Hallo allemaal….
Hier ben ik weer, maar dit keer vanuit België…
Afscheid nemen van Kenia deed pijn en ook nu ik hier in België zit heb ik de indruk dat ik al graag terug ga! Vrijdag heb ik Shuku en Baraka nog een laatste keer vastgepakt en echt heel erg geweend omdat ik hen in Kenia moest achterlaten… Ik vroeg aan Shuku: Best Rafiki forever? En hij zei vol overtuiging ja! : -) Dat er tranen uit mijn ogen kwamen kon hij niet zo goed volgen. Hij keek naar mij en wist echt niet wat er aan de hand was. Hij heeft zelfs een traantje bij mij weggeveegd en I love you gezegd… Prachtig, maar ook zo pijnlijk… Enerzijds was ik blij dat ze niets begrepen van ons vertrek, anderzijds deed dat net zoveel pijn… Pff ’t was echt nie gemakkelijk…
Toen onze taxi vertrok zijn ze allebei nog meegelopen tot ze de taxi niet konden bijhouden… Da was een beetje zoals in de film, maar dus ook pijnlijk!
Och ja… Ik zit nu terug in België en heb zelfs nog een telefoontje ontvangen van Baraka : -) Iets van ‘Hello it’s Baraka, How are you, I love you, kwaheri bye bye’ : -) Lies had dat ingefluisterd toen ze nog in Kenia zat. En nu heb ik dus een grappige voicemail en tegelijkertijd eentje om nooit meer te verwijderen!
Bon, om eerlijk te zijn is Kenia echt een zalige levenservaring geweest. Het lijkt alsof ik er nog volwassener van ben teruggekomen. Daarnaast heb ik nu echt in mijn hele lijf een gelukkig gevoel over alles wat ik hier thuis heb. Ongelukkig over materiële dingen kan je nu echt niet meer zijn.
Pff echt, ik wil zo graag terug! Toon heeft al beloofd dat hij ooit terugkomt met mij : -) Hopelijk kan ik snel beginnen sparen om al snel weer te keren naar Kenia!
Momenteel ben ik al weer volop bezig met mijn stage en mijn Durbuy schoolreis… Het Haraka Haraka zit er inderdaad weer in. Het woord ‘pole’ heb ik opnieuw moeten schrappen uit mijn woordenboekje! Helaas!
Tot slot wil ik graag een laatste keer alle sponsors bedanken. Het maakt niet uit wat je gegeven hebt, want met ALLES wat ik van jullie kreeg heb ik stuk voor stuk kinderen gelukkig gemaakt! Onthoud dat en weet dat je met kleine dingen mensen kan laten lachen!
Dames en Heren, vrienden en vriendinnen, kennissen, familieleden of toevallige lezers van dit blog… Ook u wil ik danken om mijn avonturen te blijven volgen tijdens mijn reis. Dit heeft me altijd enorm veel deugd gedaan en het gaf me kracht om m’n blog te blijven schrijven. Daardoor, door u, heb ik nu voor mezelf één groot en lang verhaal dat ik later nog 100 keer kan lezen zodat ik deze prachtige ervaring nooit meer kan vergeten…
Kenia zit in mijn hart!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten