. We hebben samen wat gepraat over de jongen en hopen nu dat het beloningssysteem het negatieve gedrag dat hij stelt (slaan, duwen, trekken, schoppen,…) zal helpen om dit af te leren. Duim maar mee!
Na het werk voor school ben ik samen met Jessica nog eens het dorpje binnengewandeld waar ook Baraka en Shoukrani wonen. De vader had pas beloofd om zijn huisje te vergroten, om de kinderen ook avondeten te geven en om een betere vader te zijn. Wat we al wel gemerkt hebben, is dat de kinderen al bijna elke dag door hun vader naar school wordt gebracht. Dat is al een mooie vooruitgang. Het huisje is wel nog steeds niet vergroot, dat hebben we met onze eigen ogen kunnen zien. (Al is het natuurlijk honderd keer zo belangrijk dat alles goed gaat met de kinderen en dat is toch het geval!) Ze zien er veel gezonder uit en ze leven weer… Alle speelsheid leek er volledig uit te zijn gedropen toen deze kinderen gevonden werden, maar als je ze nu terugziet, ben je verdorie gelukkig met een lach en een zwaai… Ze herkennen ons nu echt en lijken gelukkig als ze ons zien : -) We hebben nog een paar foto’s genomen van hen en kennen nu ook hun schoenmaat… Misschien kunnen we hen nog een nieuw paar schoenen schenken of wat andere kleren. Het is trouwens wel heel leuk als je door het dorp wandelt. Alle kinderen komen meteen aan je handen hangen of volgen jou en soms zingen ze liedjes. Vandaag waren ze verwonderd door mijn bril en mijn zonnebrilkleppen. Dat vonden ze echt heel grappig : -) Hoewel er in het dorp niks luxe is, er ontzettende armoede heerst, hangt daar een sfeer die je niet loslaat. Je bent er ALTIJD welkom en je voelt er een speciaal soort geluk. (Jammer dat ik het niet echt onder woorden kan brengen, misschien moet je zelf eens een kijkje komen nemen, want zelfs foto’s en filmpjes vertellen te weinig.) Na het dorpje ben ik met Jessica naar de zee gewandeld. OH MY GOD, wat was dat! Het strand was volledig verdwenen en Jessica vertelde me met wat bibber in haar stem dat als er nog maar 1 ding zou gebeuren, ze in de eerste de beste boom zou klimmen. Dat was grappig : -) Ze dacht dat het een Tsunamialarm moest zijn : -) (Het was gewoon heel hoogtij) : -)
Ik had nog wat houten dierensleutelhangers besteld bij een winkeltje aan het strand, dus liepen we tussen de palmbomen richting het winkeltje. Op een gegeven moment komen we aan een hotel, maar omdat het water zo dichtbij stond, moesten we hier tussen de strandstoelen van de hotelgangers wandelen om bij het winkeltje te kunnen geraken. Op een gegeven moment loopt alles precies uit op het water, maar net om de hoek van het hotel was het winkeltje… De Kenianen verzekerden ons dat we perfect om de hoek zouden kunnen wandelen zonder al te nat te worden. (Hier ben ik zelf nog ergens tegen een cactus geknotst waardoor ik een halve dag niks anders gedaan heb dan pinnekes uit mijn rok en mijn huid getrokken. (Kakwerk! : -)) Bon, we liepen dus het hoekje om met onze sandalen in onze hand. Was me dat even lopen (met veel gegil), want er kwam een immense golf aan : -) Jessica was net een beetje te laat en had tot aan haar knieën in het water gestaan : -) Hilarisch! Een staaltje puur avontuur en een immense kick brachten ons in het winkelsteegje waar ik mijn sleutelhangers kocht. We hebben dan maar besloten niet meer langs dezelfde weg terug te keren. Daar begon opnieuw een avontuur, want we wisten totaal niet waarheen we liepen. Gelukkig kwamen we uit naast het shoppingcenter waar we al geweest waren… Eind goed al goed zeker ;-)?
’s Avonds aten we spaghetti carbonara en twee mango’s. Njammie! Daarna nog wat lol gemaakt met enkele vleermuizen die de groep enkele keren fameus lieten schrikken met veel gegil tot gevolg en een gechoqueerde Niki : -) Ik was telkens heel toevallig net weg : -) Zalig, want ook ik zou een gat in de lucht springen als er een vleermuis langs mij zou scheren…
Buiten vleermuizen, miljoenpoten die even lang zijn als mijne voet, duizendpoten, mieren die drie keer de grootte hebben van in België, hagedissen die andere insecten eten, kevers, een rare soort bijen, immens grote en snelle kakkerlakken, spinnen, maaien, hebben we nu ook een Gekko gezien. We dachten eerst dat het een immense hagedis was, maar het bleek een gevaarlijke Gekko te zijn die ons kon opeten : -) (Die grap maakte een Keniaan)
Och ja, het was een toffe dag zoals je kan zien : -) De Keniaanse geheimen en avonturen zijn nog steeds niet ten einde : -) Benieuwd hoe lang deze geheimen zich blijven blootgeven…
Tot morgen!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten